AFİK (FİNAL)

10

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Laptopun bir ân da suratıma kapatılması ile neye uğradığımı şaşırmıştım.

-Gerizekalı.

-Ne oldu abla?

-Suratıma kapattılar.

Özge gülerek ağabeyimin yanına oturmuştu.

-Annemle konuştum. Babamla şimdi çıkmışlar, yarım saate burada olurlar.

-Gelmesinler diyeceğim ama dinlemeyecekler o yüzden susma hakkımı kullanıyorum.

Annem saçımı kestikten sonra babamla birlikte zorla bizimkilerin düğününe göndermiştim. Ağabeyim ve Özge' nin de gitmesini söylesem de ikna edememiştim.

Annemler düğüne giderken ağabeyim onlar yanımda kalmıştı. Özge gelirken ondan istediğim fularlardan getirmişti. İçlerinden kahverengi olanı Özge'nin yardımı ile başıma takmıştım.

Ege birkaç defa görüntülü arayıp olanları izlemişti. Son olarak da laptopdan facetime aramıştı.

....

Aradan geçen yarım saatin sonunda annemler gelmişti.

Daha sonra sırasıyla yeni gelin ve eşi de gelmişti. Ege ve Onur da en sona kalmışlardı.

Dördününde gelmesi ile annemler kafeteryaya ineceklerini söyleyip bizi yalnız bırakmışlardı.

Ege ve Onur gelirken elleri kolları dolu gelmişlerdi. Ağabeyim onlar odadaki koltukta yemek yiyip sohbet ederken Özge lavaboya gitmişti. Miray ise o sırada Dorukların geldiğini ve o yüzden laptopu kapattığını söylemişti.

Olanları anlatma şekline baktığım da iyi ki geçen gün Doruk ile kilitli kaldığımızda geçen konuşmayı anlatmamıştım. Miray o gün ki konuşmaları öğrense kesinlikle Doruk 'u çiğ çiğ yerdi.

Yanımda bir saat durduktan sonra birkaç fotoğraf çekilip zorla göndermiştim. Deli gelin Miray üstündeki gelinliği çıkarmadan yanıma gelmişlerdi.

Mirayların gitmesi ile annemler yanıma gelmişlerdi. Bir yanımda annem diğer yanımda babam oturuyordu. Ağabeyim ve Özge de ayakucumda oturuyorlardı.

Herkes sessizdi. Kimsenin konuşmaya gücü yoktu. Yarın ki ameliyatı düşündükleri belliydi.

.....

Güne doktorların son muayenelerini yapmaları ile başlamıştım. Her şey yolundaydı.

Başta çekirdek ailem olmak üzere bütün ailemi, dostlarımı görmüştüm. Dedemler, anneannemler ve diğerleri hastaneye yatış yaptığım günden beri bir ân olsun yalnız bırakmamışlardı. Her fırsatta hastaneye gelmişlerdi. Bugün de daha gün aydınlanmadan hastaneye gelmişlerdi. Ailemle son kez vedalaşmıştım. Belki de şu an bulunduğum ameliyat masasından kalkamayacaktım.

Şimdi de ameliyat masasında doktorun gelmesini bekliyordum.

-Nasıl hissediyorsun Begüm?