AFİK (FİNAL)

60

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Ne diyordu bu doktor. Korunuyorduk. Ben her ay iğnemi oluyordum. Doruk ' da önlemini alıyordu.

-E. emin misiniz?  Biz be. Bebek beklemiyorduk. Korumuyorduk.

-Eminim. Önümdeki tahlillere göre hamilesin. Sen de doktorsun. Ne olursa olsun yüzde yüz korunma diye bir şey yok. Ne kadar dikkat edersen et bazen böyle durumlarla karşılaşıyor kadın doğum uzmanlarımız.

Doktorun önündeki dosyayı uzanıp aldım. Sonuca baksam da bir şey değişmiyordu. Kocaman harflerle pozitif yazıyordu. Hamileydim. Karnımda büyüyen bir canlı vardı.

-Plansız gelişen bir gebelik anladığım kadarıyla.

Doktorun konuşmasına usulca başımı salladım. Plansızdı. Hem çok plansızdı. Önümüzdeki iki yıl boyunca çocuk düşünmüyorduk. Doruk ile balayındayken konuşmuş böyle bir karar almıştık.

-A. Annem gelince söylemeyin. Eşimle konuşup, bir karar alana kadar kimsenin haberi olmasın lütfen.

-Sen nasıl istersen Begümcüğüm.

-Teşekkür ederim.

-Rica ederim, görevim.

Ayaklanmış odadan çıkacağım sırada annem de gelmişti. Tereddütle doktora baksam da yüzündeki tebbessümle anneme sonuclatin temiz çıktığını, tomografiye gerek kaldığını söylemişti.

Hamileydim. Radyasyona maruz kalmasın için tomografiye iptal ettirmişti.

Bebeğin zarar görmesin diye iptal etti.

Annemle beraber oyalanmadan hastaneden çıkmıştık.

-Özge ' ye gidelim mi kızım?

-Olur anne. Ama Özge evde midir?

-Evde evde. Sabah o aradı, hastaneden sonra gelin dedi. Anne, kız başbaşa vakit geçirelim dedi.

Annem kendi arabasına binip Özge ' nin evinin yolunu tutarken ben de arkasından yola koyuldum.

Özgelerin evi annemlere daha yakın olduğu için kısa sürede varmıştık.

Özge tüm sıcaklığı ile kapı da karşılamıştı bizleri. Aynı sıcaklıkla karşılık verip geniş salona geçmiştik.

Kahvaltı etmediğimiz için Özge önceden hazırladığı masaya oturmamızı söyleyince aç hissetmememe rağmen geçip oturdum.

-İki ayda ev hanımı olmuşsun. Evde yan gelip yatıyordun şimdi ne güzel masalar kuruyorsun öyle.

-Babamlar yüzünden anne. Neymiş şirkette mimara çok iş düşmüyormuş. İki gün şirkete gitsem beş gün evde oturuyorum. Evde durdukça canım sıkılıyor. Ee hâl böyle olunca da mutfağa giriyorum. İki ay da denemediğim yemek, yapmadığım sunum kalmadı. Yakında kınadığım yeni gelin sunumlarını yapacağım diye ödüm kopuyor.

-Önceden de şirkette iki gün çalışıyordun canım kardeşim ama sorsan mutfağın yolunu bilmezdin.

-Abla ya!!!