AFİK (FİNAL)

25

Selamun aleyküm 🍂🍂

Keyifli okumalar...🍭🍭

Geri geçirilip telaşla konuştum.

-Ben özür dilerim. Vallahi bir ân da oldu. Çok özür dilerim.

Bir şey söylemesini beklemeden hızlıca balkondan ayrılarak annemlerin yanına geçtim.

-Kızım iyi misin? Yüzün kızarmış.

-İyiyim anne. Balkondaydım, hava aldım biraz. Dışarısı soğuktu, ondan olmuştur.

-Dikkat et Begüm. Bak bizim oğlana nasıl hasta oldu. Sesi zor çıkıyor.

Saadet teyzenin söylemine sadece başımı sallamakla yetinmiştim.

Dakikalar geçerken Doruk kapıda belirmişti.

-Neredeydin oğlum? Sen de mi hava aldın?

-Akşam namazını kıldım.

Adam namaz diyor. Sen öpüyorsun.

Başka bir şey söylemeden babamların yanına gitmişti.

Suratıma bile bakmamıştı.

Bakmazdı tabi. Temas yok diyordu yanağından öpüp, sarılmıştım. Salaklığıma içimden sövdüm.

....

Kalkana kadar Doruk ile göz göze bile gelmemiştik.

Sohbetlere katılmamış, sadece başımı sallayıp durmuştum.

Evden çıkmadan önce yine Doruk'dan özür dileyip, bir daha böyle bir şey olmayacağına dair söz vererek hızlıca arabadaki yerimi almıştım.

Yol boyu içim içimi yemişti. Daha yeni aramız düzelmişken yeni bir soğukluğu kabullenemezdim.

Eve gelip, yatağıma girene kadar huzursuzdum.

Daha fazla düşünmeden Doruk ' a mesaj attım.

{Doruk}

{Uyudun mu?}

{Yemin ederim bir an da oldu. Vallahi bir daha yapmayacağım. }

{Küstün mü bana?}

Ekraanda hemen çevrimiçi yazısı belirince yatak da doğruldum.

《Uyumadım. Ders çalışıyorum. ¡

《Niye küseyim, çocuk muyum.》

《Dışarıdan bakılınca normal bir hareket görünse de doğru olmadığını biliyorsun. 》

《Bir daha olmayacağına dair söz verdin. O yüzden fazla uzatmayacağım. Sıkma canını.》