ယောက္ခမများနှင့် တွေ့ဆုံခြင်း ( အပိုင်း ၂ )
ယန်ကျင်းဇီသည် စုံတွဲအို စိတ်ကျေနပ်စေရန် ကြိုးစားနေပြီး ကျိုးဝမ်ရှိူ့အကြောင်း ပြောပြနေလေသည် : “ ဝမ်ရှိူ့က အံ့ဩစရာကောင်းတယ်။ သူက H မြို့ကြီးမှာ ရှိတဲ့ ကျွန်တော်တို့ တက္ကသိုလ်မြို့တော် အခြေစိုက်စခန်းရဲ့ ဥက္ကဌပါ။ ကမ္ဘာပျက်ကပ် ရောက်လာတော့ သူက သဘာဝလွန် မီးစွမ်းရည် နိုးကြားပြီး သူ့အတန်းဖော်တွေကို ကယ်ခဲ့တာ... ”
“ ကျွန်တော်က တက္ကသိုလ်မြို့မှာ ကျောင်းတက်ခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့ ကျောင်းမတူဘူး။ ကျွန်တော့်ကျောင်းက ပိုဆိုးတယ်... အဲ့တုန်းက ကျွန်တော် သူ့ကို အရမ်းလေးစားခဲ့တယ်! ”
“ ကမ္ဘာပျက်ကပ် ဖြစ်လာတော့ ကျွန်တော် အိမ်မှာ ပိတ်မိပြီး ငတ်သေတော့မလို့။ ဝမ်ရှိူ့က ကျွန်တော့်ကို ကယ်ခဲ့တာ။ ”
…
ယန်ကျင်းဇီသည် ကျိုးဝမ်ရှိူ့ကို ထပ်ခါတလဲလဲ အမွှမ်းတင်နေခဲ့သည်။
ကျိုးဝမ်ရှိူ့ အနည်းငယ်ရှက်သွားပြီး အနည်းငယ် ပျော်သွားသည် — ကမ္ဘာမပျက်ခင်ကတည်းက ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကို တကယ် သတိထားမိခဲ့တာလား? စခန်းကို ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ယန်ကျင်းဇီ သူ့ကို ဖွင့်ပြောခဲ့တာ မဆန်းတော့ဘူး!
သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်များစွာကို ဖြုန်းမိခဲ့သည်မှာ နှမြောစရာပင်... နားလည်မှုလွဲနေခဲ့တာကြောင့်လေ!
ယန်ကျင်းဇီက အစပိုင်းမှာ သူ့အရည်အချင်းများနှင့် မကိုက်ညီဟု ခံစားရပြီး သူ့ကို ရှောင်ခဲ့သည်မှာ ကျိန်းသေသည်။
ယန်ကျင်းဇီက အမျိုးသမီးတွေကို ချော့တဲ့နေရာမှာ တကယ်တော်တယ်! အချိန်တိုလေးအတွင်း သူသည် မစ္စကျိုးကို သူ့အား သူ(မ)၏ သားအရင်းကဲ့သို့ ဆက်ဆံရန် ဆွဲဆောင်နိုင်လိုက်သည်။
ကျိုးဟိုင်ရှန်းက သူ့သားကို ကြည့်လိုက်သည် : “ မင်း H မြို့ကြီးမှာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေရတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ ဒီအထိ အဝေးကြီးလာတာလဲ? လမ်းမှာ အန္တရာယ်ကြုံရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ? ”
သူတို့၏ B မြို့ကြီး အခြေစိုက်စခန်းမှ လူများသည် အတော်လေး တည်ငြိမ်ပြီး အထူးသဖြင့် သာမန်လူများသည် မြို့ပြင်ထွက်ရန် မလိုအပ်ချေ။ နေထိုင်ရေးပစ္စည်းများနှင့် စားနပ်ရိက္ခာများ ပြတ်လပ်ခြင်းမှလွဲ၍ အနည်းဆုံးတော့ သူတို့ ဇွန်ဘီများကို ရင်ဆိုင်စရာ မလိုအပ်ပေ။