ယန္က်င္းဇီသည္ စာအုပ္ထဲမွ စာလုံးမ်ားကို လုံးဝ မသိေသာ္လည္း အမွားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံျဖင့္ ျမင္သြားၿပီးေနာက္ ဆိုသည္ : " လင္းရွိူ႔၊ စာအုပ္ကူးရတာ ပင္ပန္းတယ္။ မင္း ကူးေနတာ ခဏၾကာသြားၿပီ။ အနားယူလိုက္ပါဦး။ "
ေဝ့လင္းရွိူ႔သည္ ယန္က်င္းဇီကို ၾကည့္ေနမိၿပီး တစ္ခုခုမွားေနၿပီဟု အၿမဲခံစားရသည္။သူ႔အစ္ကိုယန္က စာမတတ္ဘူးမလား? စာမတတ္တဲ့သူက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သူ မွားေနတာကို တစ္ခါၾကည့္႐ုံနဲ႔ ေျပာႏိုင္တာလဲ?
ယန္က်င္းဇီသည္ ေဝ့လင္းရွိူ႔ စကားမေျပာသည္ကို ေတြ႕ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ : " စိတ္မပူပါနဲ႔။ မင္းကို ေထာက္ပံ့ဖို႔ ငါ ေငြရွာပါ့မယ္။ မင္း ေနာင္က်ရင္ စာအုပ္ကူးစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စာေလ့လာ႐ုံပဲ။ "
ေဝ့လင္းရွိူ႔သည္ ယန္က်င္းဇီ၏ ဤစကားကို ၾကားေသာအခါ သိခ်င္သြားသည္ : " အစ္ကိုယန္၊ မင္း အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအတြက္ ဘာလုပ္ေလ့ရွိလဲ? "
ယန္က်င္းဇီသည္ အဟုတ္ပင္ ေလာင္းကစားဝိုင္း၌ အေႂကြးေကာက္ေပးေၾကာင္းကို မေျပာႏိုင္ေပ... " ငါ ကုန္ခ်ဆိပ္မွာ ပစၥည္းသယ္တယ္။ "
" တစ္ေန႔ ေငြဘယ္ေလာက္ရွာႏိုင္လဲ? " ေဝ့လင္းရွိူ႔က ထပ္ေမးသည္။
ယန္က်င္းဇီသည္ ကုန္ခ်ဆိပ္တြင္ ကုန္ထမ္းေသာ သာမန္လူတစ္ဦးက ဝမ္ ၃၀ ခန႔္ ရွာႏိုင္ေၾကာင္းကို သိထားၿပီး လက္ရွိေဈးႏႈန္းမွာ... သူသည္ အနံ႔နံေသာ ဆန္ကို *တစ္ကတ္တီလွ်င္ ၂ ဝမ္ ႏွင့္ ေဝ့လင္းရွိူ႔၏ ဆန္ျဖဴကို တစ္ကတ္တီလွ်င္ ၄ ဝမ္ ေပး၍ ဝယ္ယူခဲ့သည္။ မေန႔က ဝယ္ယူခဲ့ေသာ အသားေပါက္စီမ်ားကလည္း ၄ ဝမ္ က်သင့္သည္ : " ငါ ကုန္ခ်ဆိပ္မွာ ကုန္သယ္တာ တစ္ေန႔ကို ဝမ္ ၆၀ ရတယ္။ "
(*ကတ္တီ - တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ အသုံးျပဳေသာ ယူနစ္အေလးခ်ိန္၊ ကီလိုဂရမ္ဝက္အျဖစ္ စံသတ္မွတ္ထားသည္။ )
သူက အရမ္းသန္မာတယ္၊ သူ တစ္ေန႔ကို ဝမ္ ၆၀ ေတာ့ ရႏိုင္ေလာက္တယ္မလား?
ေဝ့လင္းရွိူ႔ ေဝ့အိမ္တြင္ ရွိေနစဥ္က သူတို႔သည္ အိမ္၌ အစားအေသာက္ႏွင့္ အဝတ္အစားမ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးသည္။ သူသည္ လတိုင္းတြင္ မိသားစုေငြစာရင္းစာအုပ္မွ မုန႔္ဖိုးအျဖစ္ ေငြတုံး ၆ တုံး ရရွိႏိုင္ၿပီး ၎မွာ ဝမ္ ၆၀၀၀ ျဖစ္ကာ တစ္ေန႔လွ်င္ ဝမ္ ၂၀၀ ျဖစ္သည္။ လူႀကီးမ်ားက ေငြတုံးအခ်ိဳ႕ကိုလည္း အပိုေပးေလ့ရွိၿပီး သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္မ်ားတြင္ က်သင့္ေသာ ေငြကိုလည္း စာရင္းမွတ္ထားႏိုင္သည္။