က်န္းယြင္ရွိူ႔ ယခု အဆင္ေျပသည္မွာ ေကာင္းမြန္လွသည္။
ယန္က်င္းဇီသည္ စိတ္သက္သာရာရသြားၿပီး က်န္းယြင္ရွိူ႔၏ လက္မ်ားကို တြန႔္ဆုတ္စြာ လႊတ္လိုက္သည္ : “ ငါ မ်က္ႏွာသစ္၊ လက္ေဆးၿပီး အဝတ္အစား လဲခ်င္တယ္။ ငါ လဲဝတ္ဖို႔ သန႔္ရွင္းတဲ့ အိပ္ရာဝင္ဝတ္စုံေတြ ရွိလား? ” က်န္းယြင္ရွိူ႔၏ သန႔္ရွင္းသပ္ရပ္မႈ အစြဲအလမ္းက အလြန္ျပင္းထန္သည္။ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အနည္းငယ္ ေဆးေၾကာလိုက္လွ်င္ ပိုေကာင္းလိမ့္မည္ဟု ခံစားရသည္။ ထိုအခါ သူသည္ ေပြ႕ဖက္ျခင္းႏွင့္ လက္ကိုင္ျခင္းတို႔ထက္ ပိုမိုျပဳမူႏိုင္ေလာက္ေပမည္။
“ ရွိတယ္။ ” က်န္းယြင္ရွိူ႔က ဆိုသည္ : “ ငါ မင္းအတြက္ သြားယူေပးမယ္။ ”
ယြီယဲ့ : “ ... ” ဒီဝမ္ရွန္းေခ်ာင္က က်န္းယြင္ရွိူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ အျပင္က ေရာက္လာၿပီး အဝတ္အစား မလဲတဲ့သူကို က်န္းယြင္ရွိူ႔ တကယ္ သည္းမခံႏိုင္ဘူး။
က်န္းယြင္ရွိူ႔သည္ အဝတ္အစားမ်ား ယူရန္ သူ႔အခန္းသို႔ ျပန္သြားသည္။ ယြီယဲ့သည္ ယန္က်င္းဇီကို ၾကည့္လိုက္သည္။
“ ဝမ္ရွန္းေခ်ာင္၊ အခုကစၿပီး ငါ မင္းကို အစ္ကိုဝမ္လို႔ ေခၚမယ္။ ေဆးေၾကာဖို႔ ငါ မင္းကို ဧည့္ေရခ်ိဳးခန္းစီ ေခၚသြားေပးမယ္။ ခဏ၊ မင္း အရင္ဆုံး အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ၿပီးမွ ေဆးေၾကာခ်င္လား? ဒါမွမဟုတ္ မင္း အဝတ္ေတြ ေလွ်ာ္ဖို႔ကို ေစာင့္မလား? မင္းရဲ႕ ညစ္ေပေနတဲ့ အဝတ္ေတြကို မင္းရဲ႕လက္နဲ႔ ကိုင္ထားတာကို ယြင္ရွိူ႔ ျမင္ရင္ သူ ထပ္ၿပီး အဆင္မေျပျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သူက ပုံမွန္ဆို ဘာမွမေျပာဘဲ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားၿပီး သူ႔ဘာသာသူ သည္းခံေနတတ္ေပမယ့္ သူ အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကို မင္း ေတြ႕ႏိုင္ေနတာ... ” ယြီယဲ့က ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ စကားေျပာေနၿပီး သူက က်န္းယြင္ရွိူ႔ကို ေကာင္းစြာ သိေၾကာင္း ျမင္ႏိုင္သည္။
“ ဟုတ္ၿပီ။ ” စကားမေျပာေတာ့ဘဲ ယန္က်င္းဇီသည္ သူ႔အျပင္ေဘာင္းဘီႏွင့္ ရွပ္အက်ႌတို႔ကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး အေစာက ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္ေသာ ဝတ္စုံတို႔ကိုပါ အတူေခါက္ၿပီး တံခါးနားရွိ ဖိနပ္ဗီ႐ိုထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။