တံခါးအျပင္ဘက္တြင္ ႐ုတ္တရက္ လႈပ္ရွားမႈ ရွိလာေသာေၾကာင့္ ယြီယဲ့သည္ ေခ်ာင္းၾကည့္ႏိုင္သည့္ ေၾကာင္မ်က္လုံးထံသို႔ အျမန္သြား၍ အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။
သူ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အနည္းဆုံး ၁.၈၅ မီတာခန႔္ အရပ္ျမင့္ေသာ ေခ်ာေမာသည့္ လူငယ္ေလးတစ္ဦးက သတင္းေထာက္မ်ားကို ေအးစက္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
က်န္းယြင္ရွိူ႔ ဤအိမ္ကို ဝယ္ယူစဥ္က အိမ္တြင္းအလွဆင္ရန္ ပိုက္ဆံမရွိခဲ့ေခ်။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ သူ႔တြင္ အလွျပင္ဆင္မႈအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ နည္းပါးသည္။ ေရႏွင့္ လွ်ပ္စစ္မီးမ်ား ရွိလွ်င္ လုံေလာက္ၿပီး ေႂကြျဖဴေရာင္ျပားမ်ားသာ ခင္းက်င္းထားသည္... အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ သူတို႔တြင္ လုံးဝ ပိုက္ဆံမရွိေသာေၾကာင့္ နဂိုမူလတံခါးကို အစားမထိုးခဲ့ၾကေခ်။
ဤတံခါးသည္ ႐ုပ္ဆိုး႐ုံသာမက အသံလည္း သိပ္မလုံေပ။ တံခါးနားတြင္ ရွိေနသေ႐ြ႕ အျပင္မွ အသံမ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ၾကားႏိုင္သည္။
ထို႔ေနာက္ ယြီယဲ့သည္ ထိုလူငယ္က သတင္းေထာက္မ်ားကို ေအာ္ဟစ္၍ အေဝးသို႔ ေမာင္းထုတ္လိုက္သည္ကို ၾကားလိုက္ရသည္။
သတင္းေထာက္မ်ားသည္ အမွန္တကယ္ပင္ မထြက္သြားခ်င္ေသာ္ျငား ထိုလူက ရက္စက္သည့္ ပုံေပၚသည္။ သူက သူ႔အက်ႌလက္မ်ားကို ေခါက္တင္ၿပီး လူ႐ိုက္ခ်င္ေနသည္... ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ သတင္းေထာက္မ်ား ထြက္သြားၾကသည္။
ေသခ်ာတာေပါ့၊ သတင္းေထာက္မ်ား ထြက္ခြာသြားၾကျခင္းမွာ ထိုလူက လူ႐ိုက္ခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ထိုလူ၏ လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚမွ နာရီကို မွတ္မိသြားၾကေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟူ၍ ယြီယဲ့ ခံစားရသည္။
အဲ့နာရီကို မီလီယံသန္းအနည္းငယ္ မသုံးဘဲ မဝယ္ႏိုင္ဘူး!
ေနာက္ၿပီး ဤလူက ၾကမ္းတမ္းလွ်င္ေတာင္မွ ႐ိုးရွင္းပုံမေပၚေခ်။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ သတင္းေထာက္မ်ား ဆန႔္က်င့္ေစာ္ကားႏိုင္မည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ မဟုတ္... ထို႔ေၾကာင့္ သဘာဝက်စြာပင္ သတင္းေထာက္မ်ား ထြက္သြားၾကသည္။