ချန်ပီယံ
ခဏကြာအောင် ထင်းခွဲပြီးနောက် သူက ပူလာသဖြင့် သူ၏ ဝတ်ရုံရှည်နှင့် ချည်အင်္ကျီတို့ကို ချွတ်ထားသည်။ ယခုအခါ သူသည် ပါးပါးလျလျ အဖြူရောင် အဝတ်တစ်ထည်ကိုသာ ဝတ်ဆင်ထားသောကြောင့် သူ့လက်မောင်းပေါ်မှ ကြွက်သားများ၏ပုံစံကို လူတိုင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်တွေ့နိုင်နေသည်။
သူ၏ အရပ်မြင့်မားသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် တွဲလိုက်သောအခါ... ဤလူဟာ အလုပ်ကြမ်း လုပ်သော အစေခံတစ်ဦးဟုသာ လူတိုင်းက ထင်ကြသည်။
ဒါပေမယ့် ဒါက ယန်ကျင်းဇီတဲ့လား?
ချိုက်ရှောင်ကျန်းထက် လုံးဝ မညံ့ဘူးလို့ ပြောကြတဲ့ အဲ့ယန်ကျင်းဇီလား?
ဝေ့လင်းရှိူ့ကလည်း ဤအချိန်တွင် စကားဝင်ပြောလာသည် : " ငါ့မှာ ငါ့ဂုဏ်သတင်းနဲ့ မထိုက်တန်တာ ဘာရှိလဲ? ငါက Xiucai တစ်ယောက်ပဲ! "
သူက ဒီလိုပန်းချီတွေ ဆွဲနိုင်ပြီး ဒီလိုစကားလုံးတွေကို ရေးသားနိုင်တဲ့ Xiucai တစ်ယောက်ပဲ။ သူက အရမ်းတော်နေပြီးသား!
ချိုက်ရှောင်ကျန်းသည် အနည်းငယ် ရှက်သွားသော်ငြား မကြာမီ ပြန်လည်ကောင်းသွားကာ ယန်ကျင်းဇီကို ပြောသည် : " ငါ မင်းနဲ့ ပြိုင်ချင်တယ်။ "
" လာလေ၊ နှစ်ပွဲကနေ သုံးပွဲအထိ ပြိုင်လို့ရတယ်။ " ယန်ကျင်းဇီသည် သူ့လက်ထဲမှ ပုဆိန်ကို မြေပြင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။
ချိုက်ရှောင်ကျန်းသည် အလိုအလျောက် ဘေးသို့ ရှောင်လိုက်မိပြီး သူ့နှလုံး ခုန်သွားသည် – သူ့ကို ယန်ကျင်းဇီ ပုဆိန်နဲ့ ခုတ်ပစ်လိုက်မှာကို သူ တကယ် ကြောက်တယ်!
ယန်ကျင်းဇီသည် သူက ကဗျာတွင် အနည်းငယ် ညံ့ကြောင်း ဝန်ခံသည်။ သူ့တွင် ခံစားချက်များ ကင်းမဲ့နေသည်ပင်။
သို့သော် ရိုးရိုးသားသား ပြောရလျှင် ခေတ်အဆက်ဆက် အကျော်ကြားဆုံး ကဗျာဆရာများကို စုပေါင်းလိုက်သောအခါ အံ့ဩဖွယ်ကဗျာများက ဒါဇင်ပေါင်းများစွာသာ ကျန်ရစ်သည်။ ၎င်းတို့ထဲမှ အများစုကို အထူးမြင်ကွင်းများတွင် ခံစားချက်များ ရှိမှသာ ရေးသားခဲ့ကြသည်။ သူတို့က စာမေးပွဲတွင် ကဗျာတစ်ပုဒ် တကယ် ရေးခဲ့လျှင်ပင် ၎င်းက ခေတ်အဆက်ဆက် လက်ဆင့်ကမ်းနိုင်သော ကဗျာတစ်ပုဒ် ချက်ချင်း ဖြစ်လာရန်မှာ မဖြစ်နိုင်လောက်ချေ။