အနီရောင် Ferrari တစ်စီးသည် ယန်ကျင်းဇီ၏ ဗီလာဂိတ်တံခါးဝတွင် ရပ်တန့်သွားပြီး ဆံပင်အခွေအလိပ်များနှင့် သန်မာသော ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါ ရှိသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် ဘေးယာဉ်မောင်းတံခါးကို ချက်ချင်း ဖွင့်ကာ ထွက်လာသည်။
သူ(မ) ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီးနောက် စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော အတွင်းရေးမှူးကျိုးသည်လည်း ကားနောက်ခန်းမှ ထွက်လာပြီး ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်သော အသက်သုံးဆယ်ကျော် အမျိုးသားငယ်တစ်ဦးက ယာဉ်မောင်းထိုင်ခုံဘက်မှ ထွက်လာ၏။
ကားပေါ်မှ ဆင်းပြီးနောက် ဆံပင်ကောက်ကောက် အမျိုးသမီးသည် ပိတ်ထားသော ဗီလာဂိတ်တံခါးကို လှမ်းကြည့်ကာ သူ(မ)၏ လက်ကိုင်ဖုန်းကို ထုတ်၍ ယန်ကျင်းဇီ၏ ဖုန်းနံပါတ်ကို ခေါ်ဆိုလိုက်သည်။
“ ဟယ်လို? အစ်မ၊ ငါ့ကို ဘာလို့ ဖုန်းဆက်တာလဲ? ” ဖုန်းတစ်ဖက်မှ ယန်ကျင်းဇီက အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးနေသည်။
“ ငါ နင့်အိမ်ရှေ့ ရောက်နေတယ်။ ” ဝမ်ယင်းလီက ပြောသည်။
“ ဟိုင်း! အစ်မ! ” အပေါ်ထပ်မှ အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဝမ်ယင်းလီသည် မော့ကြည့်လိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် ဒုတိယထပ် လသာဆောင်မှ ညအိပ်ဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားသော သူ(မ)၏မောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည် : “ အစ်မ ဒီကို ရောက်နေပြီလား? ငါ တံခါးဖွင့်ပေးမယ်... ကျန်းယွင်ရှိူ့! ”
ယန်ကျင်းဇီက အော်ပြီး တတိယထပ် အပြင်ကြည့်စင်မှ ကျန်းယွင်ရှိူ့က တုံ့ပြန်သည် : “ အင်း... ”
ဝမ်ယင်းလီသည် အပေါ်ထပ်မှ မောင်ဖြစ်သူ၏ အသံကို ကြားပြီး မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ သူ(မ)၏မောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အပြင် တတိယထပ် အပြင်ကြည့်စင်တွင် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် လျှော်ဖွပ်ထားသော အိပ်ရာခင်းများကို ကိုင်ဆောင်ထားသည့် အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် ယောက်ျားပျိုတစ်ဦးကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ၏ သူ(မ)ကို ကြည့်နေသော အကြည့်တွင် အနည်းငယ်သော ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် – အနည်းငယ်သော အားကိုးရာမဲ့မှုတို့ ပါဝင်နေသည်။
ဝမ်ယင်းလီသည် ဤလူကို သိသည်။ ဤသည်ကား ကျန်းယွင်ရှိူ့ ဖြစ်ပြီး သူ(မ)၏ မောင်ငယ်လေး နှစ်ပေါင်းများစွာ နှစ်သက်နေခဲ့ရသော စန္ဒရားတီးပညာရှင် ဖြစ်သည်။
![ချစ်ခင်ပွန်း [ ဒုတိယမြောက် ]](https://img.wattpad.com/cover/332046392-64-k293260.jpg)