အပိုင်း(၁၃)
.
.
.
ရုပ်ရှင်ရုံထဲရောက်တော့ ကျွန်တော်ရယ်Kyungsooရယ်က ဟိုလူကြီးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းကြားထဲမှာ ထိုင်ကြတယ်။Luhanနဲ့Chenတို့ကတော့ ဟိုလူကြီးဘေးက Sehunနဲ့ Xiumin samကြားထဲမှာပေါ့။
ဇာတ်လမ်းကြည့်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းကတကယ်ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မကောင်းတာကဘေးကလူကြီး ပေါက်ပေါက်ကိုတခါမှမစားဖူးပဲ ခုမှစားဖူးပြီး အကြိုက်တွေ့သွားတာတဲ့ဆိုပြီး ပေါက်ပေါက်တွေပဲထိုင်စားနေတာ။
ထိုင်လာရင်း ညောင်းလို့ဆိုပြီး ဘေးဘီကိုကြည့်တော့လည်း Chenက Xiumin samကိုမှီပြီး အိပ်ပျော်နေတယ်။ Luhanကျတော့လည်း ဇာတ်လမ်းက သနားစရာကောင်းတယ်ဆိုပြီး ငိုပဲငိုနေလို့ Sehun hyung ကချော့နေရတယ်။
ဘေးနာကပ်ထိုင်နေတဲ့ Kyungsoo ကျပြန်တော့လည်း ရုပ်ရှင်ကိုမျက်နှာသေကြီးနဲ့ကြည့်နေတာ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ဘေးက Jongin hyung က သူ့ကိုလိုက်လိုက်စနေလို့လေ။ ဟူးးးKyungsooတစ်ယောက် သူ့ရဲ့ကန်ဒိုတုတ်ကိုတော့ ပြန်ပြီးလက်ဆွဲထားတော့မယ်ထင်တယ်။
ပျင်းလာတာနဲ့ပဲ မျက်လုံးက တဖြည်းဖြည်းမှေးကျလာပြီ။ အိပ်လို့မဖြစ်ဘူး ဇာတ်လမ်းကလည်းကောင်းနေပြီ။ ဒါပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က ကိုယ့်စကားကို အရမ်းနားထောင်တာ မျက်လုံးက မှေးကျသွားပြတော့ ဘာမှကိုမသိတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကတစ်ခုခုကို မှီလိုက်တယ်ဆိုတဲ့ ထိတွေ့မှုကိုတော့ရလိုက်တယ်။
ခနအကြာ ပြန်နိုးလာတော့ ကျွန်တော်ကြည့်မိလိုက်တာ ဘုရားရေ ကျွန်တော် လူကြီးပခုံးပေါ်မှီအိပ်နေခဲ့တာလား။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲလည်း လူမရှိတော့ဘူး။ ကျန်တဲ့လူတွေကရော ဘယ်ရောက်သွားလဲ။ တို့နှစ်ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တာလား။ ခုရော ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ။ အတွေးပေါင်းများစွာနဲ့ ဖုန်းကိုထုတ်ပြီးကြည့်လိုက်တော့ အချိန်ကညနေခြောက်နာရီ။ အိုးမိုင်ဂေါ့!!
"ဦးလေး ကျန်တဲ့လူတွေရော"
"ပြန်သွားပြီ။ ကိုယ်က Baekhyunie အိပ်လို့ရအောင် ခနနေပေးနေတာ"
"နှိုးတာမဟုတ်ဘူးဗျာ အားနာစရာကြီး"
"အချင်းချင်းတွေပဲ အားမနာပါနဲ့။ လာ ကိုယ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Love You So Much
Фанфикintro ကျွန်တော့်နာမည် Park Chanyeol အသက်က32 ကျွန်တော် အေးအေးဆေးဆေးနေရတာပဲကြိုက်တယ် ဒါပေမယ့် တစ်ခါတစ်လေ အာရုံလာလာနောက်တဲ့ ငဂျစ်တစ်ကောင်တော့ရှိတယ် ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းကိုမသိဘူး ဂျစ်တီးဂျစ်ကန်နဲ့ ကျွန်တော်က အချိန်တိုင်းမအားဘူး အလုပ်အတွက်ပဲ အာရုံစိုက်နိုင်...
