Love You So Much

Love You So Much (part-7)

အပိုင်း(၇)
.
.
.
"ဟင် Baekhyunee ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်။ ချာတိတ်ရေ ချာတိတ် ပြန်ရအောင်လေ"

ဒီကလေးကတော့ကွာ ဒီမှာနေပါဆိုနေ ဘယ်လျှောက်သွားနေပါလိမ့်။ ညနေစောင်းနေပြီ ပြန်မှဖြစ်တော့မှာကို

************

တစ်ဖက်တွင်...

*သူဖုန်ုးသွားပြောတုန်းခနထိုင်စောင့်ဦးမှပါပဲလေ။*

ဖိုအချိန်တွင် အိပ်ကပ်လေးထဲမှ Baekhyun အမေဖြစ်သူရဲ့ လက်စွပ်လေး ပြုတ်ကျသွားတယ်

*ဟင် လက်စွပ်*

လက်စွပ်လိမ့်တဲ့နေရာကိုလိုက်ယူရင်း လက်စွပ်က တံခါးကိုကျော်လွန်ပြီး လှေကားကနေတစ်ဆင့် မြေအောက်ခန်းလိုနေရာကိုကျသွားတယ်။ Baekhyun သတိမထားမိလိုက်က်တာက အဲ့အခန်းထဲကို ၀င်သွားတုန်း တံခါးကို ခုထားတဲ့ အုတ်ကျိုးကို သူတိုက်မိခဲ့ပေမယ့် ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးထင်ပြီး ဒီအတိုင်းထားမိခဲ့တာပဲ။ နောက်တော့ လက်စွပ်က တစ်နေရာရောက်တော့ လဲသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် Baekhyun မမြင်မိ အသည်းအသန် ကုန်းရုန်းရှာနေတုန်း တံခါးကပိတ်သွားတယ်။ အခန်းကလည်း မှောင်နေပြီးဘာအလင်းရောင်မှမရှိ။

အခန်းတံခါးက အပြင်နံရံနဲ့ တစ်သားတည်းလိုဖြစ်နေတော့ မျက်စိမှားပြီး နေရာကျော်သွားနိုင်တယ်

Baekhyun ဖုန်းဆက်ဖို့ ဖုန်းထုတ်တော့လည်း ဖုန်းက နေ့လည်ကဂိမ်းဆော့ထားတော့ အားကုန်နေတယ်။
အလင်းရောင်မရှိတဲ့နေရာမှာတော့ သူတစ်ယောက်တည်းရယ်

"ဦးလေး!!! ဦးလေးChanyeol!!!!ဦးလေးးး!!!"

*ငါခေါ်တာမကြားဘူးထင်တယ် အခန်းကလည်းမှောင်မဲနေတာပဲ အီးးးးဟီးးးး ကြောက်စရာကြီး*

Baekhyun တစ်ယောက် နံရံကိုမှီရင်း လှေကားကိုမော့ကြည့်ပြီး ဒူးထောင်ထိုင်ရင်း နောက်တော့ ကြောက်စိတ်၀င်လာတော့ ဒူးပေါ်လက်တင်ပြီးခေါင်းမှောက်ထားမိတယ်။ မျက်ရည်တွေကတော့ ပါးပြင်ပေါ်ကနေ ပန်းပွင့်ဖတ်တွေကြွေနေသည့်အလား ကျဆင်းနေခဲ့တာပေါ့

************

*ဒီကလေး တစ်ကယ်ပါပဲ ဘယ်များသွားနေလဲမသိဘူး ဖုန်းဆက်တော့လည်း စက်ပိတ်ထားတယ်နဲ့တိုးတယ်*