အပိုင်း (၃၂)
.
.
.
"မမလေး!!!"
"ဘာလဲ အလန့်တကြားနဲ့"
"ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပင်မစက်ရုံမီးလောင်မှူဖြစ်ပွားလို့ပါ"
"ဘာ!!!"
"အဲ့တာထက်..."
"အဲ့တာထက်ဘာလဲ"
"အချက်အလက်တချို့ပေါက်ကြားသွားလို့ ရဲဘက်ကနေစစ်ဆေးဖို့လုပ်နေပါတယ်"
"မဖြစ်ဘူးလေ ငါမင်္ဂလာဆောင်ရဦးမှာလေ"
"အဲ့တာတော့သိပေမယ့် ခုအခြေအနေကလည်းအရမ်းအရေးကြီးနေပါတယ်။ မမလေးအမြန်ရှောင်မှဖြစ်မှာပါ"
"ဒီလိုလုပ် ငါအရင်မင်္ဂလာဆောင်မယ်။ နင်ကရဲဘက်ကို မဖြစ်ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ရအောင်တားထား။ ကျန်တာနောက်မှဆက်ရှင်းမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
အတွင်းရေးမှူးက သတို့သမီးနားနေခန်းထဲကနေထွက်သွားတော့ Jung Minaမှာ ဒေါသတကြီးဖြစ်ကာ ဘေးကပန်းအိုးကိုတောင်ရိုက်ခွဲမိသည်။
"မင်္ဂလာဆောင်ရမှဖြစ်မယ်။ ဒီလိုနေ့မျိုးရောက်ဖို့ကို ငါဘယ်လောက်ထိကြိုးစားပြီးစောင့်ခဲ့ရလိုက်သလဲ။ အားလုံးပြီးဆုံးကာနီးမှ ဒီလိုနဲ့တော့ အပျက်စီးမခံနိုင်ဘူး"
*ဒေါက် ဒေါက်*
"ဘယ်သူလဲ"
"သတို့သမီးဖြစ်သူ အသင့်ပြင်ထားပေးပါရှင်"
"လာပါပြီ"
အားလုံးကိုပုံမှန်အခြေအနေတိုင်းဖြစ်အောင် သေချာပြန်ပြင်ဆင်ကာ မင်္ဂလာဆောင်ရန်ပြင်ဆင်နေလိုက်သည်။
************
"ဦး မင်္ဂလာပွဲကို ဂုဏ်ပြုပါတယ်"
"Baekhyunie!"
"စမတ်ကျသားပဲ"
"အထူးစပါယ်ရှယ်နေ့မို့လို့လေ"
*ဒီတစ်နေ့ပါပဲ ဒီတနေ့ပြီးရင် ကိုယ်တို့လက်တွဲလို့ရပါပြီ*
*စပါယ်ရှယ်နေ့တဲ့လားဦးရယ်။ ဒီစကားက ကျွန်တော့်ရင်ကို ဘယ်လောက်ထိထိုးနှက်နေလဲသိလား*
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အတွေးကိုယ်စီနဲ့ပေါ့ကွယ်။ Baekhyun ကတော့စိတ်ကိုအမြန်ထိန်းပြီး ထိုနေရာမှရှောင်ထွက်ရန်ကြိုးစားသည်။
ESTÁS LEYENDO
Love You So Much
Fanficintro ကျွန်တော့်နာမည် Park Chanyeol အသက်က32 ကျွန်တော် အေးအေးဆေးဆေးနေရတာပဲကြိုက်တယ် ဒါပေမယ့် တစ်ခါတစ်လေ အာရုံလာလာနောက်တဲ့ ငဂျစ်တစ်ကောင်တော့ရှိတယ် ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းကိုမသိဘူး ဂျစ်တီးဂျစ်ကန်နဲ့ ကျွန်တော်က အချိန်တိုင်းမအားဘူး အလုပ်အတွက်ပဲ အာရုံစိုက်နိုင်...
