အပိုင်း (၅၀)
.
.
.
Jongin လဲသွားပေမယ့် သူ့အောက်မှာ တစ်ခုခုဖိမိတာကိုသတိရသည်။ ထို့နောက် သူ့လက်မှာ စိုစိစိနဲ့ ကြည့်မိတော့ သွေးတွေ။
"Kim Jongin ခင်ဗျား အဆင်ပြေရဲ့လား"
Kyungsooက Jonginခါးနားကိုကြည့်မိတော့ သွေးတွေ
"ခါးနားမှာ သွေးတွေ...ကိုကို သတိထားဦးလေ"
Kyungsoo ပြောတာကို နားထဲကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်
"တော်သေးတာပေါ့ ကယ်လိုက်နိုင်ပြီ"
"မဟုတ်သေးဘူးလေ ကိုကို သတိထားပါဦးလို့ မျက်လုံးတွေမှိတ်မသွားနဲ့ ခနလေးတောင့်ထား"
Kyungsoo စိတ်တအား ပူနေမှန်းသိပေမယ့် Jongin တစ်ခုခုကို သတိရမိသွားသည်။
"ကိုယ်နာတယ်"
"အင်း နာတာသိတယ် ခနလေးပဲတောင့်ထားပါလို့ အဟင့်"
"မငိုရဘူးလေ"
"မငိုဖို့လုပ်ပေမယ့် မျက်ရည်ကကျနေတယ် ကျွန်တော့်ကို မငိုစေချင်ရင် ကိုကို့မျက်လုံးတွေမှိတ်မသွားပါနဲ့။...ဘာလုပ်နေကြတာလဲ လူနာတင်ကားမလာသေးဘူးလား !!!"
Jongin ကိုပွေ့ထားရင်း ဘေးက ရဲတွေကိုအော်မိသည်။
"အဟွတ် အဟွတ်"
"ကိုကိုရလားဟင် တအားနာနေလား ဘာလို့ကျည်ကို ကိုယ်စား၀င်ခံရတာလဲလို့!"
"ကိုယ်တအားနာတယ် ဒါပေမယ့် ရင်ထဲကပိုနာတယ် အဟွတ် အဟွတ်"
"ကိုကို စကားမပြောနဲ့တော့ ငြိမ်ငြိမ်နေတော့ သွေးတွေပိုထွက်လာမယ်လေ"
ပြောလည်းပြော ငိုလည်းငိုလည်းဖြစ်နေသည်မို့ Jongin မှာ မျက်ရည်စတွေကို သုတ်ပေးနေသည်။
"တိတ်တော့ မင်းလေးမျက်ရည်ထွက်တာကိုမြင်ရတာက ကိုယ့်ဒဏ်ရာသွေးထွက်တာထက်ပိုနာတယ်"
မျက်ရည်တွေ သုတ်လိုက်ပေမယ့် Kyungsoo မှာ ငိုမြဲငိုဆဲ။ မကြာခင်ဆေးရုံကားရောက်လာတော့ Jongin ကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ကားဖြင့်ခေါ်သွားသည်။ Kyungsoo ကလည်း Jongin လက်ကိုမလွှတ်တမ်းဆွဲရင်း လိုက်လာသည်။
ကားပေါ်မှာပင် Jongin ပုံစံက အသက်ရှူကျပ်သလိုဖြစ်လာသည်ကြောင့် nurse တွေက အောက်ဆီဂျင်ပေးရန်ပြင်သည်။ သို့သော် Jongin က လက်ဖြင့်ကာပြီး Kyungsoo ဘက်ကို စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း
ESTÁS LEYENDO
Love You So Much
Fanficintro ကျွန်တော့်နာမည် Park Chanyeol အသက်က32 ကျွန်တော် အေးအေးဆေးဆေးနေရတာပဲကြိုက်တယ် ဒါပေမယ့် တစ်ခါတစ်လေ အာရုံလာလာနောက်တဲ့ ငဂျစ်တစ်ကောင်တော့ရှိတယ် ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းကိုမသိဘူး ဂျစ်တီးဂျစ်ကန်နဲ့ ကျွန်တော်က အချိန်တိုင်းမအားဘူး အလုပ်အတွက်ပဲ အာရုံစိုက်နိုင်...
