HİRAETH

17

17.BÖLÜM
Oyun Başlıyor

  Nefes nefese gülümsedim ve yanıma devrilen adama baktım o zaten dikkatle bana bakıyordu. "Her geçen gün beni daha kötü hallere sokuyorsun" Pars'ın boynuna iyice sokulup nefeslerimin düzenlenmesini bekledim bir eli belimi okşarken diğeri saçlarımı seviyordu "Çok yoruldum" Kısık sesimle beni dahada göğüsüne bastırıp öpücükler kondurmaya başladı.

Zorlukla kalktım dün gece zaten sabaha karşı uyumuştuk. Kasıklarıma giren ağrıyla dikleştim yavaş yavaş banyoya girip işlerimi hallettim. Bornoza sarılıp odaya geçtim Pars hâlâ uyuyordu, iç çamaşırlarımı ve beyaz salaş bir tişört giyindim elbise gibi durduğu için sorun yoktu Pars'ın dolabını işgal etmek son zamanlarda sevdiğim bir aktivite olmuştu.

Aşağı inip kahvaltı hazırlamaya başladım Çiko'nun gelip çıplak bacaklarıma sürtünmesiyle kıkırdayıp doğradığım sosisi ona verdim "Günaydın oğlum" Bu beş-altı günde hızla toparlamıştı. Merdivenlerden gelen patırtıyla Pars'ın kalktığını anlamıştım işime geri döndüğüm sırada belime dolanan kollarla sırtımı göğüsüne yasladım ıslak saçları omzuma düşerken dudakları boynumu keşfe çıkmıştı "Günaydın leydim" Boynumu biraz daha yatırıp ona iyice yer açtığımda öpmeleri yerini emmelere ve ısırmalara bırakmıştı "Günaydın arsız kocacığım birazcık çekilde yemek hazırlayayım" Kıkırdayıp beni kendine çevirdi "Ben zaten yemeğimi yiyorum" Göz devirip elimdeki bıçağı biraz daha yukarı kaldırdım "Ah! Elinde bıçak varken ne kadar çekici durduğunu bir bilsen. Şu an tezgahta yemek yerine çocuk yapmak istesemde müsait değil nimete de saygımız var" Göz devirip işime döndüm gerçekten garip fantezilerimiz oluşmaya başlamıştı ve bu beni hem utandırıyor hemde güldürüyordu.

Sofrayı beraber kurmuş oturup çizgi film eşliğinde kahvaltı yapmıştık miskinlik günümüzde olduğumuz için koltukta sere serpe yatmış televizyona adapte olmuştuk. Çalan kapıyla daldığım yerden çıkmıştım Pars ile birbirimize bakıp hızla kalktık kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu "Sen geride dur" Kapıyı açmadan tek koluyla beni arkasına çekmişti en son polislerle yaşanan tutuklanma olayından sonra her kapıya böyle çıkar olmuştuk.

"Buyrun?" Dedim karşımdaki kuryeye kafamı kenardan çıkardığım için önce şaşkınlıkla bana bakıp ardından Pars'a hitaben konuşmaya başladı "Şey Alçin Kandoğan adına kargo vardı da" Aklıma gelenle hemen paketi aldım Pars'ın kaskatı suratı bana dönünce yumuşasa da kargocuya bakınca yine sertliğini takınmıştı.

Onları kapıda bırakıp salona geçtim bir hışım paketi açmaya başladım ben elimdekileri incelerken Pars'ta yanıma gelmişti iki eliyle belimi kaldırıp oturduğum yere oturmuş beni de kucağına oturtmuştu. "Ne aldın da bu kadar sevindim Alçin'im?" Kıkırdayıp ona döndüm elimde ki siyah dinozorlu uyku tulumuna şaşkınca bakıp bana döndü "Şaka?" Kafamı iki yana salladım hemen kucağından kalkıp benim için olan beyazı giyinmeye başladım.

En az yarım saattir birbirimize bakıp gülüyorduk "Kuyruğu var birde!" Ben yine kahkahalara gömülürken o da bana eşlik ediyordu. Sesimiz korumalara kadar gidiyordu büyük ihtimalle. Dans etmeye devam ettiğimizde Pars'ın kuyruğunu sallamaya başladım o kadar kaptırmıştık ki kapının önünde bizi şaşkınlıkla izleyen iki korumayı görmemiştik tabi benim çığlığımla Pars anında silahını onlara çevirmişti şu anki halini kim görse gülmekten yerlere yatardı.

"A...abi biz, biz dosya ge...getirmiştik ama şey yani" Adam gülmemek için ultra çaba sarf ediyordu "Tek kelime, veyahut bir kıkırtı bir tebessüm görürsem ya da başka birinden bu konuyla alakalı tek kelime duyarsam kafanızı uçurur Çiko'ya akşam yemeği yaparım!" Öfkeli dinazor dehşet saçtı! Benim kıkırtımla anlık bana baksada ciddiyetini bozmadan korumlara yöneldi adamlar yanlarında dikilmiş patronlarının bu haline gülmemek için öyle çok çaba sarf ediyorlardı ki biri dayanamamış genzinden garip bir ses çıkarmıştı "Kovuldunuz! İkinizde derhal terk edin burayı hatta kaçın dünyanın diğer ucuna kaçın!" İkiside bir şey demeden apar topar evden çıktığında kendimi koltuğa atarak gülmeye başladım.