HİRAETH

23

UYARI!
Bu bölüm bazıları için rahatsız edici sahneler içermektedir...

23.BÖLÜM
Kollarımda Tuttuğum Canım

İnat, insana hiç yapmayacağı şeyleri yaptırırdı. Keçi inadı derler ama yanlış bir tabirdir bazı insanların inadı bir keçi değil bin keçi de bile olmazdı. Bazen iyi şeyler için inat ederdik bazen sadece inat edesimiz gelirdi ama sonucu inada binen her şeyin sonu aynı olmazdı iyi olabilirdi, iyi olduğu kadar kötü de olabilirdi.

Hastanedeydik. Ömer'in inadı yüzünden zar zor da olsa hastaneye gelebilmiştik açıkçası az daha bayılacağı hatta bayıldığı için mecburen gelmiştik.

Sabah koca pastayı tek başına yediği için öğlene doğru aşırı su içmiş haliyle fazlaca lavaboya çıkmıştı ben Pars'a bir gariplik olduğunu söylediğimde o da bana katılmış Ömer'e bir doktora görünmesini söylemiştik. Çiğdem'e olan inadı yüzünden kabul etmeyip güne devam etmeye çalışmıştı ta ki baş ağrısı ve halsizlik çökene kadar sonrası ise tam bir kabustu. Bulanık gördüğü için merdivenlerden yuvarlanmıştı ve gitmemek için hâlâ inat ediyordu. Son damla ise Anıl'ın kucağına doğru bayılmasıydı apar topar hastaneye gelmiştik.

Uzun bekleyişimiz sonucunda doktor çıkmıştı ağlayan Çiğdem bir anda ayaklanmış adeta doktorun yakalarına yapışmıştı. "Öncelikle sakin olun. Ömer bey şeker komasına girmiş gerekli tedavileri uyguladık şu anda serum takıldı ve değerleri kontrol ediliyor eğer değerlerinde bir değişiklik olmazsa eve gidebilirsiniz. Tekrardan geçmiş olsun" Rahat bir nefes alıp sırtımı arkamda ki Pars'a yasladım "Benim yüzümden oldu, keşke yeseydim o pastayı" Dedi Çiğdem. Yanına gidip sıkıca sarıldım "Bak şu anda iyi önemli olan o hadi yanına gidelim" Elinden tutup odaya yönlendirdim.

"Hadi yine kefeni yırttın at ağızlı" Dedi Pars gülerek. En az Çiğdem kadar endişelenmişti ancak duygularını benden başkasına açamadığı için dışarı vuramamıştı. "Sus it herif sus! Nazlı'm güzel kızım doğmadan ölmem ben" Şaşkınlıkla Çiğdem'e baktım "Evet, kızımızın adını Nazlı koymaya karar verdik" Dedi eli karnında gülümserken artık beş aylıktı ve karnı belirginleşmeye başlamıştı. "Oho desene babasının nazı yetmezmiş gibi birde kızının nazını çekeceğiz" Kadir yüzündeki tebessümle bu cümleyi kurmamış olsaydı büyük ihtimalle kan çıkardı ama herkes bu durumdan oldukça memnun ve mutluydu.

Ömer'i bu gece gözetim altında tutmak için yatışını yapmışlardı refakatçi olarak Pars ve ben kalacaktık, Çiğdem ısrar etsede onu eve göndermek zorundaydık hamileliği hâlâ oldukça riskliydi ve burada kalarak ancak kendini yıpratırdı.

"Yanımıza bir şeyler alalım hemde üzerimizi değiştirelim" Dedi Pars kolumu tutarak. Temas bağımlısı gibiydi diğerleriyle ne kadar mesafeliyse benimle o kadar temas halindeydi. "Çok iyi olur, pijamalarımı istiyorum" Dedim gülümseyerek. Ömer zaten uyuyordu, her zaman benim için hazır olan eli tutup yürümeye başladım.

Hayatımız zorlu bir sınav haline gelmişti ancak Pars'ın elini tuttuğum anda dünyanın en güçlü insanıymış gibi hissediyordum. O varsa ben vardım, onun gücü benim gücüm gibiydi.

Arabaya bindiğimizde kemerimi takıp Pars'a döndüm "Seni seviyorum, seni neden sevdiğimi bilmiyorum. Ancak hayatım boyunca bu anı beklemiş gibiyim." Yüzümdeki gülümseme bir an olsun bozulmazken gözlerim dolmuştu Pars böyleydi, konuşmazdı şiirler okur aşkını böyle belli ederdi şikayetçi değildim aksine bu halleri aşırı hoşuma gidiyordu. Girdiğimiz bu ölüm oyunu onu iyice iç dünyasına çekmişti, sadece geceleri baş başa kalmamız ise onunla iletişimimizi kısıtlıyordu. Bakışlarından anlıyordum çok şey haykırıyordu, susarak içini de parçalıyordu. Böyle olmasını istemiyordum ama onu konuşturmanın ne kadar zor olduğunun da farkındaydım yapabildiğim tek şey kendimi ona hissettirmekti. Tek başına kaldığında benim gibi alyansıyla oynuyordu fark etmediğimi sansada çok korkuyordu, kendi için değil yine ailesini kaybedeceğinden korkuyordu. "Ömrün olmak istiyorum. Seninle başlayıp, seninle biten" Diyerek karşılık verdim bir kitapta altını fazlaca çizdiği bir sözdü. Ben Pars'ı altını çizdiği her şeyi ezberleyecek kadar çok seviyordum.