Querencia || Mert Hakan Yandaş

1.2

"Merto, bizi arkadaşınla tanıştırmayacak mısın?" Maçlardan bildiğim isimlere baktım.

"Tanıştırayım tabii. Deniz, İrfan. İrfan, Deniz." İsmimi duyduğunda Arda gülümsemişti.

Bakışlarım ona kaydığında Mert Hakan'ın gözlerini belerttiğini görmüştüm. Tek kaşım havada gülerek Mert Hakan'a baktığımda bana dönüp gülümsemişti.

Herkesle el sıkıştıktan sonra Mert Hakan, eliyle oturacağımız yeri gösterdi. "Arda'ya neden öyle baktığını merak ediyorum." dediğim şeyle nasıl yani der gibi bakıyordu bana.

"Bizi tanıştırırken, Arda'nın yüzünde farklı bir sırıtma vardı. Sen de gözlerini belerttin?" Sorgularcasına yüzüne bakıyordum. Söyleyecek yalan aradığı o kadar belliydi ki.

"Yani bir şey olduğundan değil."

"Mert Hakan, ben avukatım. Ne tarz insanlarla uğraşıyorum haberin var mı? Avukatı bile olsam bana bile yalan söyleyen insanlarla geçiyor tüm günüm. Şimdi bana bir iyilik yapıp neler döndüğünü söylemelisin bence." dediğim şeyle derin bir nefes aldı.

"Formayı gönderdiğim gün işte, sürekli kime gidecek bu forma. Ooo kim bu şanslı kişi falan dediler. Arda da seninle tanışınca rol yapamadı işte." Çekinerek söylediği şeye güldüm.

"Keşke o formayı giyip gelseydim." Yüzündeki gülümseme büyümüştü.

Yanıma gelen sarışın kadınla gülümsedim. "Ya gerçekten bunlarla hiç dedikodu yapılmıyor!" Onun bu dediği gülümsememi daha da büyütmüştü.

"Gözde." Elini uzatarak tanıtmıştı kısaca kendini.

"Deniz." El sıkıştıktan sonra gözlerim İrfan ve Mert Hakan'a kaydı. Kendi aralarında sohbet etmeye başlamışlardı.

"Sanki tüm gün top peşinde değillermiş gibi şimdi bile futbol konuşuyorlar." dediği şeyle kafamı salladım.

"Bu da böyle bi' futbol aşkı herhalde." Aynı yaşta olduğumuzu tahmin ediyordum. Ortamdaki yabancı nüfus fazla olduğu için de konuşabileceği çok fazla kişi yoktu.

İrfan'ın da Gözde'nin de parmağında yüzük olduğuna göre evliydiler.

"Siz nereden tanışıyorsunuz?" Mert Hakanla ikimizi göstermişti. "Çok uzun hikaye." dediğim şeyle gülümsedi.

"Daha önce Mert'in yanında hiçbir kadın görmemiştik. Açıkçası ilk gördüğümüz kadının bu kadar güzel olması tüm takımı şaşırttı." İltifatıyla gülümsedim. "Teşekkür ederim, o senin güzelliğin." Samimi bir şekilde konuştuğumda gülümsedi.

Bakışlarım etrafa kaydığında bana bakan Mert Hakan'ı fark etmiştim. Tek gözümü kırpıp n'olduğunu sorguluyordum. Omuz silkmişti.

Gecenin ilerleyen dakikalarında sürekli birileriyle konuşuyorduk. "Seni nereden tanıyorum ben?" Altay'ın sorusuyla gülümsedim.

"Deniz, avukat. Sürekli haberlere çıkıyor, oradan görmüşsündür."Mert Hakan beni övmeye başladığında 32 diş sırıtıyordu herkes.

"Doğru şu avukatlığın zirvesi, buzlar kraliçesi sloganı buldular senin için. Sen o Deniz olmalısın, öyle değil mi?" Altay, şakayla karışık konuştuğunda ben de ufak bir kahkaha atmıştım.

"Hayranım çok galiba." dediğim şeyle herkes güldü.

"Buzlar kraliçesine de benzemiyorsun hiç. Ben gerçekten bayıldım!" Gözde, samimiyetle konuştuğunda gözlerim büyümüştü resmen.

Nil dışında bi' kız arkadaşım olmamıştı hiç. Biraz kavgacı bir çocuktum küçükken.

Şimdiyse Gözde'nin bana karşı olan tutumuyla o kadar mutlu olmuştum ki.

"Mutlaka görüşelim Deniz!" Gözde'yle vedalaşırken kafamı salladım. "Numaranı alabilir miyim?" Gözde'nin sorusuyla kafamı salladım. Numaramı telefonuna girdikten sonra beni kaydetmişti.

Bana sarıldığında ister istemez mutlu oluyordum işte.

-

"Eğlendin mi?" Mert Hakan, beni eve bırakırken sormuştu bu soruyu.

"Evet, gerçekten eğlendim. Gözde o kadar samimi ki." dediğim şeyle kafasını salladı.

"Aynı yaştasınız. Bence biraz da benziyorsunuz." dediği şeyle gülümsedim.

"Çok güzel bir kadın." dediğim şeyle gülümsedi. "Sen çok güzelsin." Bu dediğiyle bakışlarım onunkilere döndü.

"Teşekkür ederim." Aslında bu teşekkür sadece iltifattan dolayı değildi.

"Her şey için." eklediğimde gülümsedi.

"Ben de teşekkür ederim Deniz. Hayatıma girdiğin için." Mert Hakan'ın bu söylediği şeyle daha da kocaman gülümsemiştim.