"Güzelim, yalnız kalmanı istemiyorum." Mert Hakan'ın söylediği şeyle bakışlarım ona döndü.
"Ben beş yaşında bi' çocuk değilim ki bebeğim. Gerçekten bir sorun olmayacak." İkna olmuyordu, kafasını sağa sola salladı.
"Yavrum diretme. Aklım sende kalacak, Gözde'yle birlikte kalın işte." Duraksamıştım. Murat abiyi görmek istemiyordum. O da aklımı okumuş gibiydi.
"Biliyorum zor olacak... Ancak sen onun yokluğuyla baş edebilirken varlığıyla da baş edebilirsin." Onu daha fazla üzmek istemedim. Sıkı sıkı Gözde'ye tembih etmişlerdi.
Birbirimizden ayrılmamamız gerekiyordu Gözde'yle.
"Senin için gol atacağım güzelim benim." Sarıldıktan sonra ayrılacakken durdurdum onu. Dudaklarına bıraktığım uzun öpücükle gözlerimin içine bakıyordu.
"Böyle yaparsan gidemem Deniz." Fısıltıyla söylediği şeyle istemsizce ellerim yanaklarına gitti.
"Seni seviyorum."
"Seni seviyorum Deniz."
-
"Deniz, seni suçlamadığımı biliyorsun değil mi?" Seçkin abla her ne kadar diretsem de soruyordu işte.
"Abla gerçekten biliyorum." Gözde hüzünle gülümsedi.
"Kardeşimsin derken şaka yapmıyormuşuz." Buruk bir şekilde gülümsemiştim.
Gözde benim gerçekten kardeşimmiş.
Şişmiş karnına dokundurdum elimi. Gülümseyerek baktım yüzüne.
"Ağlayacağım sanırım." Seçkin abla gerçekten çok duygusaldı.
Çalan zille ayaklandım. "Bakarım abla ben, otur sen." Kapıya ilerlediğimde Efe'yi görmeyi beklemiyordum.
Tam yüzüne kapıyı kapatacakken Murat abiyi çekti yanına.
"Bu konu konuşulacak ve herkes bedelini ödeyecek." Kafamı iki yana salladım.
"Ben ödemem gereken bedelleri çok genç yaşta ödedim zaten." Efe, sinirle bakıyordu Murat abinin yüzüne.
"Ama o ödemedi, sevgili kardeşim."
İçeriye girdiklerinde Gözde'nin yüzünde endişe dolu bir ifade vardı.
"Sakin ol, sadece konuşacağız. Bebeğe zarar gelmesin, bu hikayede çocuklar yeterince acı çekti." Efe'nin söylediğiyle Gözde pek ikna olmasa da biraz olsun rahatlamıştı.
"Biri daha gelecek." Beklememizi rica etmişti. Çalan zille bu sefer Efe ayaklanmıştı.
İçeriye aynı bana benzeyen bir kadın girmişti.
"Tanıştırayım sevgili kardeşim, annemiz"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Querencia || Mert Hakan Yandaş
Fanfiction"Biliyor musun Querencia, İnsanın kendini en güvende, güçlü ve rahat hissettiği, kendi olabildiği, yuvası gibi gördüğü yer demekmiş." Gözlerinin içine baktığımda bu açıklamama karşı gülümsemişti. "Senin yanındayken kendim gibi olduğumu hissediyorum...
