İşlerimi erkenden bitirmiştim. "Size eşlik edebilir miyim?" Duyduğum sesle irkildim.
"Efe?" Sorgularcasına yüzüne bakıyordum. Gülümseyerek bakan yüzünde anlamlandıramadığım bir şeyler vardı.
"Aslında acilen gitmem gerek." Söylediğim şeyle beklediği cevabın bu olmadığını çok belli eden bir ifade vardı yüzünde.
Hızlı adımlarla Gözdelerin evine gittiğimde soluk soluğaydım. Gözde, kapıyı açtığında endişeyle bakıyordu yüzüme.
Adam bana bir şey yapmamıştı ancak yanına yaklaştığımda bile hissettiğim bir şeyler vardı, kötü bir şeyler.
Gözde iyice solmuş gibiydi. "İyi misin?" Kafasını salladığında kucağıma yığılması bir olmuştu.
Onu nasıl taşıyacaktım?
Aşağıya indirdiğimde taksi çevirdim. İrfan'a yazsam bile görmezdi şimdi. İdmanın bitmesine yaklaşık olarak 3 saat daha vardı.
Telefonlar kilitleniyordu ve o idman çıkışı mutlaka arardı. Yine de kısaca hastaneye gittiğimize dair bir mesaj atmıştım.
Hastaneye geldiğimizde sedyeyle içeriye aldılar. Müdehale odasındaydı ve ben neler olduğunu anlamıyordum bile.
"Gözde Kahveci?" Doktor, merakla bakıyordu. Endişeli yüzümü görmüş olacak ki beni rahatlatmak istermişçesine gülümsedi.
"Siz nesisiniz?"
"Kardeşiyim." Kardeşimdi o benim.
"Gözde Hanımın durumu gayet iyi, bu sıralar iştahsızlık yaşaması çok normal ancak bebeğin sağlığı için bir şeyler yemesi gerekiyor." Bebek mi?
Teşekkür edip Gözde'nin yanına girdiğimde yorgun gözleriyle bana bakıyordu.
"N'olmuş?"
"Hamileymişsin salak." Söylediğim şeyle şaşkınlıkla bakmaya başlamıştı etrafa.
Doktor gelip Gözde'yle konuşmaya başlamıştı.
"Bebeğin durumu gayet iyi, 9.haftası tamamlanıyor gibi gözüküyor." Yok artık.
İki aydır hamile ve bunun farkında değil mi cidden?
İrfan endişeyle içeriye girmişti. Gözde'nin yüzünü avuçlarının arasına aldığında gülümsemeden edememiştim.
Seçkin ablayı görmeyi beklemiyordum. İrfan, mesajı erken görmüş aynı zamanda Seçkin ablaya da haber vermişti. Tabii ki kızı söz konusuydu, korkuyla damlayıvermişti.
Mert Hakan'ı gördüğümde yanına ilerledim.
Neden olduğunu sorduğunda Gözde bir şeyleri söylemeden söylemek istememiştim.
"Babam da mı geldi?" Gözde, uzun bir süredir ailesini beraber göremiyordu. Annesi geldiğinde babası pek gelemiyordu işleri dolayısıyla. Seçkin ablayla tanışmıştık ancak Murat abiyle tanışmak pek nasip olmamıştı.
Arkamı döndüğümde babasının bakışları şaşkınlıkla beni bulmuştu.
"Seda?" Kaşlarım çatılmıştı bu söylediğiyle.
"Ben Deniz efendim." Yutkunduğunu görmüştüm, burada neler oluyordu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Querencia || Mert Hakan Yandaş
Fanfic"Biliyor musun Querencia, İnsanın kendini en güvende, güçlü ve rahat hissettiği, kendi olabildiği, yuvası gibi gördüğü yer demekmiş." Gözlerinin içine baktığımda bu açıklamama karşı gülümsemişti. "Senin yanındayken kendim gibi olduğumu hissediyorum...
