Kapıyı kapatmam ve gözyaşlarımın gözlerimden firar etmesi bir oldu. Öyle bir ağlıyordum ki, biri görse açıklayamazdım sebebini.
"Buna mı ağlıyorsun böyle manyak gibi?" derdi bana muhtemelen.
Ama evet, buna ağlıyordum. Kapıya yaslanıp yere çöktüm ağl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Lucio)
Bölüm 3: Sevgili Günlük
(Bir hafta sonra)
Bir hafta.. Lucio'yla tanışalı tam bir hafta olmuştu. Ve inanması güç ama ben bu haftada iğrenç okulumu bile sevmeye başlamıştım. Her günümü, her teneffüsümü Lucio'yla geçiriyordum. Onun hakkında her gün daha fazla şey öğreniyordum. Mesela çok güzel gitar çalıyordu. Sesi de güzeldi ayrıca. Bir gün benim için çalacağına söz vermişti.
En sevdiği renk sarıydı. Bunu bana açıkça söylememiş olsa da anlattıklarından anladığım kadarıyla karanlığı seviyordu. Ve çileğe alerjisi vardı.
Ha birde, bir abisi vardı. İsmi Matteo..
Sanırım gitar çalmayı ona abisi öğretmişti. Abisinin müziğe ilgisinin olduğunu, beste yapmayı çok sevdiğini söylemişti. Lucio bana bunları anlattıkça ona karşı ilgim ve merakım artıyordu. Ailesini merak ediyordum mesela. Abisini, annesini, babasını..
O benim ailemi merak ediyor muydu bilmiyordum ama annem Lucio'yu fazlasıyla merak ediyordu. Sanırım bunun sebebi bendeki değişimdi. Her gün lanet ederek gittiğim okuluma bir haftadır güle oynaya gidiyordum. Yeniden doğmuş gibiydim adeta.. Bir arkadaşa bu kadar ihtiyacım olduğunu Lucio hayatıma girdikten sonra fark etmiştim.
Annemin bu merakı bugün son bulacaktı.. İki gün önce Lucio'ya annemin kendisini çok merak ettiğini, tanışmak istediğini söylediğimde çok heyecanlı görünüyordu ve kendisininde tanışmak için can attığını söylemişti. Bende haftasonu için onu yemeğe davet etmiştim. Yani bugün için..
Muhtemelen bir kaç saat sonra burada olurdu. Annem mutfakta yemeklerle ilgilenirken bende salonu toparlıyordum. Sonra gözlerim duvardaki saate kaydı..
16:44
Babam beşte eve geliyordu. Her zaman böyleydi ama yine de mutfağa doğru seslendim.
"Annee! Babam yetişir değil mi?"
"Birazdan burada olur.. Merak etme!"
Mutfaktan gelen yemek kokuları beni oraya doğru yönlendirirken konuşmaya devam ettim. "Tatlı yaptın mı?"
"Buzdolabında." dedi annem çorbayı karıştırırken.
Buzdolabını açarken tereddüt ederek "Çilekli bişe yapmadın, değil mi?" diye sordum. Annem telaşlı bir yüz ifadesiyle bana baktı.
Annem dalga geçer gibi güldü. "Dünden beri dört yüz kere falan arkadaşının çileğe alerjisi olduğunu söylediğin için çilekli bişe yapmadım Defneciğim.."
