VİŞNE

Bölüm 15: Sevgilim Mi?

------
Selamlar bebeklerimm..

Bu hikayeyi burada sizlerle paylaşmaya karar verdiğim gün, acaba nasıl yorumlar alırım, yazdıklarım beğenilir mi diye çok merak ediyordum. Şimdi her ne kadar binlerce kişiye hitap etmiyor olsam da, gittikçe büyüyoruz ve güzel yorumlarınızı görmek beni çok mutlu ediyor. Umarım hep böyle devam eder..

Fazla konuşmadan bölüme geçmek istiyorum. Keyifli okumalar..
------
------

Bölüm 15: Sevgilim Mi?

Ders zili çalarken çok umrumdaymış gibi "Ders başlıyor.." dedim.

Lucio yere bıraktığı çantasını alıp sırtına geçirirken "Girecek misin?" dedi. "Eğer gireceksen ders bitene kadar seni burada beklerim."

"Sen girmeyecek misin?" diye sordum merakla.

Kafasını hayır anlamında salladı. "Girmek istemiyorum.. Hem seninle aynı sınıfta bile değiliz. Aynı sınıfta olsaydık derse girip güzel bir lise aşkı yaşayabilirdik."

Söylediği şeye gülerken "O nasıl oluyor?" dedim.

Omuz silkti. "Yani işte, hocalara çaktırmamaya çalışarak bakışmalar, koridorda el ele yürümeler falan.."

Bu sefer daha yüksek sesle gülmeye başladım. "Ya sen deli misin?"

Kafasını sallayıp "Hıhı.." derken o kadar tatlı görünüyordu ki, içimde ona sımsıkı sarılma isteği doğuyordu.

Bir insan hem yakışıklı ve erkeksi olup, hem tatlı ve çocuksu olmayı nasıl başarabilirdi ki? Buna bir anlam veremiyordum ama Lucio öyleydi işte. Bazı zamanlar onun kollarının arasında yavru bir kediye dönüşüyordum, bazı zamanlar ise bir bebekmiş gibi sevmek istiyordum onu.. Bende böyle tuhaf hislere sebep oluyordu.

Aniden mideme giren krampla iki büklüm olurken düşüncelerim kafamdan uçup gitmişti.

Lucio telaşla bana bakarken "Ne oldu?" dedi.

Ellerimle karnımı tutarken "Bilmiyorum.." dedim. "Uyandığımdan beri karnıma giren ağrılarla, mide kramplarıyla uğraşıyorum."

Lucio yanıma yaklaşıp elini alnıma koyduğunda "Defne.." dedi. "..sen hasta mı oluyorsun?"

Mideme giren ikinci bir krampla inlerken "Bilmiyorum.." dedim acıyla.

Gözlerim Lucio'nun kahverengi gözleriyle buluştuğunda telaşla telefonunu çıkardı cebinden. Telefon çalarken abisini aradığını tahmin ediyordum..

                               *****

Tahmin ettiğim gibi ben acı içinde kıvranırken Lucio abisini aramış ve acilen okula gelmesi gerektiğini söylemişti. Bana hastaneye gideceğimizi söylediğinde bunu reddetmiş, eve gitmek için ısrar etmiştim. Her ne kadar bunu onaylamasa da, annemin benimle doktordan daha iyi ilgileneceğini söylediğimde ısrarlarıma dayanamayıp dediğimi yaparak beni evime getirmişti.

Annem beni gördüğünde telaşlansa da onu iyi olduğuma ikna etmiştim. Sadece basit bir mide üşütmesiydi.. Dün gece çıplak yatmış olduğum gerçeğini göz önünde bulundurursak, gayet normaldi hasta olmam.

Annemin yaptığı ıhlamuru içtikten sonra biraz daha iyi hissetmeye başlamıştım ve yatağımda uzanıyordum. Lucio'da tüm bu süre zarfında yanımda durmuştu. Ona iyi olduğumu söylemiştim ama gitmek istememişti yine de. Bende ısrar etmemiştim çünkü yanımda olması işime geliyordu.

Ben uzandığım yerden Lucio'yu izlerken o da eliyle ateşimi kontrol ediyordu. Gözleri gözlerime değdiğinde ona sıcak bir gülümseme sundum ama o pek mutlu görünmüyordu. Gülümsemem solarken "Ne oldu?" dedim merakla.