VİŞNE

Sonraki Bölümlerden Kesitler

------
Selamlar bebeklerim..

Bundan sonra bazı bölümlerde sonraki bölüm veya bölümlerden kesitler paylaşmayı düşünüyorum. Umarım beğenirsiniz.

Not: Bu hikayenin bir bölümü değil "fragman" tadında bir kesit sadece..

------
------

Sonraki Bölümlerden Kesitler

(3 hafta sonra, Matteo'nun ağzından..)

Merdivenleri çıkıp yavaşça Lucio'nun odasının kapısını açtığımda artık hergün yaptığı gibi yine yatıyor olduğunu gördüm. Yatıyor ve ağlıyordu..

İçeri girip kapıyı arkamdan sessizce kapattığımda "Yine ne var?" dedi öfkeyle.

Defne'nin yokluğu onu perişan ediyordu, farkındaydım ve bu ona öfke olarak yansıyordu ama onu böyle görmeye dayanamıyordum artık. Haftalardır yemek bile yemiyordu doğru düzgün..

"Lucio.." dedim sessizce. "Biraz toparlanmaya mı uğraşsan. Biliyorum çok zor ama b-"

"Sen benimle dalga mı geçiyorsun?!"

Onunla her konuşmaya çalıştığımda öfkeden delirmiş bir şekilde karşılık vermesine sıkıntılı bir nefes verip "Bunu yapma artık.." dedim. "Bende üzülüyorum.. Ama böyle olmaz."

Yatağından doğrulup ıslak gözleriyle bana baktığında "Öyle mi?" dedi. "Demek üzülüyorsun? Neye üzülüyorsun sen?! Artık grubunuzun bir vokalisti yok, en fazla buna üzülüyorsundur!"

Söylediği şeylerin ne kadar ağır olduğunun farkında değildi muhtemelen. Umursamaz biri gibi durduğumun farkındaydım ama Can ve Defne için bende onlar kadar üzülüyordum en az.

Lucio telefonuna uzanıp "Baksana!" dediğinde gözlerimi bana çevirdiği telefon ekranına kaydırdım. Defne'ye attığı ama hepsi "tek tik" olarak kalan yüzlerce mesajı gösterip devam etti konuşmaya.

"Sen o aptal grubun için üzülürken ben buna üzülüyorum.. Hergün okuyamayacağını bile bile Defne'ye attığım "Özledim" mesajlarına üzülüyorum. Özledim anlıyor musun? Ona sarılmayı, öpmeyi.. Onu görmeyi özledim, anlıyor musun?!"

Öfke dolu gözlerinden tekrar yaşlar düşmeye başladığında onu günlerdir yaptığım gibi yine yalnız bırakmaya karar verdim.

Anlamıyordu.. Anlamak istemiyordu.. Ve asla sakin olamıyordu. Tek başına kalıp kafa dinlemesi daha iyi olur diye düşünerek kapıya yöneldiğimde aklıma gelen şeyle ona döndüm.

"Daha bir kere bile mezarlığa gitmedin.. Bunu yapman gerektiğini biliyorsun. Bugün gideceğiz, hazır hissediyorsan sende gel.."

------
------