Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba.
Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın?
Patron: Kendini altımda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
¤¤¤
Ona hiçbir şey söylemeden dönüp çıktım ve kapıyı çarptım. Arkama bile bakmadım zira kör olacak kadar sinirliydim. Başımın sol tarafından büyük bir ağrı koptu, bir anlık gözlerim karardı ama bu beni durdurmaya yetmedi. Belki de tutmuyor karakterlerimiz, iki baskın karakter olmuyor bir arada.
Fuat'ı sırf bir el salladı diye bu hâle getiren adam, yarın öbür gün bana neler yapmaz?
Evime girip hemen odama geçtim. Pencereyi ve perdeyi kapadıktan sonra yatağıma oturup, Murat gelene kadar sinirden ağladım. Fuat'ı öyle kanlar içinde görünce öyle korkmuştum ki, o hâlde bile ona saldırmaya devam ediyordu ve bu çok korkunç görünüyordu.
¤¤¤
Akşam yemeği masasında Gökhan ve Fuat arasındaki kavganın muhabbeti dönüyordu. Olayın baş faillerinden biri olarak bir lokma yemek yiyemiyor ve sadece gergince dinliyordum. Annem bende bir durgunluk olduğunu hissediyor gibi baktığı için normal davranmaya çalıştım. En zoru da buydu, başına gelen bir şeyi ailene anlatamamak, saklayıp hiçbir şey yokmuş gibi davranmak.
"Bi' geldim bağırışlar, küfürler havada uçuşuyor... Oto yıkamacı Gökhan var ya..."
"Evet." dedi babam.
"Hah işte o, Fuat'ı dövüyordu. Birkaç yumruk atmıştı, araya girdim ama eline bir şişe geçti, fırlattı bizim Fuat'ın kafasına... Çocuğun kafası ortadan ikiye yarıldı."
"Sen niye giriyorsun? Durduk yere olmamıştır o, Gökhan efendi adam, tanıyorum. Bugüne kadar tek bi' yanlış hareketini görmedim."
"Şimdi gördük işte, Fuat'ın ağzı var dili yok. Bir de bunların dükkanları karşılıklı, ne olduğunu tam ben de bilmiyorum ama suçun Gökhan'da olduğuna eminim."
Gazlama be Murat, ağzına sıçayım senin.
"Kavga olurken orada mıydın?" diye sordu babam. "Neden olduğunu biliyor musun?"
Bilmiyor bilse ağzıma sıçardı.
"Ben kavganın ortasına geldim," diyip sonrasında bana baktı Murat. "Esra sen biliyor musun neden olduğunu?" diye sorunca donakaldım.
Tam adamına sordun abiciğim.
Gerilip dikleştim. "Ben nereden bileceğim canım? Havlama seslerine çıktım ben de."
"İlk yardım yapmak için hemen koşmasını biliyorsun ama," dedi imalı bir sesle.
Babamın yandan bana bir bakması var... Kimseye dilemem bu bakışı.
"Kan gövdeyi götürüyordu, çocuğu oturtmuşsunuz öylece. Ne yapsaydım yani? İnsanlık görevi!" diyerek üste çıktım hemen. İlk kez doğruyu söylemiş olabilirim.
