Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba.
Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın?
Patron: Kendini altımda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Mutfakta hazırladığım yemekleri servis tabaklarına koyarken, Tuana masayı hazırlıyor, Giray da içecek meyve suyu ve soğuk suları hazırlıyordu. Evin içinde garip bir sessizlik vardı, herkes mecbur kalmadıkçakonuşmamakiçin ant içmiş gibiydi. Buna ben de dahil. Gözlerim ikide bir saate gidiyordu ve daha da geriliyordum. Kısacasıiçimde anlamlandıramadığım bir sıkıntı da vardı.
Saat yedi bucukolmuştu bile ve Gökhan saat sekizde burada olacağınısöylemişti. Bir kaçgün uzak kalmak bile yetmişti, onu ne kadar sevdiğimi ve alışmış olduğumu anlamak için.
Kapıkaldığında, "Ben bakarım!" diye atıldım ve Tuana ile Giray irkildi. "Kapıya diyorum, ben bakarım yani."
Hemen kapıyakoştum ama son kez kendime aynada bakmayı da unutmadım. Kapıdeliğindenbaktığımda Gökhan'ı görüncegülümsedim ve hemen kapıyıaçtım. Onu güleryüzlekarşılamak istedim. Ancak karşımdahiçbeklemediğim tarzda bir Gökhanvardı.
Her zamankinin aksine sonbahara uygun uzun kollu açık kahverengi bir tişört giymişti, altına da koyu kahverengi bir kot pantolon. Gözlükleriniçıkarmıştı. Elinde yine bir buket kırmızıgülvardı, bu ne olursa olsun şaşmazdı ama şimdigözümebaşka biri gibi görünüyordu.
"Hoş geldin," dedim, "buyur geç." Ama bunu, onu garipser bakışlarlasürerkensöyledim.
Elindeki buketi bana uzattı ve içeriyeadımattı. Buketi onun elinden aldığım sırada alnımınkenarınıöpüp, "Hoş buldum," dedikten sonra içeriyegeçti.
Kapıyı kapatıparkasından bir süre baka kaldım. Çok garip biliyorum ama... Sanki başka biri konuştu benimle, başka biri baktıgözlerime.
