My Loving Maffia King

Hoofdstuk 2

Pov Jayro

We zijn nu onderweg om mijn aanstaande vrouw te ontmoeten. Met we bedoel ik mijn vader, mijn beste vriend, Draven en ik. Toen mijn vader me vertelde nou eerder commandeerde dat ik volgende week mijn aanstaande vrouw zou ontmoeten, had ik me zo boos gemaakt. Ik bedoel maar. Ik moet al de grootste maffia gaan leiden. En zo zijn er nog wel veel meer dingen wat ik met mijn leven moet doen. Dingen waar ik geen zeggenschap over heb. Ik heb me er eruit geprobeerd te praten. Ik heb eigenlijk alles geprobeerd maar het had allemaal geen zin. Mijn vader werd alleen maar nog bozer op me. Het is wel mijn leven!

Ik had altijd gedacht nee eerder gehoopt dat het enige wat ik dan zelf mag kiezen in mijn leven de persoon is die voor altijd naast je zou staan. De persoon waar je van moet houden. Waar ik kinderen mee moet krijgen. Maar nee hoor. Vader had weer eens andere plannen. Ik zuchtte diep. 'Hey dude zit je nou nog steeds met je gedachten dat je geen zeggenschap meer hebt over met wie je gaat trouwen?' vroeg Draven. Ik rolde met mijn ogen en zuchtte nogmaals diep. 'Hey bekijk het van de zonnige kant. Ik heb gehoord dat ze sexy is als hel.' zei hij terwijl hij begon te kwijlen. 'Dude jij hebt een vriendin.' zei ik terwijl ik hem een stomp gaf tegen zijn zij. 'En uiterlijk boeit me voor geen meter. Stel nou dat het net zo'n mislukte fake barbiepop is als al die meiden die zich voor mijn voeten werpen. Mooi zijn die hoeren trouwens ook niet maar je begrijpt wat ik bedoel.' Draven knikte. 'I get it bro.'

We zijn een uur geleden al aangekomen op onze bestemming. Maar er is geen spoor te bekennen van het meisje waar ik mee moet trouwen. In de tussentijd dat we hier zijn geven haar drie broers me de doodstaar. Ik rolde met mijn ogen. Nou zij heeft ten minste familie die om der geeft. Dat kan ik van mezelf niet zeggen. De enige waar ik ooit zoveel van heb gehouden is voor mijn ogen vermoord toen ik vijftien was. Je vraagt je nu vast af wie de fuck heb jij het nou weer over? Ik heb het over mijn moeder. Ze is voor mijn ogen vermoord terwijl ze mij in veiligheid wilde brengen in een gang war. De koppige puber die ik was wou vechten. Zij was het er niet mee eens. Als ik toen had geweten wat ik nu weet was ik meteen met haar meegegaan. Misschien had ze dan nu nog geleefd.

Een deur vloog open en ik werd uit mijn gedachten gehaald. Ik keek in de richting van de deur en daar stond ze. In een leren motorpak. Met haar matzwarte helm onder haar arm en haar prachtige lange pikzwarte haar verwaait over haar schouders. 'Alexa Reyna Fernández!' riep haar vader duidelijk woest. Ze kromp ervan ineen en keek snel onze kant uit. Ze keek iedereen aan. Toen ze mij zag schrok ze duidelijk zichtbaar, keek snel naar de klok en toen naar haar broers die haar bezorgt aankeken. Ze schudde het van zich af rechtte haar rug en liep zelfverzekerd onze kant uit.

'Alexa had ik je vorige week het je niet genoeg duidelijk gemaakt dat je een keer op tijd moet zijn?! En je kleren!' ging haar vader verder. Ze rolde alleen met haar ogen 'ja ik heb het begrepen. Maar ik kan ook niets aan files doen hé vader?' Vroeg ze. Haar vader liep rood aan van woede. Dit kan nooit goed aflopen. Ik bestudeerde haar gezicht. Ze is prachtig. En haar ogen. Wow. Ik keek nog eens goed en zag een glimp van angst en verdriet. Maar toch stond ze hier zelfverzekerd. 'Alexa ik heb genoeg gehad van je gedrag!' Zei haar vader. 'Je moeder...' 'zou zich voor me schamen als ze me nu zou zien. Ja ik weet het. Dat is het enige wat je naar mijn hoofd slingert sinds ze er niet meer zijn! Nou moet ik het je nog een keer duidelijk maken?! het was niet mijn schuld dat ze er niet meer zijn!' riep ze. Ik zag de tranen in haar ogen vormen en ze stormde weg.

Eén van haar broers wou haar achteraan maar werd tegengehouden door degene met de bril. 'Niet nu Maan. Ze heeft even tijd nodig. En ik denk dat iemand anders haar achteraan moet.' zei hij knikkend naar mij. 'Ik?' vroeg ik wijzend naar mezelf. 'Ja jij ja. Nou ga nou maar. Trap op laatste deur aan de linkerkant van de gang.' zei de andere broer die een beetje de bad boy vibe rond zich had hangen. Ik stond op en liep Alexa achteraan de trap op.

'Oké jij kunt dit. Het is alleen maar je toekomstige vrouw die je nu gaat troosten. En je bent de fucking Maffia King.' Sprak ik mezelf moet in. Oké laatste deur aan de linkerkant. Hier is het. Ik klopte aan op de deur. 'Wat is er Eli? Je weet dat ik nu niet wil praten.' Hoorde ik haar gebroken zeggen. Damn dat klinkt niet best. 'Uhm ik ben niet die Eli.'

De deur vloog vrijwel meteen open en daar stond ze in een zwart hemdje en een strakke donkerblauwe gescheurde broek. 'Klaar met staren?' vroeg ze met een grijns op der prachtige gezicht. 'Ik uhm ik.' stamelde ik. Ze moest lachen. Wow haar lach is de mooiste die ik ooit heb gehoord. Ze stopte met lachen en ik zag een glimp van pijn door der heen razen. Ze legde haar hand op haar rechterribben. 'Gaat het goed?' vroeg ik. De aarzeling was duidelijk te horen in mijn stem. Way to go Jay! Ik sloeg mezelf mentaal in mijn gezicht.

Ik schudde de gedachten van me af en keek weer naar het prachtige meisje voor me. Haar prachtige felblauwe ogen keken me vragend aan. Ik trok een wenkbrauw op. 'Wat?' vroeg ik met een grijns. 'Nee... niets.' fluisterde ze bijna. 'Wat doe je hier?' vroeg ze toen wel op fluistertoon. 'Ik kwam kijken of het goed met je gaat.' Zei ik nu ook zachter. 'Ooh.' ik knikte. 'Maar het gaat goed?' ze knikte en keek me weer recht aan met die ogen waar ik in zou kunnen verdrinken als ik er langer in zou kijken.

Ik schraapte mijn keel. 'Dus...' 'ja dus...' 'nou het gaat goed en ik zou nu even alleen willen zijn Black.' zei ze met een kleine grijns. Ik moest er ook van grijnzen. 'Noem me maar Jay.' zei ik. 'Dat heb ik liever.' ze knikte. 'Zal ik doen Jay... Black.' zei ze nu met een grootte grijns. En met dat deed ze de deur voor mijn neus dicht. Wow wat een meid, dacht ik bij mezelf. En met een kleine glimlach op mijn gezicht dat ik met haar zou gaan trouwen liep ik weer weg. Dit wordt denk ik toch niet zo verschrikkelijk als ik dacht.

Net toen ik de tap af wou lopen hoorde ik een deur achter me geopend worden. Ik draaide me om en zag Alexa me begluren. Ik gaf haar een knipoog waardoor ze schrok en de deur meteen weer dicht deed. Ik grinnikte. En liep de trap af. Wacht. Ik moest en lachen en grinniken. Dat heb ik niet meer gedaan sinds mijn moeders dood. Deze meid doet iets met me op een goede manier. En ik kan je nu al zeggen al ken ik haar nog geen uur. Ik wil meer.