My Loving Maffia King

Hoofdstuk 22

Na een kwartiertje te hebben gereden kwamen we aan. Jay stopte de auto en keerde zich tot mij. 'Klaar voor Angel?' ik knikte en klikte mijn gordel los. Jay was ondertussen al uitgestapt en hield de deur voor me open. Ik gaf hem een dankbaar knikje en pakte de tas uit de auto. Jay sloeg zijn arm om me heen en zo liepen we naar het graf van mijn moeder. Ik ging er op mijn knieën voor zitten en pakte het goede fotolijstje uit de tas en legde die op haar graf neer.

'Hey mam gefeliciteerd met je verjaardag. Als je hier nou nog zou zijn geweest dan was je vandaag negenendertig geworden. Ik mis je nog elke dag net als de jongens. We hebben het vaak over jou en Faye. Ik hoop dat jullie het daar een beetje naar jullie zin hebben en over ons waken.' Ik veegde een traan weg die mijn oog was ontsnapt.

'Vader gaat vandaag hertrouwen mama. Op jou en Faye's sterfdag en ook je verjaardag. Ik weet niet waarom hij deze dag heeft uitgekozen. De familie is uit elkaar gevallen na jullie dood. Vader gedroeg zich niet meer als zijn oude zelf. Ik mis zijn oude zelf maar die heb ik nu al twee jaar niet gezien. Twee jaar alweer. Ik ben jullie al twee jaar kwijt. Ik loop nu al twee jaar zonder mijn moeder en kleine lieve zusje rond en vier weken voor jullie dood was ik Bear kwijtgeraakt. Drie van de mensen waar ik zoveel van houd in nog niet eens een maand. Toen ik jullie kwijtraakte dacht ik dat mijn wereld in stortte. Ik was helemaal de weg kwijt. Gelukkig wisten de jongens me op te vangen en me weer in de goede richting te leiden.

Ik ben al een jaar clean mam. Een jaar clean van alle dingen die ik mezelf aandeed alleen omdat ik niet wist hoe ik met het verdriet om moest gaan. Ik heb twee jaar lang niet gehuild. Vorige week toen Jay in mijn leven kwam voelde ik iets. Iets wat ik al die twee jaar niet gevoeld had. Er ontstond een sprankje hoop. Ik voelde me weer vrolijk worden. Ik kon weer lachen. Niet die nep lach die ik vaak opzet voor de jongens zodat ze niet zouden denken dat het weer slechter met me ging. Nee mama een echte lach. Ik voel me eindelijk weer compleet nu ik Jay heb. Hij heeft me gister ten huwelijk gevraagd. Onze vaders hadden ons al aan elkaar belooft. Maar ik zit er niet mee. Als ik met Jay ben heb ik het gevoel dat ik de hele wereld weer aankan. Mijn wereld kreeg door hem weer kleur. Nou mama ik hoop dat je daar boven een fijne verjaardag hebt. Samen met Faye en Bear. Hij zou al twee of bijna twee zijn geweest als ik die dag de deur niet had geopend. Mama ik mis jullie heel erg. Geef Faye en Bear een dikke knuffel van mij.'

Ik veegde de tranen uit mijn gezicht en stond op. Jay sloeg een arm om me heen. 'Hey het komt allemaal wel goed.' ik knikte en ik maakte me los uit zijn greep en liep twee stenen verder. Ook hier ging ik voor zitten op mijn knieën en legde het goede fotolijstje op het graf.

Hey kleine zus. Ik mis je heel erg. Als je hier nu nog zou zijn geweest was je nu zeventien geweest. Ik hoop dat je het een beetje goed hebt daarboven. Het is hier beneden niet hetzelfde zonder jou. Ik mis de eindeloze gesprekken die we voerden. Ik mis de kussengevechten die we deden en de zang optredens die we samen altijd opvoerde voor het gezin. Vader heeft het me verboden om te zingen. Dus ik doe het niet meer zo vaak als dat ik deed toen jullie er nog waren. Maar door te zingen kan ik mijn gevoel kwijt en herinner ik onze moment met elkaar. Je was mijn beste vriendin Faye. Ik heb nu nog maar twee en halve vriendin als je David meetelt.

De vriendengroep waar ik in zat vonden dat ik me aanstelde toen jullie waren overleden. Ze zeiden dat iedereen wel dierbaren verliest en ik dus niet een uitzondering was en het dus ook niet erg was. Ik stelde me aan volgens hun. Maar ik verloor die dag mijn moeder en mijn kleine zusje. En vier weken daarvoor mijn zoontje. Ook Allison begon zich aan me te irriteren. We zijn nu al twee jaar geen vriendinnen meer. Het leven kan vreemd lopen. Van beste vriendinnen sinds we in de luiers zaten. Onafscheidelijk van elkaar totdat ze zich aan mij begon te ergeren en het haatte als ik in der buurt was.

Ik ben er zondag achtergekomen waarom ze me zo begon te haten. Ze had gezegd dat ik meer aandacht kreeg van iedereen omdat jullie waren overleden en zij dus minder aandacht kreeg. Daar kon ze niet tegen. Ik was ineens het onderwerp waar ieder gesprek over ging en niet zij. Ze voelde zich bedreigt en dacht dat haar populariteit er onder zou leiden dus heeft ze de hele vriendengroep tegen mij opgezet. Kun je het geloven? De eens zo lieve Allison die nog geen spin dood kon hebben omdat die ook een leven hebben heeft me gewoon voor de leeuwen gegooid.

Weet je nog die eindeloze gesprekken die we samen voerden over de jongens waar we een crush op hadden? Of de acteurs en zangers die we superknap vonden en we uren over ze konden weg dromen met zijn tweeën. Of de forten die we met de jongens altijd bouwde in de woonkamer en er met zijn vijven dan dagen in zouden kamperen. Soms kwamen mama en papa er ook nog bij in. Dat doen we nu niet meer. Het huis is stil zonder jou en mama hier. Papa veranderde in de slechte zin. En ik begon mijn gevoelens voor me te houden. Puur alleen omdat ik dacht dat ik anderen tot last zou zijn met mijn problemen. Iedereen heeft demonen waar ze mee vechten. Dus waarom zou ik een ander tot last zijn door ook de mijne met hun te delen?

Toen jullie er nog waren was ik een heel ander persoon als dat ik nu ben. Ik was heel onschuldig naïef. Nu niet zo zeer. Ik heb veel gezien en meegemaakt met mijn negentien jaar. Dingen die ik niemand toe zou wensen. Ik hoop dat jullie het daar boven een beetje fijn hebben. En er niet zoveel leed is als hier beneden. Dat het er vredig is en dus rustig over ons kunnen waken. Ik heb jullie nodig. Ik weet dat jullie er altijd zijn maar het is gewoon zo moeilijk als ik jullie niet kan aanraken of zien. Ik mis jullie heel erg. Een dikke knuffel van mij.' ik stond weer op en liep naar Jay toe en begon in zijn armen te huilen.

'Shh Angel. Ik weet zeker dat ze heel trots op je zijn. En ik weet ook zeker dat ze achter je staan. Maakt niet uit met wat.' Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en wreef over mijn rug. Ik snoof mijn neus en wreef de tranen uit mijn gezicht. Jay pakte mijn hand vast en zo liepen we naar het kleine grafje van Bear. Ook hier ging ik weer op mijn knieën voor zitten. Ditmaal deed Jay hetzelfde naast me. Hij pakte de knuffel en het laatste fotolijstje uit de tas. Ik legde ze op zijn kleine grafje neer.

'Hey kleine man. Ik hoop dat je het en beetje naar je zin hebt daarboven waar niemand je pijn kan doen. Oma en je tante zullen goed over je waken. Het spijt me dat ik je niet zo goed kon beschermen tegen de gemene mensen hier beneden. Ik wist niet dat jouw papa zo was. Maar je moet weten dat mama heel trots is dat ik jouw mama mag zijn. Ook al ben je nu niet meer hier bij me waar ik je vast zou kunnen houden en met je kan spelen. En zie je deze meneer naast me? Dat was je nieuwe papa geworden als je hier nu nog was. Hij is heel lief en had je graag willen leren kennen.

Maar jou echtte papa wou dat niet. Ik wist niet dat jouw papa zo slecht was. Dat hij je dit aan heeft gedaan. Mama heeft heel veel verdriet dat ze dat jou heeft laten overkomen. Het spijt me dat je nooit de mooie dingen van deze wereld hebt gezien. Maar ik weet dat je nu op een betere plek bent samen met oma en Faye. Zij zullen ongetwijfeld goed voor je zorgen en anders moet ik heel boos op ze worden. En kijk eens wat we voor je hebben meegenomen. Een leuke knuffel. Zo eentje had je ook in je wiegje liggen. Ik hoop dat je er leuk mee kan spelen aangezien je ermee bent begraven. En nu heb je er nog een vriendje bij om mee te spelen en die je kan beschermen. Nou kleine man wij moeten weer eens gaan maar ik kom binnenkort weer terug goed? Ik drukte een kus op mijn hand en legde de hand op zijn steen.

Ik stond op. Jay deed hetzelfde en hij sloeg een arm om me heen en wreef over mijn zij. 'Ik vind dat je het goed gedaan hebt.' ik keek hem aan. 'Echt?' hij knikte. Ik keek voor een laatste keer naar het graf van Bear en liep toen hand in hand met Jay terug naar de auto. 'Zullen we anders even ergens wat gaan drinken?' ik knikte. Jay opende de autodeur voor me en toen ik ingestapt was sloot hij hem weer. Ik deed mijn gordel om en wachtte op Jay. Hij kwam ook in de auto zitten en startte de motor. En we reden weg. Ik zag dat op het klokje dat het half tien was. Ik gaapte en keek uit het raam. Er hing weer een fijne stilte in de auto.