My Loving Maffia King

Hoofdstuk 60

Na een kwartier op rustig tempo te hebben gereden kwamen we aan op school. Ik parkeerde mijn auto en we stapte met zijn tweeën uit. We liepen samen het schoolgebouw binnen en alle ogen waren op ons. 'Kunnen jullie het zien? Neem anders een foto dat blijft langer!' schreeuwde ik naar ze toe. Ik rolde met mijn ogen. Jay grinnikte en we liepen naar het kantoor van de directeur. Ik klopte aan en liep naar binnen. Jay liep achter me aan en sloot de deur.

'Mevrouw Fernández. Gaat zitten.' ik knikte en nam plek op mijn stoel. Jay kwam op de stoel naast me zitten. 'Juan kwam gister met het verhaal dat hij er niets mee te maken had en al dat geneuzel...' 'dat komt omdat ook echt zo was. Bekijk de beveiligingsbeelden. Daar zie je wat er gebeurd en zie je ook dat ik niet begon maar zij op mij afkwamen toen ik Jurrian hielp die ze in elkaar aan het trappen waren.'

'Dat kan ik niet geloven. Het zijn de drie beste leerlingen van school waar we het over hebben.' 'Weet u wat er überhaupt op uw school afspeelt? Best ze kunnen de beste leerlingen zijn maar dat neemt niet weg dat het de drie grootste klootzakken hier op school zijn. Neem Jurrian bijvoorbeeld. Hij wordt niet alleen door die drie schoften gepest maar ook nog in elkaar geslagen en getrapt. Hij ligt nu in het ziekenhuis met gebroken ribben. Dat heeft Quinn gedaan en als ik er niet was geweest wie weet hoe hij er dan vanaf was gekomen!'

'Mevrouw Fernández nu kraam je echt onzin uit.' ik rolde met mijn ogen. 'Kijk gewoon die fucking beveiligingsbeelden. Dan zegt u wel anders.' 'Nou als je er zo overtuigt van bent. Dan gaan we die nu met zijn drieën bekijken.' 'Dank u.' we stonden op en liepen de directeur achteraan de beveiligingskamer in waar ze alles kunnen zien. Hij zette de beveiligingsbeelden aan en spoelde terug naar gistermorgen eerste uur. Hij zoemde in op de verlate gang en je zag dat Quinn en zijn minions Jurrian de gang in duwde en tegen hem begonnen te schreeuwen. Op een gegeven moment werd hij ook geslagen. Toen zag je mij in beeld komen en het hele riedeltje wat er gister dus is gebeurd.

Jay keek trots naar mijn vechtkunsten terwijl de directeur vol verbazing keek naar het schouwspel. De drie jongens lagen nu alle drie knock out op de grond. Ik kroop naar Jurrian en je zag me op een gegeven moment mijn telefoon pakken. Niet veel later kwamen mijn broers in beeld. Eli en Eer hielpen Jurrian naar de ziekenboeg en Juan en ik bleven dus alleen achter. Je zag dat we aan het praten waren en toen kwam mevrouw Bloem in beeld die tegen ons begon te schreeuwen. Je zag mij terugschreeuwen en toen geërgerd met Juan de gang uit lopen.

'Ziet u nou. Juan had er niets mee te maken. En die drie beste leerlingen zijn niet zo heilig als u denkt.' Ik rolde met mijn ogen en leunde tegen de muur en keek hem verveeld aan. 'Ja je hebt gelijk.' Wou. 'Nou waar wilde u ons nog meer voor spreken?' vroeg ik. 'Ja er was nog iets maar dat bespreken we in mijn kantoor.' Hij liep de kamer weer uit. Ik haalde mijn schouders op en liep hem met Jay achteraan zijn kantoor weer in. Ik nam weer plaats op mijn stoel en keek verveeld voor me uit. Jay kwam weer naast me zitten.

'Nou nu je inderdaad gelijk had over het incident van gister. Wil ik het ergens anders over hebben. Ooh en je bent trouwens nog steeds geschorst.' Ik rolde met mijn ogen. 'En voor hoe lang?' 'Twee weken.' Ik knikte. Genoeg tijd om de puntjes op de i te zetten voor de bruiloft en genoeg tijd om bij te komen van de bruiloft. 'En Juan?' 'Ik zal hem op bellen en mijn verontschuldigingen aanbieden en dan word zijn schorsing ongeldig verklaard.' 'Het verbaast me als hij ook echt naar school komt.' Zei Jay waardoor ik moest lachen en knikte. 'Die komt echt niet.'

'Maar ik wou het hebben over een roddel die door de school gaat over jou.' 'Wat hebben ze nu weer verspreid?' vroeg ik terwijl ik met mijn ogen rolde. 'Er gaat een zorgwekkende roddel door de school over een zwangerschap.' 'En wat is daar zorgwekkend aan?' vroeg Jay. Ik knikte. 'Nou als dit het geval is kan het de leeromstandigheden beïnvloeden.' 'Hoezo dat dan? Het zit de mijne niet in de weg. Mijn cijfers leiden er niet onder. Daar zorg ik wel voor. Dus waarom beïnvloedt het de leeromstandigheden?' vroeg ik.