My Loving Maffia King

Hoofdstuk 80

Ik zette grote ogen op. 'De Joël?' vroeg ik. 'Ik denk het.' Zei hij terwijl hij over zijn nek wreef. 'Kom binnen.' Zei ik en deed de deur verder open. 'Niet te geloven.' Zei ik hoofdschuddend. 'Baby? Wie is er aan de deur?' riep Jay van boven. 'Uhm ik denk dat je even naar beneden moet komen!' riep ik terug. Ik hoorde wat gestommel van boven en zag Jay die naar beneden kwam rennen.

Toen hij Joël in het oog kreeg stond hij stil. 'Joël?' vroeg hij ongelovig. 'Jepp in levende lijven.' 'Ik ga Lisa bellen.' Zei ik en liep de keuken in waar ik het nummer van Lisa draaide en de telefoon naar mijn oor bracht. 'Hey schat wat is er?' 'Uhm je moet nu met Dreef naar ons komen.' Zei ik. 'Wat dan? Is er iets gebeurd?' 'Geen tijd voor uitleg Lies. Maar zorg dat je hier zo snel mogelijk bent.' En met dat hing ik op.

Ik liep de gang weer in waar Jay en Joël samen stonden. 'Man je bent het echt! Hoe ben je ontsnapt? Of hebben ze je vrijgelaten? Wat is er allemaal gebeurd?' vroeg hij ongelovig. 'Te veel om op te noemen. Maar laten we zeggen dat ik eindelijk thuis ben.' Ik knikte en ging naast Jay staan die meteen een arm om me heen sloeg. 'Zo en wie is deze jonge dame.' Ik grinnikte. 'Alexa Black. Overigens ook de beste vriendin van je zusje.' Hij knikte. 'Alexa Black huh?' ik knikte. 'Nou gefeliciteerd man.'

'Laten we verhuizen naar de woonkamer hier in de gang blijven staan heeft ook niet echt iets.' Zei ik. De jongens knikten en we liepen met zijn drieën naar de woonkamer. 'Wil je nog wat drinken, eten misschien?' 'Nee dankje.' Ik knikte. 'Waar heb je Blake eigenlijk gelaten?' vroeg ik aan Jay. Hij keek me vragend aan. 'Dude.' Zei ik ongelovig en liep naar boven. 'Blake?' 'Ikke hier!' riep hij terug vanuit zijn kamer.

Ik liep naar binnen en zag hem op de grond in het donker zitten. Ik deed het licht aan. 'Schatje kom je even naar beneden of ga je slapen?' 'Ikke naar benden!' ik knikte en tilde hem op van de grond. 'Wat deed je eigenlijk op de grond kerel?' 'Ikke gevallen.' Ik keek hem vragend aan. 'Heb je jezelf pijn gedaan?' hij schudde zijn hoofd. 'Ikke al een grote jongen mama.' Ik drukte een kus op zijn wang. 'Dat weet ik jongen. Dat weet ik.' Ik liep met hem naar beneden. Ik liep de laatste trede af en Lisa en Dreef kwamen het huis in gerent.

'Wat is er aan de hand?! Ik werd echt bang van je telefoontje!' riep Lisa. 'Volg mij.' Zei ik en liep ze voor de woonkamer in. Ik zette een stap opzij en ze liepen me voorbij de woonkamer in. 'Hey Liz.' Zei Joël. Ze draaide zich abrupt naar hem om en lanceerde zich huilend in zijn armen. Hij sloeg ook zijn armen om hem heen en ook bij hem zag ik de tranen over zijn wangen lopen.

'Mama? Waarom jij huilen?' vroeg Blake. Ik grinnikte en veegde een paar tranen uit mijn gezicht die mijn ogen waren ontsnapt. 'Er is niets schat.' Zei ik. Blake sloeg zijn kleine armpjes om me heen. Ik nam diep adem. 'Mama ikke dorst.' 'Kom maar kerel. Dan gaan we even drinken voor je pakken.' Zei Draven die Blake van me overnam en met hem de keuken in liep. Jay kwam naast me staan en trok me tegen hem aan. Ik liet de tranen nu lopen. 'Damn hormonen.' Mompelde ik waardoor hij moest lachen.

'Het geeft niet schat. Ik begrijp het.' 'Maar nu word je shirt nat.' Zei ik nog steeds huilend. Waardoor hij weer moest lachen. 'Dat maakt me niet uit.' Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en wreef over mijn rug. Ik zuchtte diep en keek langs Jay heen en zag dat Lisa en Joël nog huilend hen armen om elkaar hadden heen geslagen, wat ik overigens begrijp.

'Misschien moeten we ma en pa ook even bellen.' Zei Lisa uiteindelijk. Joël knikte. 'Ik heb ze al lang genoeg gemist.' Lisa trok zich terug uit hun omhelzing en seinde naar mij dat ik moest bellen. Ik stak mijn duim naar der op en liep de keuken in.

'Dreef? Heb jij het nummer van Ben?' vroeg ik terwijl ik plaats nam op de barkruk. Hij knikte. 'Moet ik hem bellen?' ik knikte en pakte zelf ook mijn telefoon uit mijn zak en belde naar het nummer van Nat. 'hey schat. Wat kan ik voor je doen?' 'Hey uh mam? Er is hier iemand die je heel graag wil zien.' 'Ooh dan kom ik toch even langs? Ik heb altijd tijd voor mijn kleinzoon.' 'Ma het is niet Blake.' 'Wie dan?' vroeg ze verward. 'Uhm ik zou maar even gaan zitten.'