My Loving Maffia King

Hoofdstuk 68

~ Een week later

'Klaar voor Blakie?' vroeg Jay. 'Nee. Moet ikke echt naar school?' vroeg hij zielig. Ik knikte. 'Maar Saar loopt er ook rond.' 'Oké. Maar ikke doe dit alleen omdat Saar daar is.' Zei hij zwaaiend met zijn wijsvinger. Ik grinnikte. 'Is goed schat.' Zei ik en wreef over zijn bol. 'Nou laten we dan maar gaan. Baby weet je zeker dat ik je niet eerst op school moet afzetten?'

'Dude hoe vaak moet ik het nog zeggen? Ik ga echt niet de eerste schooldag van Blake missen alleen omdat de directeur op mij wacht om mijn schorsing op te heffen. Nope not gonna happen.' 'Oké als je zo zeker bent over je zaak. Laten we dan maar gaan.' Ik knikte. We liepen naar de garage en ik zette Blake in zijn stoeltje. Ik stapte ook in en deed mijn gordel om. Ik legde mijn handen op mijn echt al aanwezige zwangerschapsbuik en begon erover te wrijven. Jay startte de auto en we reden weg.

'Nou ben je er klaar voor Blakie?' vroeg Jay. 'Ja.' 'Kijk, ik zie Saar ook al staan.' Zei ik wijzend naar de deur. 'Saar!' ik grinnikte en stapte snel uit. Ik haalde Blake uit de auto en zette hem op de grond.

Hij rende meteen naar Saar toe en lanceerde zich in haar armen. Ik grinnikte en sloot de deur. Ik pakte zijn rugtas uit de kofferbak en liep ook naar het gezelschap. 'Lexie kijk nou! Je straalt helemaal en die buik staat je goed meid!' ik grinnikte en maakte een buiging. Ze gaf me een knuffel. 'Wow hij is echt al groot.' Ik knikte. 'Hij groeit als kool. In tegendeel tot mijn blaas die krimpt.' Jay en Saar moesten lachen.

'Oké maar we zijn hier voor Blake. Kom maar mee.' We knikten en liepen Saar achteraan die Blake aan de hand had. 'Nou kijk eens Blake. Dit is je klas.' 'Wow.' Ik grinnikte. 'Nou laten we maar naar binnen gaan buiten blijven hebben wij ook niet veel aan. Ooh maar voor we naar binnen gaan. Kijk eens Blake hier mag je, je jas en tas ophangen.'

Blake trok zijn jasje uit en hing hem op aan een haakje. Ik hing zijn mooie Batman rugzak erbij aan. 'Zo nou laten we maar naar binnen gaan.' Blake pakte Sara's hand weer vast en liep haar achteraan het lokaal in. Jay sloeg een arm om me heen en we liepen ook het lokaal in.

Er waren een paar kinderen met hun vaders en of moeders. 'Hey Saar wie heb je bij je?' vroeg een jong opgewekt meisje met een grote doorzichtige bril. 'Hey Loes. Dit is mijn neefje Blake. En hij komt hier in de klas.' 'Ooh hallo. Ik ben juf Loes.' Zei ze met een glimlach. 'Ikke ben Blake!' Zei hij met een lach. Ze keerde zich tot Jay en mij. 'En dan zijn jullie vast zijn ouders.' Ik knikte. 'Alexa. 'Jayro.' 'Nou ik ben dus Loes. Ik ben zijn lerares het komende jaar en het jaar daarop trouwens ook.' Ik knikte en lachte. 'En Saar houdt hier goed een oogje in het zeil dus maak je maar geen zorgen.'

'Ik maakte me al geen zorgen. Die kleine is in goede handen.' Zei ik. 'Nou dat is mooi om te horen.' Zei ze met een grote lach. 'Hoe is Blake als kind?' 'Hij is heel lief, heel nieuwsgierig, leergierig maar hij kan ook echt heel ondeugend zijn. En hij is niet op zijn mondje gevallen als iets of iemand lelijk tegen hem doet. Maar hij is echt een schat.' Zei ik. 'Nou leuk. Ik zie ook dat hij al vriendjes heeft gemaakt.' Ik keek langs haar heen naar mijn kleintje en zag dat hij al druk aan het spelen was met nog wat andere kinderen. Hij had een grote lach op zijn gezicht.

Ik glimlachte en richtte me weer op Loes. 'Nou willen jullie zelf nog weten hoe het hier een beetje te werk gaat? Hebben jullie nog vragen?' ik keek Jay vragend aan. 'Nee hebben we niet. Maar we hebben natuurlijk heel veel gehoord van Saar.' Ik knikte. 'Nou dat scheelt ook weer.' Ik grinnikte. Ik voelde mijn telefoon trillen. Ik pakte hem uit mijn kontzak en ik zag dat het meneer Pretbederver was. Oftewel de directeur. Maar dit is hoe hij in mijn telefoon staat. Ik drukte hem weg en stopte mijn telefoon weer in mijn broekzak.

'Moest je die niet opnemen Lexie?' vroeg Saar die naast me kwam staan en haar arm om me heen sloeg. 'Nee was de directeur maar.' Ze begon te lachen. 'Jij bent net zo erg als Juan.' 'Hoe zou dat nou komen?' 'Hm ik zou het niet weten. Misschien heeft het toemaken dat hij je vierlingbroer is. Maar ik kan het ook mis hebben.' Ik grinnikte.