My Loving Maffia King

Hoofdstuk 25

Na een uur naar een oersaaie ceremonie gekeken te hebben mocht mijn vader Cornelia kussen. Ik rolde met mijn ogen. Niet te geloven dat hij nu getrouwd is met die trol. Ik weet dat het ook niet goed is voor hem om ook geen liefde meer te kennen na mama. Want hij is pas eenenveertig maar alsnog dan neem je toch iemand met een leuke persoonlijkheid? Maar dit schepsel heeft volgens de jongens en geen leuke persoonlijkheid en ze is verschrikkelijk lelijk. Ik zweer als die twee ook nog kinderen krijgen dan trek ik het niet meer. Mijn vader had het er altijd over dat hij zes kinderen zou willen. Nou heeft er vijf en dat is inclusief Faye.

Nee Faye mogen we niet vergeten. Ze is dan wel niet meer hier op deze wereld maar ze is en blijft altijd mijn kleine zusje en beste vriendin. Niemand maar dan ook niemand kan Faye vervangen en dat sta ik ook niet toe. En de jongens trouwens ook niet. We houden te veel van haar om haar te laten gaan. Ik zette de gedachte van me af en keek weer naar het nieuwe bruidspaar. Iedereen klapte om mij heen. Ook mijn broers maar dan wel met veel tegenzin. Ik rolde met mijn ogen en klapte ook.

Het bruidspaar liep weg. Mijn blik kruiste voor een laatste keer met die van mijn vader. Hij had een gemene grijns op zijn smoel die ik er heel graag af zou willen slaan. Wat jammer genoeg niet gaat maar in mijn gedachten had ik hem al lang op zijn smoel geslagen. Niet alleen op zijn smoel! Daar ben ik het met je eens stem. Daar ben ik het helemaal met je eens. 'Dames en heren. U kunt zich nu verplaatsen naar de receptie.' We stonden allemaal op. 'Waar wordt de receptie ook alweer gehouden?' 'In dat hotel hier tien minuten vandaan.' Ik knikte. 'Rijden we achter elkaar aan?' vroeg ik. De jongens knikten. 'Ik weet de weg dus als jullie achter ons aan rijden?' zei Manuel. Jay knikte. 'Ik rijd achter jullie aan.' Manuel knikte en we liepen met zijn allen naar de auto's.

We liepen met zijn vijven het hotel in. Wow deze shit is chique zeg! Er stond een groot krijtbord in de ontvangsthal waarop stond bruiloft meneer en mevrouw Fernández met een grote pijl die naar links wees. 'Nou we moeten naar links.' Zei Juan. 'Nee zou je denken? Ik dacht dat we de trap opmoesten naar boven.' zei ik sarcastisch. Juan rolde met zijn ogen en liep naar links. Wij liepen hem achteraan. We kwamen in een grote zaal uit. Er stonden tafels met op ieder bord een naam. 'Ooh tafel indeling leuk.' Eron rolde met zijn ogen.

Ik keek de zaal verder rond. Overal zag je die knalroze accenten weer terug. Wat heeft dat mens toch met roze? Ik vind het echt zo'n lelijke kleur. Zwart is veel beter. I'm with you with that one girl! Ja maar wie niet? Oké laat maar heel veel mensen. Ik keek weer om me heen en zag dat mijn broers alle tafels langs gingen op zoek naar onze naam op de borden. 'Found them!' riep Eron. Ik keek zijn kant uit en zag hem bij een ronde tafel staan. Jay en ik liepen naar hem toe. 'We zitten allemaal bij elkaar.' Ik zuchtte opgelucht.

Ik keek weer om me heen. Het is echt een groot oud gebouw. Die roze knal accenten die ik overal tegen kom passen hier echt niet bij. Licht roze had misschien wel gekund maar niet felroze. 'Ooh wat mooi en dat roze prachtig!' ik keek in de richting waar dat vandaan kwam. Er stond een vrouw in knalroze kleren. 'Heeft er iemand een zonnebril. Mijn ogen kunnen al dat roze niet aan.' zei ik tegen de jongens maar wel zacht genoeg dat ook alleen wij het konden horen. De jongens barste in lachen uit. 'Is er wat grappig?' hoorde ik iemand naast me vragen ik schrok me kapot en vertopte me achter Jay.

Ik keek voorzichtig langs hem heen en zag die roze troela staan. 'You okay?' vroeg Jay. Ik knikte en kwam weer achter hem vandaan. Hij sloeg een arm om me heen en trok me dicht tegen hem aan. 'Nou ik vroeg jullie klojo's wat.' Zei de vrouw stampvoetend. 'We moesten gewoon lachen om een gebeurtenis vorige week.' De vrouw deed een poging om een wenkbrauw omhoog te doen maar het mislukte nogal heel erg. Ik schraapte mijn keel.

'Nou ik had weer eens wat afgepakt van Juan en dan jaagt hij me het huis achteraan om het terug te krijgen. Maar ik ben kleiner, lichter, sneller en wendbaarder dus ik heb altijd een grote voorsprong. Uiteindelijk ging ik zo snel dat ik nog maar net de tafelpunt kon ontwijken maar Juan had hem te laat gezien en rende er vol tegen aan. En daar mevrouw moesten we om lachen.' zei ik terwijl ik haar recht in haar ogen keek. De vrouw draaide zich zonder nog iets te zeggen op der hak om en liep weg. 'Bitch.' de jongens moesten lachen. 'Moet je nou altijd zo'n voorbeeld gebruiken als je jezelf ergens uit lult?' vroeg Juan. Ik grinnikte en knikte toen. 'Maar het is ook iets wat bijna dagelijks gebeurd.' zei ik schouderophalend. Waardoor iedereen moest lachen op Juan na dan. Hij rolde alleen met zijn ogen.

Een half uurtje later was iedereen van de gasten er. Waarom heb ik nou de hele tijd het gevoel dat er zo iets ergs gaat gebeuren? Ik weet het niet. vraag het aan de jongens of zij het ook voelen of dat je de enige bent. Zal ik doen. 'Boys?' vroeg ik ze keken me allemaal meteen vragend aan. 'Ben ik de enige die de heletijd het gevoel heeft dat er zoiets ergs gaat gebeuren?' 'Ooh god ik dacht dat ik de enige was.' zei Eron. 'Ja ik weet niet wat het is maar het zit niet lekker.' zei Jay. 'Hey jongens.' Ik keek om en zag Sarah staan. Ik zwaaide.

'Ik wou jullie voorstellen aan mijn vriend maar hij moest even naar de wc dus komt zo.' ik knikte. 'Even eerlijk wat vonden jullie van die jurk?' 'Ik vond hem spuuglelijk.' Zei ik. 'Lex!' riepen mijn broers. 'Wat? Ze vroeg om een eerlijk antwoord dus ik geef haar een eerlijk antwoord.' 'Ik mag jou wel Alexa. En ik waardeer je eerlijkheid. Ik zelf vond hem ook echt afschuwelijk. Maar het is en blijft toch je moeder.' Ik knikte. 'I get it girl.' 'Hey schatje.' Ik trok wit weg toen ik die stem hoorde. Ik viel bijna van mijn stoel.

'Wow. Gaat het goed Angel?' vroeg Jay die me ondersteunde door zijn handen op mijn rug te leggen. Ik knikte langzaam en keek nu voorzichtig in de richting waarvan de stem vandaan kwam. Mijn hart klopte in mijn keel. 'Lexie?' vroeg hij. 'Noem me niet zo!' riep ik boos naar hem. 'Hoe wil je dan dat ik je noem? Prinses? Zoals voorheen?' vroeg hij. 'Ga nou niet zo lopen doen na wat je mij geflikt hebt.' Zei ik. Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden. Ik stond op en stormde het gebouw uit.

Eenmaal buiten ging ik op een bankje zitten en stroomde de tranen over mijn wangen. 'Angel?' hoorde ik Jay zacht vragen. Ik keek hem aan door mijn traanogen. Hij schrok ervan en trok me meteen bij hem op schoot. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en klemde mijn benen om zijn bovenlijf. 'Shh Angel het komt goed.' ik schudde mijn hoofd. 'Het komt niet goed.' huilde ik. 'Het komt wel goed. Je moet er alleen zelf in geloven.' 'Maar hoe kan ik daarin geloven als hij Bear heeft vermoord? Mijn baby Jay. Hij heeft mijn onschuldige zoontje vermoord.' Huilde ik. Jay's grip op mij verstrakte.

'Dat is dé Menno?' vroeg hij nu kil. Ik knikte zacht. 'Shh het komt allemaal wel goed.' ik keek hem aan. Hij pakte een zakdoek uit zijn binnenzak en veegde de tranen uit mijn gezicht. Ben ik even blij dat we alleen maar waterproof make-up hebben gebruikt. Jay gaf me een zwakke glimlach en een kus op mijn voorhoofd.

'Ik denk dat we weer naar binnen moeten.' Zei hij na een tijdje. Ik knikte en klom van zijn schoot af. Hij stond ook op en pakte mijn hand vast. Met zijn duim maakte hij cirkelvormige bewegingen over mijn hand en ik werd er meteen rustig van. Zo liepen we weer terug naar binnen. Iedereen zat op de voor hun aangewezen plaats. Wij liepen naar onze tafel en namen weer plaats op onze plekken. Ik zag dat ook Kim, Sarah en Menno bij ons aan de tafel zaten. Just my luck. Menno zit precies tegenover me. ik zie hem naar me grijnzen.