My Loving Maffia King

Hoofdstuk 83

~ Twee dagen later

'Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you.' Zongen Jay en ik voor Blake. Hij opende zijn ogen met een lach en keek ons met die aanstekelijke lach van hem aan. 'Ikke jarig?' ik knikte. 'Zeker weten kerel.' Zei Jay grinnikend. 'Jee! Ikke jarig!' riep hij klappend. 'Gefeliciteerd schatje. Je bent gewoon al vier jaar.' Zei ik met een big smile. 'Ikke al een grote jongen mama.' Ik knikte.

'Ik weet het schat. Nog even en je bent groter dan mama. Maar dat sta ik nu nog niet toe want je bent mijn kleine jongen.' 'Mama! Ikke grote jongen.' 'Je bent mijn grote jongen. Zo beter schat?' hij knikte. 'Kijk eens wat we voor je hebben kerel.' Zei Jay die een feest mutsje pakte en die bij hem op zijn hoofdje zette. 'Kijk nu hebben we er alle drie een.' 'Mooi!' ik grinnikte. 'Nou wat dacht je van een verjaardag selfie?' 'Ja!' ik grinnikte. We gingen er goed voor zitten terwijl Jay de selfies maakte.

'Nou dat zijn een paar leuke foto's.' 'Ikke nu een cadeautje?' Jay en ik barstten in lachen uit. 'Wil je die hebben dan?' vroeg ik. Hij knikte wild en keek me met puppyogen aan. Ik glimlachte en pakte een cadeautje uit mijn tas. 'Kijk eens schat.' 'Dankje wel mama en papa.' 'Alsjeblieft Blakie.'

Hij scheurde het papier van het pakje af en kreeg en nog grotere lach op zijn gezicht toen hij zag wat hij had gekregen. 'Batman auto!' 'Mama, papa! Het is een Batman auto!' 'Ben je er blij mee?' hij knikte wild. 'Ikke er al mee spelen?' 'We zijn nog niet klaar vriend.' Zei Jay die ook een pakje uit mijn tas pakte en die aan onze kleine gaf. 'Kijk eens Blakie.' 'Nog een?' ik knikte.

'Maak maar open.' Hij knikte en scheurde ook van dit pakje het papier af. 'Oeh! Batman! Kijk het is Batman!' ik grinnikte om zijn enthousiasme. 'En vind je het wat?' 'Ja! Super leuk!' ik grinnikte. 'Graag gedaan jochie. Je wordt ten slotte maar een keer vier in je leven.' Zei Jay. 'Ik kan mijn vierde verjaardag nog heel goed herinneren.' 'Vertel!' riep Blake die goed voor het verhaal van Jay ging zitten. Jay grinnikte.

'Papa woonde nog bij mijn mama, oma en tante in Amerika.' 'Wow.' Ik grinnikte. 'Ja echt waar kerel. In Amerika. Ik had net mijn cadeautjes gekregen en de deurbel ging. Mijn mama deed de deur open en er stond een vreemde man voor de deur.' 'Wie die vreemde man?' 'Mijn papa vriend. Die vreemde man was mijn papa.' 'Jij niet bij je mama en papa wonen?' Jay schudde van niet.

'De eerst jaren van mijn leven niet. Toen woonde ik alleen met mijn mama, oma en tante.' 'En jouw papa? Woonde die alleen? Dat ook zielig.' 'Nee Blakie. Mijn papa woonde hier. Hij wist helemaal niet dat hij papa was geworden van mij.' 'Hoe kun je dat niet weten? Je bent toch papa?'

'Mijn mama ging verhuizen naar Amerika toen ze zwanger was van mij. Maar dat wist ze zelf ook nog niet. Toen ze daar een paar weken woonden ontdekte ze het pas. Maar mijn papa was er dus op mijn verjaardag en toen heb ik de hele dag met hem en mijn mama gespeeld.' 'Dat leuk! En jij mama?' ik grinnikte.

'Mijn vierde verjaardag. Eron, Eli en Juan waren ook jarig. We werden alle vier, vier jaar oud. Ook was mijn zusje er al. Die was een of net twee. Nee ik denk een. We deden wat we iedere verjaardag deden en dat was een hele grote hut maken in de woonkamer van dekens en kussens. Daar gingen we dan met zijn zevenen in spelen en muziek maken.'

'Mijn mama speelde de gitaar. Ik had een speelgoedmicrofoon waar ik in zong. Eron had sambaballen. Juan een trommel en Eli een speelgoed pianootje. Mijn papa had een tamboerijn en mijn kleine zusje een rammelaar. Dus we maakte allemaal muziek. We speelde heel veel spelletjes en gingen naar de speeltuin. Ook kwam mama haar nicht Joan op bezoek. Daar gingen we natuurlijk mee spelen.'

'Mama waar jouw zusje, mama en papa?' 'Schatje weet je nog dat zielige verhaaltje dat ik je pas had verteld?' hij knikte. 'Ooh. Ikke al weten waar jouw mama en zusje zijn. Maar waar jouw papa?' 'Uhm weet je nog de rechtszaak? Dat mama en papa voor jou gingen vechten tegen een gemene mevrouw en die meneer?' 'Ja. Die mevrouw was lelijk!' ik grinnikte. 'Weet je die meneer nog?' hij knikte.