My Loving Maffia King

Hoofdstuk 75

~ Twee weken later

'Kom je nou Lies? Anders komen we te laat bij Blake.' Zei ik terwijl ik ongeduldig met mijn autosleutels slingerde. 'Ja rustig. Ik kom al.' Ik rolde met mijn ogen. 'Ik ben alvast bij mijn auto. Ooh jongens. Rijden jullie rechtstreeks of gaan we met zijn allen?' vroeg ik aan mijn broers. 'Met zijn allen. Dat is wel zo leuk.' 'En ik wil wel eens zien waar de kleine dondersteen op school zit.'

'Oké nou rijdt maar achter mij aan. Misschien wil die kleine nog bij jullie in de auto.' 'Heb je een stoeltje dan?' ik rolde met mijn ogen op Juan's vraag. 'We kunnen het stoeltje uit mijn auto toch gewoon overzetten.' 'Ooh. Nou dan doen we dat als die kleine bij ons in de auto wilt.' Ik knikte en keek over mijn schouder en zag dat Lisa nog niet klaar was. Ik zuchtte diep. 'Slome. Nou ik ga alvast naar de auto.' Ik liep richting het plein.

'Mevrouw Fernández!' ik zuchtte diep en draaide me op mijn hak om naar de directeur. 'Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Het is Black!' riep ik hem toe. Je hoorde wat kinderen om ons heen grinniken. 'Hier komen jonge dame!' ik rolde met mijn ogen. 'Hier heb ik dus echt geen tijd voor.' Ik zuchtte diep en liep met tegenzin naar de directeur. 'Wat?' vroeg ik verveeld. 'Ik maak me zorgen om je.' 'En waarom is dat dan?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw.

'Zie meneer ik heb hele erge haast dus het zou heel fijn zijn als u het kort houdt.' Hij rolde met zijn ogen. 'Je hebt je nog steeds niet ingeschreven voor een vervolgopleiding.' 'Dat komt omdat ik die ook niet ga volgen. Ten minste nu niet.' 'En waarom is dat dan?'

'Ziet u meneer. Ik heb een heel druk leven. Ik heb een zoontje waar ik voor moet zorgen en ik ben zwanger. Ik heb een man die heel druk is met zijn eigen bedrijf. Ik heb genoeg aan mijn hoofd. En als ik een vervolgopleiding ga volgen is dat een thuis studie en doe ik het in mijn eigen tijd. Ik ben twintig en dus niet meer leerplichtig en dus is het niet meer uw zaak. Nou nu dat opgehelderd is. Ga ik er vandoor. Fijn weekend meneer.' Ik zwaaide en liep het gebouw uit.

Ik hoorde hem nog een aantal keer mijn naam roepen maar ik negeerde hem volkomen. Ik liep naar mijn auto toe en stapte meteen in. Lisa zat al op de bijrijder stoel en was klaar om te gaan. Ik startte de motor en reed weg. Ik keek via de spiegel naar achter en zag dat de jongens achter ons reden. 'Oké op naar Blake.'

Ik parkeerde de auto en stapte net als Lisa uit. Eron die achter het stuur zat parkeerde naast ons en ook zij stapte uit. Ik keek op mijn telefoon en zag dat de bel over een kleine vijf minuten ging. 'Mooi op tijd.' Lisa knikte. Ik keek naar het pleintje en zag dat Yvonne en Lars er ook al waren. Ik liep op ze af. 'Hey Lex.' Zei Yvonne. 'Lex.' Was de begroeting van Lars. 'Hey.'

'Hoe gaat het ermee meis?' 'Ja goed. Kan Jay straks eindelijk weer in mijn armen sluiten.' 'Ooh dat is mooi.' Ik knikte. 'En hoe gaat het bij jullie?' 'Ja goed.' 'Ja bij mij en Evi ook.' Ik knikte. Iemand sloeg een arm om me heen en ik keek opzij en zag dat het Juan was. Eron en Lisa kwamen er ook bij staan. 'Nou dit zijn Yvonne en Lars. En dit zijn Eron, Lisanne en Juan. Mijn broers en beste vriendin.' 'Hallo.' Zei Yvonne terwijl ze naar iedereen zwaaide.

We kletsten nog wat met zijn allen tot de bel ging en de kinderen naar buiten kwamen. Zoals altijd kwamen Blake, Evi en Jake als laatst met zijn drieën naar buiten. Toen Blake ons zag zette hij het op het rennen en sprong in mijn armen. 'Hey schat. Hoe was het op school?' 'Leuk!' hij keek opzij en zag dat ook Eer, Juan en Lisa er stonden. 'Twan, Lisa en Eer!' riep hij blij. Ik grinnikte en gaf hem over aan Juan.

'Hey kleine. Heb je me gemist?' Blake knikte wild. 'Ja dat kan ik wel geloven. Wie mist mij nou niet? En ik ben je lievelings oom niet waar kleine?' ik rolde met mijn ogen. 'Alle drie mijn lievelings oom.' Zei Blake. Ik moest lachen toen Juan een beledigt gezicht trok. 'Heb ik echt niet een klein beetje voorsprong op de rest?' vroeg hij nu met een pruillip. 'Oké maar een heel klein beetje.' 'Yes! Daar doe ik het voor. High-five kleine!' zei Juan en gaf Blake een high-five.