My Loving Maffia King

Hoofdstuk 26

 'Gaat het weer een beetje Alexa?' vroeg Sarah lief. Ik knikte en gaf Menno de doodsblik. 'Ik neem aan dat jullie elkaar al kennen dat jullie zo naar elkaar kijken. En na die uitbarsting van net.' ik knikte weer. 'Hij is mijn ex en we gingen niet al te vredig uit elkaar. Niet Menno?' ik sprak zijn naam uit met pure haat. Maar dat is ook het enige wat ik voel voor hem. Puur haat. 'Wow ik dacht dat je mij haat maar hem haat je nog meer. Wat heeft hij je allemaal aangedaan?' vroeg Kim lachend. Ik gaf haar ook een boze blik. 'Oké.' Zei Sarah die dit overduidelijk ongemakkelijk vond.

'Ik zie dat je neus goed is geheeld.' Zei Juan tegen Menno. Hij keek op en rolde met zijn ogen. 'Door jullie moest ik geopereerd worden. Ik hoop dat je daar trots op bent.' 'Zijn we zeker. Hoop dat je er een litteken aan over hebt gehouden.' zei Manuel. 'Ooh nog gecondoleerd met je moeder en zusje.' zei Menno ineens met een grijns. 'Vandaag twee jaar terug niet waar? Hey wat gek ik ken er nog een die twee jaar terug overleed. Maar dat was vier weken eerder.' De vork waarmee ik aan het spelen was gooide ik op tafel en ik stond op. 'En wiens schuld was dat?!' riep ik met tranen in mijn ogen.

'Dat was echt heel, heel laag van je.' zei Eron. Menno ging goed achterover zitten op zijn stoel. En had een smeerlap grijns op zijn gezicht. 'Wat had hij je ooit aangedaan?' vroeg ik zacht. De tranen liepen weer over mijn wangen heen. 'Kom Lex. Je moet er even uit.' zei Eron die ook opstond. 'Nee! Ik wil weten waarom.' Zei ik en ik keek Menno aan. 'Waarom heb je gedaan wat je hebt gedaan?' hij haalde zijn schouders op. 'Het stond me niet zo aan.' zei hij alleen. Mijn verdriet maakte nu plaats voor woede.

Ik sloeg mijn handen op tafel. 'Het stond je niet zo aan?! dat is je fucking reden dat je, je eigen zoontje vermoord?!' riep ik uit. De hele zaal viel stil. 'Stond hij je niet aan?' vroeg ik. 'Je hebt wat?!' riep nu ook Sarah woest. 'Ik zag het nog niet zitten om vader te worden.' Zei hij en ging achterover in zijn stoel zitten. 'En dat vind jij een rede om iemands leven te nemen?!' riep Sarah. Ook zij had de tranen in haar ogen staan. 'Hoe kun je zoiets doen?!' 'Gewoon ik ben naar der huis gegaan en...' Sarah schudde haar hoofd. 'Ik wil niet met iemand die zoiets op zijn geweten heeft. En er ook geen greintje spijt van heeft en er nog loopt over op te scheppen ook!'

'Hier ga je spijt van krijgen Alexa. Reken daar maar op!' zei hij en stormde het gebouw uit. Ik zuchtte diep uit en voelde me ineens heel moe worden. 'Lex?' hoorde ik iemand in de verte nog zeggen voordat ik door mijn benen zakte. Ik werd door twee sterke armen opgevangen. Ik zag dat het Jay was ik sloeg mijn armen om hem heen en begon opnieuw te huilen. Hij tilde me bruidstyle op en liep mij weer terug naar buiten naar dat bankje waar we net ook zaten.

'Shh het komt allemaal echt wel goed. Je hebt je broers en mij. Ook heb je Sarah, Lisa en Draven achter je staan. Ik denk dat je aan Sarah een hele goede hebt en als het aan ons ligt komt dat onderkruipsel nooit meer bij je in de buurt. Ik kan Draven wel bellen met de vraag of hij hem wil laten zoeken door mijn mannen en dat ze een oogje op hem willen houden en als ze hem vinden hem dan meenemen naar onze kerkers.' Ik knikte. 'Mag ik dan zijn neus breken?' vroeg ik tussen mijn tranen door. 'Je mag wel meer breken dan alleen zijn neus.' Zei Jay lachend. Ik kreeg ook een lach op mijn gezicht aan de gedachte wat ik allemaal kan aandoen.

Nou ben je weer zover om naar binnen te vertrekken? Of wil je hier nog even blijven?' ik haalde mijn schouders op. 'Het maakt mij niet uit.' precies op dat moment kwam er een witte limo voor rijden. Mijn vader en stiefmoeder stapte uit. Jay en ik stonden snel op van het bankje en maakte aanstalten om naar binnen te gaan toen mijn vader mijn naam riep. 'Alexa Reyna Fernández!' ik stond stil en draaide me voorzichtig om. Ik zag dat Jay hetzelfde deed. Ik slikte hoorbaar.

Mijn vader en stiefmoeder kwamen op ons aflopen. 'Ik ben blij dat je bent gekomen.' 'Ja nou ik zou dit voor geen goud willen missen.' Loog ik. 'Heb je gehuild kindje?' vroeg Cornelia. Ik veegde de tranen uit mijn gezicht en snoof mijn neus. 'Ik vroeg je wat.' Zei ze streng. 'Ja.' 'Ja wat?' ooh is dit zo'n mens? 'Ja Cornelia. Ik heb gehuild.' Zei ik ditmaal. 'Waarover?' 'Er was daarbinnen wat gebeurd. Tussen Menno en mij.' dat laatste mompelde ik meer.

'Kind ik haat het als er gemompeld word dus doe dat niet! De volgende keer zwaait er wat.' zei Cornelia weer streng. Wat een bitch. 'Er was binnen wat gebeurd tussen Menno en mij.' zei ik ditmaal duidelijk. 'Menno? Je ex?' vroeg mijn vader nu. Ik knikte. 'Ik heb geen Menno uitgenodigd. Jij wel liefste?' vroeg hij. 'Ja mijn schoonzoon.' 'Nou hij is ondertussen niet meer je schoonzoon.' Zei ik. 'Wat heb jij gedaan?!' 'Ik niets. Het was Sarah zelf die het uitmaakte.' 'Ja ja dat lijkt me sterk.' 'Nou het is de waarheid.' Zei ik. 'Ga je me nou gewoon tegen spreken?!' oeps. Ik keek naar de grond die ineens heel interessant was.

'Alexa waar hadden jij en Menno het over?' vroeg mijn vader kil. Ik slikte hoorbaar en keek hem recht in zijn ogen. 'We hadden het over Bear. Hij vertelde me waarom hij had gedaan wat hij heeft gedaan.' ik zag in de ogen van mijn vader een glimp van verdriet maar het was weg zo snel als het verscheen. Ik heb het me vast verbeeld. 'Wie is Bear mijn lieveling?' vroeg Cornelia. 'Dat Cornelia is mij overleden zoontje.' 'Ooh. Hoe is hij overleden?' 'Uw ooh zo geweldige ex-schoonzoon heeft hem vermoord. En hij was overigens ook zijn vader. Nou als u ons excuseert gaan wij weer naar binnen.' ik pakte Jay bij zijn pols en trok hem mee het gebouw in. Ik hoorde mijn vader mijn naam nog roepen maar ik negeerde het en liep samen met Jay verder. We liepen naar onze plaatsen en gingen zitten.

'Gaat het weer?' vroeg Sarah. Ik knikte. 'Het spijt me zo erg. Als ik had geweten wat hij allemaal had gedaan had ik hem allang gedumpt en had jij hem hier nu niet onder ogen hoeven komen.' 'Je moet eens je demonen onder ogen komen. Je kunt ze niet voor altijd blijven ontvluchten en in mijn geval deed ik het al twee jaar.' Sarah knikte. 'Ik vind het zo erg wat hij heeft gedaan. Ik zou niet weten of ik hier nog zou zijn als dit mij zou overkomen.' 'Ik had mensen die me hielpen het te verwerken.' 'Alexa?' hoorde ik een zachte lieve stem zeggen.

'Het spijt me heel erg van wat ik gister tegen je heb gezegd en van vanmorgen ook. Ik had het gewoon moeilijk dat mama ging hertrouwen en was erover gefrustreerd en reageerde het af op jou. Het spijt me echt heel erg. Ik dacht dat ik de enige was die het hier moeilijk mee had.' dit zei Kim met traanogen. Ooh ze heeft er echt heel erg spijt van. Ja ik zie het. 'Het geeft niet Kim. Ik begrijp het. Het spijt mij ook. En nog eens sorry van de optimel. Vrienden?' vroeg ik terwijl ik mijn hand naar der uitstak.

Ze keek op met een zwakke glimlach en schudde mijn hand. 'Vrienden. En dat met die optimel heeft mijn haar wel echt geholpen.' Zei ze terwijl ze met haar hand door haar haren ging. Ik grinnikte. 'En dat komt van de twee meiden die straks nog naar elkaar schreeuwde dat ze nooit vrienden zouden worden.' Zei Jay lachend waardoor iedereen moest lachen. 'Dames en heren mag ik een applaus voor het kersverse bruidspaar meneer en mevrouw Fernández!' iedereen begon te klappen en daar kwamen mijn vader en Cornelia binnenlopen. Mijn vader kreeg een microfoon uitgereikt.

'Beste iedereen. Ik ben heel blij dat jullie allemaal zijn gekomen om deze blijde dag met ons te vieren. Ik wil een speciale dank geven aan mijn lieve dochter Alexa.' Ik versteef op mijn stoel. 'Ik wil haar graag vragen om even hier heen te komen.'