My Loving Maffia King

Hoofdstuk 19

Na een tijdje hoorde ik zacht de deur opengaan. 'Angel?' hoorde ik Jay zacht zeggen. Ik snoof mijn neus en keek hem aan. Je kon vast goed zien dat ik een minuut geleden hier mijn ogen er nog uithuilde. Ik zag Jay slikken. 'Gaat het een beetje?' ik knikte. 'Ze had dat niet mogen zeggen over je moeder en zus.' Ik wuifde het weg. 'Dat kon die domme koe toch niet weten.' zei ik schouderophalend. Hij knikte en nam naast me plaats op het bed. 'Pas op glitters!' zei ik nog maar het was al te laat. Hij sprong meteen op. 'Waar?!' riep hij. Ik grinnikte. 'Nu op je kont.' zei ik lachend. 'Nee echt?' vroeg hij geïrriteerd. Ik knikte.

Hier geef je telefoon dan. Dan maak ik er een foto van.' Hij knikte en gaf zijn telefoon aan. Ik maakte een foto en toen een selfie met zijn fancy roze glitter kont die ik naar mezelf stuurde. Ik liet Jay de foto's zien. Hij trok een geërgerd gezicht en barste toen in lachen uit. 'Ik ga even andere kleren aan doen.' ik knikte en hij liep zijn walk in closet in. Ik rolde naar de andere kant van het bed en probeerde mijn telefoon te pakken. Maar hij lag natuurlijk weer te ver weg dus ik kon er niet bij. Maar het luie meisje dat ik ben wilde natuurlijk niet het bed uitstappen dus bleef ik maar uitreiken naar de telefoon die er niet dichterbij van kwam en mijn arm werd er ook niet langer op. Ook al voelde dat wel zo.

'What de fuck probeer jij?' hoorde ik Jay lachend vragen. 'Ik probeer mijn telefoon te pakken maar kan er niet bij.' zei ik met een pruillip. Hij moest lachen en raapte mijn telefoon voor me op. Zijn gezicht betrok toen hij het scherm zag. Oeps stond hij nog aan? 'Wat is dit?' vroeg hij kalm maar je kon zien dat hij van binnen kookte. Zijn ogen stonden weer kil. Hij liet mijn scherm zien. Jepp hij was dus inderdaad nog niet uit dacht ik toen ik zag dat de foto van de echo nog in beeld was. 'Uhm. Het is een lang verhaal.' zei ik. Ik wendde mijn blik af en voelde de tranen alweer opkomen.

'Ben je zwanger?' vroeg hij nu onzeker. Ik schudde mijn hoofd en keek hem weer aan door mijn tranen. Zijn blik verzachtte meteen. 'Sorry Angel. Ik wou je niet van streek maken.' ik stak mijn hand in de lucht als teken dat hij moest stoppen met praten. Ik nam diep adem. 'Het is niet jouw schuld. Het is gewoon...' de tranen liepen weer over mijn wangen. Dude waarom huil ik de laatste tijd zoveel? Ik huil anders nooit toon geen emoties alleen bij mijn broers. Maar ook hun liet ik mijn tranen niet zien. 'Angel wil je vertellen over deze foto?' vroeg hij lief.

Ik keek hem aan en knikte zacht. 'Ik zou er maar goed voor zitten want het is een lang verhaal. En ik moet ook nog iets anders vertellen.' Dat laatste zei ik zacht. Hij legde een kussen tegen het hoofdbord en ging er tegenaan zitten. Hij opende zijn armen en ik ging tegen hem aanzitten.

'Toen ik zeventien was had ik een vriendje genaamd Menno. Hij was twee jaar ouder dan mij dus op dat moment negentien. We hadden al een jaar verkering. En ik stond open om de volgende stap te zetten.' Jay knikte. 'Ik had het Menno dus verteld en hij was blij dat ik klaar was om de volgende stap te zetten. We hadden het diezelfde avond nog gedaan.' ik slikte.

'Een paar weken later moest ik constant overgeven. Ook was Menno sinds ik hem mijn alles had gegeven heel afstandelijk geweest. Ik had het van het overgeven overigens aan mijn moeder verteld. En zij zei dat ik misschien wel zwanger was.' ik slikte opnieuw. 'Dus ze is meteen een test voor mij gaan kopen. Ik deed dus die test en het was raak. Ik was zwanger.' De tranen liepen weer over mijn wangen. Jay wreef over mijn zij.

'Ik was zo blij en zo teleurgesteld in mezelf. Blij omdat ik moeder zou worden. Teleurgesteld dat het mij zo vroeg zou overkomen. Ik had het Menno nog niet verteld. Maar dat zou ik de volgende dag doen. Ik ging naar school. Ik kon hem in eerst instantie niet vinden. Dus ik ging naar hem opzoek. Na een tijdje had ik hem gevonden achter de school. Daar stond hij dan, met zijn tong in de bek van een ander meisje. Ik weet nog dat ik mijn etui uit mijn tas pakte en naar zijn hoofd smeed. Hij stopte met waar hij mee bezig was en draaide zich boos om. Toen hij zag dat ik het was stuurde hij het meisje weg en liep toen op me af.

'het spijt me prinses. Het was niet wat het leek. Ik zweer.' had hij nog tegen me gezegd. Ik gaf hem een klap in zijn gezicht en zei dat het over was. Ik wil niet met iemand zijn die ik niet kon vertrouwen. Hij ging al achter mijn rug om met andere meisjes. Dat wou ik niet voor mijzelf en voor mijn baby. Dus ik deed wat mij het beste leek en maakte het uit. Hij zuchtte en rolde met zijn ogen. 'het was te proberen. Nou nu we geen ding meer zijn. Ik wil niets meer met je te maken hebben.'

En met dat gezegd te hebben liep hij weg. Mij verbijsterd en met een gebroken hart achter latend. Toen deed ik iets wat ik anders aan had moeten pakken. Ik schreeuwde huilend naar hem toe dat ik zwanger was. Hij draaide langzaam om en keek me vol afschuw aan hij liep langzaam op me af en sloeg me in mijn gezicht. 'stomme hoer dat je bent. Na een keer seks en je bent meteen zwanger?' ik wil niets met jou te maken hebben evens als dat klote kind dat in je groeit.' hij liep stampvoeten weg.

Ik ben toen naar huis gegaan en heb alles aan mijn moeder en Faye verteld. Blijkbaar was mijn vader ook thuis en had ons gesprek opgevangen. Hij was heel teleurgesteld in me dat ik zwanger was. Maar hij zei wel dat hij me zou helpen. Uiteindelijk heb ik het dezelfde dag ook aan mijn broers verteld en zij zeiden dat ze Menno zouden vermoorden als ze hem zagen. Dat is uiteindelijk niet gebeurd. Jammer genoeg. Maar ze hadden hem wel flink in elkaar geslagen.' Ik begon weer harder te huilen. Jay trok me dichter tegen hem aan en fluisterde troostende woorden toe. Toen ik weer wat rustiger was nam ik weer diep adem en ging verder met mijn verhaal.

'Er gingen acht maanden voorbij en ik had ook al ontdekt dat ik zwanger was van een jongetje. Ik had Menno niet meer gezien sinds die dag. niet op school niet op straat. Er gingen geruchten rond dat hij gestopt was met school. Ik was die dag alleen thuis. De deurbel ging en ik deed de deur open. Daar stond hij. Mijn ex en de vader van mijn zoontje. Hij wou me spreken dus het naïeve meisje dat ik was liet hem binnen. Hij zei dat hij eindelijk het meisje van zijn dromen had en dat hij super gelukkig was. Hij vertelde haar naam maar die ben ik alweer vergeten. Ze was van zijn leeftijd. Hij vroeg me of ik een fucking abortus kon plegen!' schreeuwde ik huilend.

Ik voelde Jay zijn buikspieren onder me aanspannen en hij trok me nog dichter tegen hem aan. 'En toen?' 'Ik zei dat het niet kon en als het kon ik het niet ging doen. Voor ik het wist sloeg hij me in mijn gezicht en schopte hij tegen mijn buik. Ik viel op de grond van de pijn en op de grond ging hij gewoon verder met tegen mijn buik aan trappen. Ik probeerde het tegen te houden maar het lukte niet. Uiteindelijk kreeg ik ook een schop tegen mijn hoofd en ik ging knock out.

Toen ik wakker werd lag ik in een ziekenhuisbed en vertelde de dokter dat mijn zoontje was geboren maar het niet had overleefd.' Ik huilde nu zo hard dat het hele shirt van Jay nat werd van mijn tranen. 'Hij had gewoon zijn eigen zoontje vermoord. Mijn zoontje! Ik was een week later uitgerekend.' zei ik huilend. 'Ik heb hem nog vast mogen houden. Hij was zo mooi. En bovenal van mij. Zo klein en zo onschuldig. En dat heeft die asshole van me afgepakt. Drie weken later ging ik weer naar school. Er waren mensen die een roddel over mij hadden verspreid.

Ze hadden gezegd dat ik mijn zoontje had opgegeven voor adoptie omdat ik alleen maar aan mezelf dacht en ik geen moeder wilde zijn. Ook dat het kindje nu wel liefhebbende ouders zou hebben omdat ik hem als stank voor dank weg had weggegeven alleen omdat ik aan mezelf dacht en school wou afmaken. Ik was zo boos geworden en ik was ook nog in de rouw van het verlies van mijn zoontje en dan hoor je die leugens over jezelf. Het werd me teveel en ik heb door de hele aula en kantine geschreeuwd dat ik hem niet had opgegeven voor adoptie maar dat hij een week voor de geboorte was overleden.

Iedereen was meteen stil en toen hadden ze medelijden met me. Maar ze verafschuwde me toen ze van andere mensen hoorde dat ik hem voor adoptie had opgegeven. Dat is dus het verhaal van die foto.' Zei ik snikkend. Jay knikte en gaf me een knuffel en een kus op mijn wang. 'Welke naam heb je hem gegeven?' vroeg hij zacht.

Ik kreeg een kleine glimlach op mijn gezicht. 'Iedereen in mijn gezin keek uit naar zijn komst en hadden allemaal een naam bedacht voor hem.' Ik moest lachen. 'Juan wou hem serieus Juan Junior noemen. Eron de naam Chester en Eli had de naam Ax bedacht. Mijn moeder vond Senon een mooie naam en mijn vader Rey. En als laats had je Faye die de naam Bear had verzonnen. En ik zat te twijfelen tussen de namen Bear en Senon. Maar ik heb uiteindelijk de naam Bear gekozen.' Jay knikte. 'Ik vind het allemaal wel leuke namen maar Juan Junior. Serieus?' ik grinnikte. 'Je wou nog wat vertellen.' Zei hij zacht. Ik knikte voorzichtig. 'Het gaat over zondag.' Zei ik zacht en ik keek naar mijn handen.