My Loving Maffia King

Hoofdstuk 9

Na wat uren leek te deuren en de pijn in mijn onderbuik die er niet minder op werd waren we bij het ziekenhuis aangekomen. Eli snelde met mij de auto uit en rende het ziekenhuis in. 'Help iemand!' riep hij door de gang. Meteen kwamen er allemaal mensen aanrennen. 'Wat is er gebeurd?' 'Ik weet het niet maar ze heeft veel pijn en moeite om wakker te blijven.' Ik voelde dat ik over gedragen werd aan iemand anders. En ook die persoon rende met mij door de gangen. Ik werd een kamer in gebracht en op bed gelegd.

Ik keek voorzichtig naar de deur en zag dat mijn broers en Jay werden tegengehouden en de wachtkamer werden ingestuurd. Een dokter sloot de deur en sloot de gordijnen voor de ramen zodat niemand kon zien wat erbinnen gebeurde. Ik bewoog weer te snel waardoor er weer een pijnscheut door me heen ging. Ik schreeuwde het uit. De tranen liepen over mijn wangen.

'Rustig maar meisje het komt goed.' zei een zuster die over mijn haar wreef. Ik verstijfde ervan. Ze trok meteen haar hand terug. 'Oké we gaan nu even kijken waarom je zoveel pijn hebt oké?' ik kan je zo vertellen waarom ze zoveel pijn heeft! Riep de stem in mijn hoofd. Opeens had ik het een stuk kouder en zag dat iemand mijn shirt omhoog had gedaan en geschrokken naar de kleurenpallet keek dat mijn vader me had gegeven. 'Heb je hier zo'n last van?' vroeg de arts. Ik schudde mijn hoofd. 'Kun je aanwijzen waar je pijn hebt?'

Ik tilde voorzichtig mijn hand op en bracht hem naar mijn onderbuik. 'Je onderbuik?' ik knikte. 'Oké dan gaan we die onderzoeken. Ook ga ik bloed afnemen.' Ik knikte en sloot mijn ogen om weer tot rust te komen. Iemand drukte op mijn onderbuik waardoor ik het uitschreeuwde van de pijn. De tranen liep weer over mijn wangen. 'Shh het komt goed meisje.' Ik knikte en probeerde mijn ademhaling weer normaal te krijgen. Mijn gezicht vertrok weer toen ze weer op een andere plek op mijn onderbuik drukte. 'Nog even volhouden. Ik ben bijna klaar.' hoorde ik de arts zeggen. Na nog op een paar plekken te hebben gedrukt gingen ze bloed afnemen.

'Oké ik ga dit meteen opsturen en dan weten we binnen een paar uur hier de uitslag van.' Ik knikte zwak. Alle zusters verlieten de kamer maar de dokter bleef. 'Ik wil weten wat er is gebeurd dat je zo'n last hebt van je buik. Kwam het zomaar ineens opzetten?' ik schudde mijn hoofd van niet. 'Dat dacht ik al.' 'vertel maar wat er is gebeurd. Oké?' ik slikte en keek bang voor me uit. 'Als je wilt dat het onder ons blijft dan blijft dat zo.' ik knikte. 'Maar je zou het toch ooit aan je broers en verloofde moeten vertellen.' Ik slikte en knikte toen weer langzaam.

'Ik uh ik ben drie dagen geleden ver... ver...' ik barste weer in huilen uit. De dokter haalde diep adem. 'Weet je ook wie het was?' ik reageerde niet. 'Was het dezelfde persoon die je die kneuzing aan je ribben heeft gegeven?' ik knikte langzaam. 'Moet ik de politie vragen om een verklaring af te nemen?' Mijn ogen schoten wijd open en ik schudde heftig van nee. De arts keek me verbaast aan maar liet het erbij zitten. 'Ik denk al te weten dat je een inwendige bloeding hebt opgelopen door de verkrachting. Maar daar ben ik pas zeker van als je bloed onderzocht is.' ik knikte. 'Nou ik ga de jongens binnen laten. Als er iets is druk daar op die rode knop. En als de resultaten binnen hebt van het bloedonderzoek kom ik het meteen melden goed?' ik knikte zwak en keek toe hoe nu ook hij de kamer verliet.

Zo'n vijf minuten later kwamen de jongens de kamer in lopen. 'God wat liet je ons schrikken Lexie!' zei Juan. Ik moest lachen maar greep meteen naar mijn buik. Oké geen gelach meer vanaf nu. 'Gaat het goed?' 'Wat is er gebeurd?' ik keek de jongens met traanogen aan maar reageerde er niet op. 'Hey het is al goed. We gaan je niet dwingen om het te vertellen. Goed? Vertel het maar als je er zelf klaar voor bent.' zei Eli. Ik knikte alleen maar.

'Hey sis vrijdag is je schorsing afgelopen.' zei Juan met een grijns. 'Is zijn neus al geheeld?' 'Nope hij loopt nu rond met een gespalkte neus.' Ik grijnsde. 'Dat krijg je ervan. Ik vind het toch storend dat jullie me van hem hebben afgetrokken.' 'Ja weet ik maar dan was je nog langer geschorst geweest of misschien wel helemaal van school afgestuurd.' ja dat is ook weer zo. 'Jongens ik ben blij dat jullie me van hem af hebben getrokken.' de jongens moesten lachen.

'Hey hoe gaat het nu eigenlijk met je ribben. Nog last van gehad met motorrijden?' vroeg Eron. 'Uh is het erg als ik ja zeg?' Eron zuchtte diep. 'Jij bent echt ongelofelijk wist je dat al?' ik knikte. 'Jepp was al bekend.' Er werd op de deur geklopt. Er kwam een jonge vrouw binnen lopen. 'Hey de dokter zei dat je ribben zijn gekneusd en het handig is als ze worden verbonden dus dat kom ik even doen.' ik knikte. 'Nou jongens aan de kant.' ik deed zelf al mijn shirt omhoog en het prachtige kuch. Kuch. Kunstwerk van mijn vader was nu te zien. Ik keek naar de jongens. Jay staarde met ogen zo groot als schoteltjes naar mijn ribben. Terwijl de jongens alleen maar een boos gezicht trokken. Omdat mijn vader me dit aandoet.

De zuster verbond mijn ribben goed strak. Maar ik had nu minder last van ze. Ik deed mijn shirt weer naar beneden en bedankte de zuster die al de kamer uit liep. 'Hoe kom je daaraan?' vroeg Jay kil. Ik keek hem aan en zag dat hij moeite moest doen om niet iemand in elkaar te slaan. Hij is beschermend over ons! Riep de stem in mijn hoofd blij. Ik keek Jay weer aan en kreeg door dat ik nog geen antwoord had gegeven op zijn vraag. 'Je vader doet dit je aan niet waar?' hoe heeft hij dat ontdekt?

Jay zag blijkbaar mijn vragende de blik. 'Ik kan het opmaken aan de manier hoe je op je vader reageert. En hoe je steeds verstijfd als iemand je aanraakt.' iemand heeft je goed in zich opgenomen! *fan girl scream* *knipoog* 'ik heb het goed. Aan je reactie op te merken.' ik keek weer op en keek Jay aan met traanogen. Zijn blik verzachtte meteen en kwam voorzichtig op me aflopen. Hij knielde voor me neer zodat onze gezichten op dezelfde hoogte waren.

Ik sloeg mijn armen om hem heen en begon nu echt te huilen. Ook hij pakte me nu vast en wreef over mijn rug. 'Shh het komt goed Angel.' na een tijdje waren mijn tranen op en legde ik mijn hoofd vermoeid op zijn schouder en keek mijn broers schuin aan. Ze hadden alle drie een grijns op hun smoel. Eli vormde met zijn handen en een hartje terwijl Eron mij een dikke vette knipoog gaf en Juan me luchtkusjes steurde. Ik stak mijn tong uit en sloot mijn ogen.

Man ik ben echt moe. En hoe komt dat wijsneus? Je was 's nachts drukker bezig met je ogen eruit te huilen dan met slapen. Well can you blame me? Uh nee ik zou hetzelfde doen als ik jou was. Je bent mij. Daarom hield ik je ook niet tegen en verpestte de pret niet door te zeggen dat je moest gaan slapen in plaats van huilen. Touche. Dat dacht ik. En met dat voelde ik mezelf in slaap vallen op de schouder van Jay terwijl hij in kleine cirkelbewegingen over mijn rug wreef.