My Loving Maffia King

Hoofdstuk 72

Pov Jayro

Ik legde mijn handen op mijn meisje haar gezicht. Haar prachtige ogen keken me strak aan en ik staarde terug. 'Ik ga je gewoon zo erg missen.' 'Dat weet ik baby. Ik jou ook. Maar ik weet dat je thuis op me zit te wachten en dan kan ik daarnaartoe werken. Het komt echt goed. Ik heb er alle vertrouwen in.' ze knikte en ik leunde met mijn voorhoofd tegen de hare aan. Haar heerlijk zoete fruit geur drong mijn neus binnen. Evenals de vanillegeur van haar zijdezachte haren.

'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' 'Jay we moeten echt gaan!' ik rolde met mijn ogen terwijl Lex diep zuchtte. Ik drukte mijn lippen op de zachte lippen van mijn prachtige vrouw. Mijn meisje, mijn engel. We trokken weer terug en ik keek weer in de prachtige ogen van Lex. De ogen waar ik in kan verdrinken. De ogen die me hebben betoverd sinds de eerste keer dat ik in ze keek.

Ik zuchtte en drukte nog snel een kus op het voorhoofd van mijn engel en wreef nog snel over haar zwangere buik en maakte mijn weg naar het vliegtuig die me ieder moment ver weg van mijn zwangere vrouw en zoontje zou brengen. Ik keek nog eens achterom en zag dat Lex haar buik stevig vastpakte en er tranen over haar wangen liepen. Mijn ogen schoten wijd open en ik rende naar der toe. 'Lex?!' ze keek op.

'Wat is er?! Heb je last van je buik?!' ze schudde van niet en keek me met een brede lach door haar tranen heen aan. Ze pakte mijn hand en legde hem op haar buik. Ik keek haar verwart aan maar ook mijn ogen schoten wijd open toen ik een zacht schopje tegen mijn hand voelde. 'Het eerste schopje.' Zei Lex glimlachend. Ik sloeg mijn armen om haar heen en drukte haar dicht tegen me aan.

Ik liet haar na een tijdje weer los en legde mijn hand opnieuw op de zwangere buik van mijn meisje. En opnieuw voelde ik zacht een schopje. Ik voelde de tranen zich vormen. Ik heb vaak over dit moment nagedacht maar ik heb nooit gedacht dat het zo mooi zou zijn. Het is nog mooier dan ik ooit had gedacht en ik ben blij, nee ik ben vereerd dat ik hierbij ben. Het eerste schopje van een van mijn kinderen misschien wel beide kinderen te mogen voelen.

Mijn dag kan niet meer stuk. Dit gaat me voor altijd bij blijven en ik heb dit alles aan mijn meisje te danken. En daar ben ik der voor altijd dankbaar voor. 'Jay we moeten nu echt gaan!' 'Ik kom al! Jezus stuk ongeduld zien ze niet dat ik bezig ben?' Lex grinnikte. Ik keek nog eens in de betoverende ogen van Lex en drukte snel een kus op haar lippen. 'Ik moet echt gaan babe.' ze knikte. 'Ga maar. Als er iets is bel ik je. Dat beloof ik. Ik red me wel. En over twee weken kan ik je weer veilig in mijn armen sluiten.' Ik knikte.

'Ik ben trots op je baby. En dit was het meest bijzondere moment in mijn leven tot nu toe.' ze grinnikte opnieuw. 'Nou go get them tiger.' ik glimlachte drukte nog snel een kus op haar zachte lippen en rende naar het vliegtuig toe. Ik keek nog eens over mijn schouder en zag dat Lex onze kleine jongen vasthad.

Ik had voordat ik afscheid had genomen van Lex uitgebreid dag gezegd tegen Blake. Hij was er ook zo verdrietig over dat ik weg moet. Maar geloof me. Als ik een keuze had en thuis kon blijven bij mijn meisje en mijn kleine jongen had ik dat zeker gedaan. Maar dat gaat niet. Dit is een grote vergadering met alle hoofden van de grote maffia's en dit vindt maar een keer in de vijf jaar plaats. En ik haat het idee dat ik mijn zwangere vrouw moet achterlaten even als Blake. Maar het kan nu niet anders.

'Wat is er met jou aan de hand. Je zegt al weken dat je echt niet mee wilt maar je stapt vervolgens met de grootste lach op je smoel in het vliegtuig.' Ik rolde met mijn ogen op de opmerking van Dreef. 'Vertel.' Zei Maria. Ik schudde glimlachend mijn hoofd en nam plaats op mijn stoel en zag dat Maan, Maria en Dreef me alle drie vragend aankeken. 'Lex voelde het eerste schopje.' Zei ik met een lach. 'Nee echt?!' riep Maria uit en sprong op van haar stoel. 'Ja serieus.' Zei ik glimlachend.

'Gefeliciteerd dude.' Zei Dreef en sloeg me op mijn bovenarm. 'Thanks man.' 'Dat is inderdaad geweldig nieuws man.' Zei Maan. Ik knikte. 'Dame en heren. Maak u klaar voor vertrek.' Ik rolde met mijn ogen en deed mijn gordel om. Ik keek uit het kleine raampje en zag dat Lex en Blake bij de rest waren gaan staan. Ik zuchtte. Ik mis ze nu al. Ben benieuwd hoe dat de rest van de komende twee weken gaat worden. Vast niet beter.