My Loving Maffia King

Hoofdstuk 10

Ik werd voorzichtig wakker geschut. Ik opende mijn ogen en zag dat vijf paar ogen me aan staarden. Ik trok een wenkbrauw. 'Bloed mijn neus weer?' vroeg ik en ging meteen met mijn hand naar mijn neus maar ik voelde niets. Ik zuchtte opgelucht. Ik keek weer de vijf paar ogen aan. Mijn drie broers, Jay en de dokter. Wacht dokter. Zou hij nieuws hebben? Nee hij kwam hier om me te zien slapen. Sarcastic bitch! Ik deed een mentale haarflip en keerde me tot de mensen die om me heen staan.

Ik keek de dokter vragend aan. Hij schraapte zijn keel. 'Mijn vermoedens zijn bevestigd. Ik heb de resultaten van het bloedonderzoek terug en je hebt inderdaad een inwendige bloeding.' 'En nu?' vroeg Eli. 'Als het inderdaad een inwendige bloeding is zoals de dokter zegt moet ze geopereerd worden.' Zei Eron. Ik keek de dokter weer vragend aan. 'We hebben de operatiekamer al klaar.' ik knikte verward. 'Nou jongens hup de kamer uit dan gaan we haar klaarstomen voor de operatie.' De jongens knikten en werden vervolgens door een paar zusters de kamer uitgeduwd. Dat is ook een manier.

'Zo dus wij gaan via een operatie de bloedingen proberen te stoppen.' 'Bloedingen?' 'Ja ik denk dat het er meer dan één zijn.' Als je het doet doe het dan ook meteen goed. Hoppa meerdere in een keer! Ik weet niet of je daar blij mee moet zijn stem. Laat mij! Wat jij wilt. Dankje. Ik rolde mentaal met mijn ogen en keerde me weer naar de dokter die me vragend aan keek. 'Huh wat?' hij moest lachen. 'Nee laat maar.' ik knikte. 'Nou ben je er klaar voor?' ik knikte. Hij haalde mijn bed van de rem af en duwde hem de deur uit richting de operatiekamer. Daar aangekomen werd ik op een ander bed overgelegd en kreeg een mondkapje op waar ik heel slaperig van werd en niet veel later viel ik in een diepe slaap.

Ik opende mijn ogen en zag ditmaal vier paar ogen me aankijken. 'Wow dude witte kamer. Niet goed voor mijn ogen.' de jongens moesten lachen. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen tot ze gewend waren aan het ligt. Lekker geslapen Doornroosje? Ja heerlijk. Jij? Ja hetzelfde als jij. Als je het zelfde sliep als ik waarom vraag je het dan? Wel zo aardig vind je niet? Ik rolde met mijn ogen. Beter kan niet.

'Waarom rolde je met je ogen?' ik keek verward op. 'Wat?' 'Waarom rolde je met je ogen?' vroeg Juan voor de tweede keer. 'Zomaar?' 'Oké ik houd mijn snufferd wel weer uit je zaken.' zei hij terwijl hij zijn handen in de lucht stak als teken van overgave. De deur ging open en iedereen keek die richting uit. Nou ja ik probeerde het maar er stonden vier jongens in mijn gezichtsveld. Ik zuchtte diep en wachtte "geduldig" af. Als je het nu nog niet had geraden. Ik ben allesbehalve geduldig.

Ik bekeek mijn polsen en zag dat ze verbonden waren. Dan zouden mijn enkels dat ook wel zijn. Ik haalde mijn schouders op en trappelde met mijn voeten. Dit doe ik altijd als ik me verveel. En dat is vaak. Ik rolde met mijn ogen. Dat weet ik zelf ook wel. 'Ik hoor dat je wakker bent.' hoorde ik iemand lachen. Ik keek op en stopte met trappelen. Iedereen keek me geamuseerd aan. 'Klein kind dat je bent.' zei Eli lachend. 'Wat?' 'Je trappelt met je voeten.' 'Dus?' 'Nee laat maar' 'oki doki.' zei ik schouderophalend.

'Nou we hebben de bloedingen weten te stoppen.' ik knikte. 'En nu?' vroeg Jay. 'Ze moet hier nog tot en met donderdag blijven maar daarna mag ze weer gaan.' 'En school?' vroeg Eron. 'Op zijn vroegst vrijdag.' 'Ooh dat komt dan goed uit. Niet jongens?' vroeg ik met een big smile. 'Ja eerder mag je toch je gezicht niet laten zien.' lachte Juan. De dokter had een wenkbrauw opgetrokken en keek ons vragend aan. 'Ze is geschorst.' zei Jay. De dokter schudde grinnikend zijn hoofd. 'Nou van mij mag je vrijdag wel naar school. Maar...'

'Nu komt het hoor mensen!' zei ik. 'Wat ik probeerde te zeggen. Je moet het wel rustig aan doen. Geen gym. Geen intensieve activiteiten zoals traplopen...'de rest hoorde ik al niet meer. Nu moet een van de jongens me iedere keer de trap op en afdragen. *evil laughter* helemaal mee eens stem! *high-five* ik grinnikte. Ik keerde me weer tot het gezelschap die me vol horror aankeken. Ik schudde mijn gedachte van me af en keek ze vragend aan.

'Wat?' 'Je keek echt bizar eng.' 'Ja alsof je een evil plan in werking aan het zetten was.' ik grijnsde. 'Dat deed ik ook.' de jongens leken erdoor te schrikken maar schudde het van zich af. 'En waar zat je dan aan te denken?' ik grinnikte. 'Ik mag niet traplopen.' zei ik met een grijns. 'Ja dus?' vroeg Eli niet begrijpend. Oké hij snapt hem overduidelijk nog niet. Ik keek nu naar Eron. Aan zijn gezicht te zien had hij hem wel door. Nu keek ik naar Juan. Hij was helemaal clueless.

'Nou zal ik hem even uitleggen voor de twee sukkels die hem nog niet door hebben?' vroeg ik. Juan en Eli knikte beide. Hun gezicht betrok ineens 'hey ik ben geen sukkel!' riepen ze synchroon. Ze keken elkaar aan en barste in lachen uit. Ik rolde met mijn ogen. 'Klaar?' 'Ja maar we zijn nog steeds geen sukkels.' 'Echt wel.' zei Eron. 'Maar als ik zeg dat we dat allemaal zijn. Voelen jullie je dan minder aangesproken?' ze knikten beide.

'Mag ik?' vroeg ik ongeduldig. 'Ja ja ga je gang.' 'Dank u vriendelijk. Nou ik mag niet traplopen... jullie wel... mijn kamer is boven...' ik zag Eli's gezicht betrekken. 'Na-a.' 'ja-a.' deed ik hem na. Ik keek nu naar Juan die nog steeds aan het puzzelen was. Ook Eron zag het 'dude wat ze probeert te zeggen is. Jullie gaan me lekker de trap op en af dragen.' Juan's ogen werden zo groot als schoteltjes. 'Ooh! Hey wacht eens even. Dat ga ik echt niet voor je doen!'

Ik zette mijn pruillip en puppyogen op waarvan ik weet dat ze niet tegen kunnen. 'Ooh nu ga je gemeen spelen!' ik deed er nog een schepje bovenop door mijn pruillip te laten trillen. 'Oké oké!' riepen de drie jongens tegelijk. 'Yes!' riep ik. Jay lachte met me mee terwijl de drie andere jongens nu chagie op de stoel zaten omdat ze er weer zijn ingetrapt. Het trucje werkt ook gewoon altijd.