My Loving Maffia King

Hoofdstuk 55

Iedereen die er nu moest zijn zit nu op zijn plaats. Dus de rechtszaak gaat ieder moment van start. 'Wij zijn hier allen bij een om te bepalen welk van de twee gezinnen de volledige voogdij krijgt over de drie jarige Blake Delano Fernández. Ik wil als eerst Cornelia naar voren hebben.' ze knikte en liep naar voor waar ze plaats nam op de stoel.

'Zo Cornelia. Wat vindt u ervan dat jullie zijn aangeklaagd?' vroeg die man waarvan ik nu weet dat het hun advocaat is aan der. 'Ja compleet onnodig. Blake zou het heel goed naar zijn zin hebben bij ons. Er was al een kamer voor hem in het huis waar hij zou gaan slapen. Helemaal in blauw en grijze tinten. Met een wiegje. Maar die zouden we nog vervangen voor een bed. Maar voor de rest was alles op orde.' Ik haalde geschokt adem toen ik door had dat ze het had over de babykamer van Bear.

'Oké dus dat was helemaal op orde zo te horen. En hoe zit het dan met u en uw man?' 'We keken beide heel erg uit naar de komst van de kleine man.' Hij knikte. 'Ik heb geen vragen meer.' Melissa stapte naar voren. 'Mevrouw. U hebt Alexa en Jayro meteen de eerste dag nadat u Blake hebt geadopteerd aan Alexa en Jayro afgestaan. Klopt dat?' 'Ja maar dat was maar voor een dagje.' Ik keek haar ongelovig aan. Zit ze een beetje te liegen in die stoel.

Ik keek achterom naar de jongens en zag hun ook ongelovig naar der kijken. 'Ooh ja een dag?' Cornelia knikte. 'Nou wij hebben hier het eerste bewijsstuk een telefoongesprek tussen uw man en uw stiefdochter Alexa. Laten we daar even naar luisteren.' Ik zag Cornelia iets wit weg trekken. Ze keek mij weer boos aan. 'Edelachtbare bewijsstuk A.' Melissa zette hem aan en het telefoongesprek tussen de duivel en mij was te horen.

"'yo met Lex.' 'Hallo Alexa dat je de telefoon op neemt. Sta eigenlijk versteld.' 'Wat moet je?' *gelach* 'Ooh ik kom alleen even melden dat Cornelia en ik zo jullie nieuwe broertje gaan ophalen. En daarna gaan we drie weken met zijn tweeën op vakantie dus droppen we hem zo af op school en zorgen jij en Jayro maar voor hem tot we terug zijn.' 'Wacht? Wat?! Moet je dit niet eerst...'"

'Dat was bewijs stuk A. en hier kun je duidelijk horen dat het voor drie weken was en een dag zoals u zei.' 'En wat hadden jullie afgesproken?' 'Dat we Blake zouden komen ophalen drie weken later.' Zei ze nu verveeld. 'Oké en is dat ook gebeurd?' 'Ja we hebben hem meteen na de vakantie opgehaald.' Ik rolde met mijn ogen weer een leugen. 'Oké. En hoe zit het met geweld? Alleen non-verbaal?' 'Onze ruzies slaan nergens op en kunnen geen ruzies genoemd worden. Er wordt geen geweld gebruikt.'

'En wat dacht u van messen? Word daar mee gegooid in uw huishouden?' 'Nee. De messen blijven in de la en in het messen blok. Dat is een regel. De messen worden alleen gebruikt voor het koken.' 'Dat vind ik wel mooi dat u dat zegt. Maar u er zelf niet aan houdt. Edelachtbare bewijsstuk B.' Melissa zette de tv aan en speelde het filmpje af die ik had gefilmd toen ik Blake zou terugbrengen. Toen het mes werd gegooid hoorde je iedereen naar adem happen. Melissa zette de tv uit.

'Heeft u daar wat op te zeggen?' 'Ik wist niet dat ze daar stonden.' 'Maar als de kleine Blake binnen kwam terwijl u en uw man een ruzie hadden zoals dit en er weer een mes werd gegooid had u hem kunnen raken. Wat u overigens al bijna had gedaan.' 'En hoe zit het met u en alcohol?' 'Drink ik niet.' 'Ooh. Nou ik heb iets heel anders gehoord van uw twee dochters en drie stiefzonen. Die zeggen namelijk dat u iedere avond dronken bent en ook bijna iedere avond feestjes geeft. Edelachtbare ik heb niets meer te vragen.' Melissa kwam weer naast me zitten.

'Bedankt voor je verklaring Cornelia. Ik wil nu graag Finn Martin naar voren hebben.' Finn stond op en liep naar de stoel waar Cornelia net in zat en nam plaats. 'Zo Finn. Jij kent Blake het langs van iedereen hier. Wat vind je van deze rechtszaak.' 'Helemaal terecht. Mijn buddy heeft het heel goed bij Lex en Jay. In het weeshuis zat hij altijd alleen. Was stil en de enige persoon naar wie hij luisterde en tegen praatte was ik. En toen ik hem twee maanden terug weer voor het eerst zag nadat hij was geadopteerd was hij helemaal opgebloeid. Je kreeg hem niet meer stil. Hij had de grootste lach op zijn gezicht en durfde gewoon dingen te doen in het bijzijn van even denken... negen of tien volwassenen. Dat had hij in het weeshuis echt niet bij niemand anders dan bij mij gedaan. Ik denk dat hij daar echt heel goed op zijn plaats is.' de advocaat knikte.

'Ik heb verder niets te vragen.' Melissa liep weer naar voren. 'Zo Finn. Hoe vind jij dat Jayro en Alexa de kleine behandelen?' Finn grinnikte. 'Ze behandelen alsof hij hun eigen kind is. Alexa geeft zo verschrikkelijk veel om die kleine. Dat kon ik meteen al zien toen ik ze voor het eerst zag. We zaten s'avonds met zijn allen in de woonkamer en ik vroeg of zij hem dus hadden geadopteerd. Op een gegeven moment werd het Lex even allemaal te veel. Ik weet nog precies wat ze zei en dat zal me altijd bij blijven. En aangezien dit straks dus allemaal aan bod komt. Ze zei "ik zou er alles aan doen zodat hij niet bij mijn vader terecht komt. Wat die man allemaal op zijn geweten heeft. Nee daar zou ik niet mee kunnen leven als hij daar zou moeten wonen." Nou als dat geen moederliefde is weet ik het ook niet meer.'

'Dankje Finn. Ik heb geen vragen meer Edelachtbare.' Ze liep weer terug naar der stoel naast me. 'oké dan wil ik nu Jayro naar voren roepen.' Jay gaf me een knipoog en liep naar de stoel waar hij in plaats nam. 'Zo u bent nu samen met uw vriendin Alexa de legale voogd over Blake.' Jay knikte. 'En Lex is trouwens niet mijn vriendin maar verloofde. Als u erin geïnteresseerd bent de bruiloft is volgende week.' Zei hij met een glimlach. Ik grinnikte. 'Oké nou uh gefeliciteerd. Wat dacht u toen Alexa u opbelde met de mededeling dat ze een nieuw broertje kreeg en dat jullie daar de komende weken voor zouden zorgen?'

'Ja ik was geschokt. Maar ik denk dat iedereen dat wel zou zijn in deze situatie. Ik ben gestopt met het gene waar ik mee bezig was en ben met mijn beste vriend naar de school vertrokken. Toen we daar aankwamen was Blake al bij Lex gedumpt. Ja ik ga het niet afleveren noemen als die kleine letterlijk in haar armen is gedrukt, ze een koffertje kreeg en zonder iets te zeggen weer zijn gegaan. Dat noem ik toch echt wel dumpen. Maar goed hij was er al. En Lex had een soort van glinstering in haar ogen. Ook Blake leek zich al op zijn gemak te voelen bij haar. We zijn met zijn drieën naar ons huis vertrokken besloten om een kinderkamer voor hem te maken. Dus daar waren we de volgende twee dagen mee bezig. Ja ik kan gerust zeggen dat ik van die kleine ben gaan houden. Want dat is echt zo. Ik zie hem als mijn kleine man.'

De man knikte. 'En hoe keek u aan tegen de dag dat u Blake weer terug naar Cornelia en Ricardo zou brengen?' 'Ja we keken er alle drie tegen op. Blake moest constant huilen omdat hij bij ons wilde blijven. We besloten er het beste van te maken. Lex zou hem wegbrengen maar die was die dag ook nog ziek dus ja. Ik moest werken. Ik heb goed afscheid van die kleine genomen en een tijdje later werd ik opgebeld door Lex. Ik hoorde een huilende Blake op de achtergrond. Toen ik vroeg wat er aan de hand was zei Lex overstuur dat ze bijna was geraakt door een mes die naast haar de muur in werd gegooid. Ook zei ze dat ze het niet over der hart kon krijgen om hem terug te doen dus dat hij maar bij ons zou blijven. Ik was echt opgelucht dat ze hem mee terug naar huis nam maar de reden was ik echt geschokt over. Stel nou dat het mes Blake of Lex had geraakt. Ja wat dan?'

'Oké bedankt Jayro. Ik heb niets meer te zeggen.' Melissa stond weer op. 'Wat gebeurd er met Blake als jullie er beiden niet zijn? Alexa zit nog op school en jij werkt.' Jay knikte. 'Dat klopt helemaal. Nou als Finn tijd heeft dan gaat hij naar Finn. Ook hebben we Saar nog die het helemaal geweldig vind om op hem te passen en als die beide niet kunnen hebben we ook altijd onze Nathalie nog waar we op kunnen rekenen.' Toen Blake de naam Nathalie hoorde vallen begon hij te klappen. 'Oma!' riep hij blij en hard uit. Iedereen in de zaal moest grinniken.

'Ja de kleine ziet Nathalie als zijn oma.' Melissa knikte. 'De eerste dag dat ik bij jullie op huisbezoek kwam was het eerste wat me opviel die grote ingelijste tekening boven de keukentafel.' Jay grinnikte. 'Ja dat is ons kunstwerk. We zaten in een restaurantje en Blake kreeg tekenpapier. Uiteindelijk zijn we er met zijn drieën mee bezig geweest. En ja nu hangt hij ingelijst boven de keukentafel.' 'En wat doen jullie zoal met Blake?' 'Spelen, skateboarden. Lex gaat zo een keer in de week met Manuel, Juan, Lisa en dan met Blake naar de dansschool. Hij vindt het ook heel leuk om mee te koken. En we hebben in de tuin een trampoline en schommel gemaakt. Je kunt eigenlijk wel stellen dat we alles samendoen.' Melissa knikte.

'Hij komt dus geen aandacht te kort?' 'Ooh nee. Dat komt hij zeker niet.' ze knikte. Ze knikte naar de rechter en liep weer terug naar de stoel. 'Oké dan wil ik nu Alexa naar voren roepen.' Ik zuchtte diep en gaf Blake aan Jay over. Hij gaf me een bemoedigend knikje en ik nam plaats in de stoel. De advocaat van de duivel kwam weer naar voren.