My Loving Maffia King

Hoofdstuk 78

'Zo Melanie hoe ver ben je al?' vroeg ik. 'Acht weken.' 'Oeh spannend.' 'En jij?' 'Morgen twintig weken.' 'Ooh dat is nog spannender.' Ik knikte. 'Morgen houden we ook de genderreveal. Je bent van harte welkom.' 'Echt? Dat vind ik heel leuk. Ik zal er zeker zijn.' Ik knikte. 'Nou leuk.' 'En hebben jullie het een beetje goed uitgepraat?' vroeg Jay die naast mij op de bank zat. Ze knikten beide. 'Nou mooi.'

'Vertel eens een beetje over jezelf Melanie.' Zei ik en keek haar geïnteresseerd aan. 'Uhm ik woon in een pleeggezin. Ik ben negentien jaar. Heb geen broers of zussen. Heb ook geen neven of nichten. Uhm lievelingenmuziek is rockmuziek. Lievelingskleur is oranje. Maar dan niet knal oranje maar meer de oranje van de zonsopgang. Uhm ja meer weet ik niet.'

'Je zei dat je in een pleeggezin woont.' Zei ik. Ze knikte. 'Ik woon bij hun sinds mijn zestiende. Dus nu drie jaar. Ik was een echt probleemkind zeg maar dus ik werd steeds teruggestuurd door mijn andere pleeggezinnen. Maar dit gezin gaf me de kans en de vrijheid om mezelf te zijn.' Ik knikte. 'Wel fijn dat ze dat deden.' Ze knikte. 'Ik weet ook niet wat er van me geworden was als ik niet bij hun terecht was gekomen.' 'Ja dat snap ik ja.'

'Mama kom je nou spelen?' 'Ik kom zo schat.' 'Ik wil anders wel met je spelen buddy.' Zei Jay. 'Ja en ik ook wel kleine.' Zei Juan. Ze stonden beide op en begonnen met Blake en de treinen te spelen. 'Waarom zit je eigenlijk in een pleeggezin of wil je daar niet over praten. Dat snap ik volkomen hoor. Ik wil je tot niets dwingen.'

'Ooh ik vind het niet erg om erover te praten hoor. Ik weet niet wie mijn moeder is. Ik heb echt geen idee. Ik weet alleen dat ik een maand oud was toen mijn moeder mij en mijn vader verliet en nooit meer terug keerde. Mijn vader had het zwaar om mij in zijn eentje op te voeden. Toen werd hij ook nog eens ontslagen van zijn werk toen ik acht jaar was.'

'We konden niet goed meer rondkomen. Het geld raakte op en mijn vader was wanhopig dus heeft zich aangesloten bij een of andere bende ofzo. Ze zouden samen een bank beroven zodat we weer goed rond konden komen. Maar de overval liep niet als gepland en er vielen doden. Mijn vader heeft zichzelf aangegeven want zo is hij en hij zit tot de dag van vandaag nog in de bak. En sinds die dag zit ik in pleeggezinnen.'

'Wow heftig.' Ze knikte. 'Weet je ook wanneer hij weer vrijkomt?' 'Ja over een jaar. Nog een jaar.' 'Nou dat is bijna. De tijd vliegt namelijk voorbij.' Ze knikte. 'Blijf je trouwens eten?' 'Ja als je het geen probleem vindt. Lekker.' 'Ik zie er geen probleem in.' 'Nou dan blijf ik vanavond eten.'

De deurbel ging en ik keek op. 'Bel!' riep Blake en rende naar de voordeur. 'Dat zal het kussen wel zijn.' Zei Jay. Ik knikte en liep naar de voordeur en opende hem. 'Een pakketje voor J. M. Black.' Zei de bezorger die bezig was met dat handtekeningen apparaat. 'Ja zat er al op te wachten.' Hij keek op en gaf me een knipoog. 'Als je hier een handtekening neer wilt zetten.' Ik knikte en zette een krabbel. Ik kreeg het pakket aangereikt en zette het binnen tegen de deur. 'Zeg pretty lady...' Ik gooide de deur dicht.

'Nope not Today. Can't deal with that shit.' Ik hoorde de jongens en Melanie in lachen uit barsten. Ik zuchtte en liep met de doos de kamer in. Ik ging op de bank zitten en opende hem. 'Yes.' Ik haalde het kussen uit de doos. 'Nice sis. Uhm wat is het?' ik rolde met mijn ogen. 'Een zwangerschapskussen dummy.' 'Aha.'

'Zeg Lex gebeurt dat vaker met zo'n bezorger dat je zo reageerde.' 'Om de haverklap. Ik word er gek van.' 'Ja dat kan ik wel geloven ja.' Zei Melanie grinnikend. 'Zeg Mel heb jij je eerste controle al gehad?' ze knikte. 'Gisteren. Voordat ik Juan belde.' Ik knikte. 'En was het een beetje goed?' ze knikte. 'Ja alles zag er goed uit. Dus ik maak me ook nergens zorgen om.' 'Ja moet je ook vooral niet doen. Straks stres je jezelf nog uit. En dat is niet de bedoeling. Dat is niet goed voor jou en de baby.'

'Baby? Mama komt de baby bijna?' 'Ik ben op de helft schatje.' 'Dan duurt het nog lang.' Ik grinnikte. 'Een baby maken kost tijd.' 'Kan ik ook een baby in mijn buik krijgen?' 'Nee schat alleen meisjes kunnen dat.' 'maar de jongens helpen wel.' Zei Juan. 'Dus ik kan Evi een baby in haar buik geven?' 'Ja dat kan maar.' 'Juan! Hij is nog niet eens vier!' zei ik. 'Wat hij moet het toch weten?' 'Maar dit vertel je toch niet aan een drie jarige. Ik herhaal drie jarige.'