My Loving Maffia King

Hoofdstuk 89

'Jay!' riep ik en liep met mijn buik stevig vasthoudend terug de slaapkamer in. 'Wat is er?' vroeg hij slaperig en met zijn ogen dicht. 'Mijn vliezen zijn gebroken!' 'Ja ja leuk schat. Ga nu maar weer slapen hier dealen we morgen wel mee.' Is hij fucking serieus?! Hier dealen we morgen wel mee?!

Ik voelde weer een pijngolf opkomen en ik kreunde van de pijn. 'Wacht is even. Vliezen gebroken? Je bent aan het bevallen Lex!' riep Jay ineens. Hij schoot recht overeind en sprintte uit bed. Hij trok snel een broek en shirt aan en sprintte de kamer door om alles te pakken wat mee moet naar het ziekenhuis.

'Schoenen?' vroeg ik. 'Schoenen. Schoenen. Daar schoenen.' Hij trok ze snel aan en hielp mij met mijn schoenen. 'Sleutels?' 'Sleutels? Sleutels Goddammit. Waar zijn mijn sleutels?! Niet hier. Niet hier. Niet daar.' Ik keek toe hoe Jay door de kamer racete op zoek naar zijn sleutels. 'Sleutels liggen beneden Black.' 'Ooh ja tuurlijk! Maar waar zijn de maxi cosi's?!' 'Ook beneden.' 'Ooh ja tuurlijk!' ik rolde met mijn ogen.

'Wat is dat geschreeuw allemaal over?! Het is freaking nacht mensen!' riep Morgan boos terwijl ze de kamer in kwam lopen. 'Wacht waarom zijn jullie aangekleed? Ooh my god Lex! Ben je aan het bevallen?!' 'Ja.' Zei ik kreunend. 'Ooh my god! Jullie moeten naar het ziekenhuis!' 'No shit Sherlock.' Zei Jay. Hij sloeg een arm om me heen en nam me in een soepele beweging in zijn armen bruidstyle. 'Let's go.' Ik klemde me goed aan Jay vast toen ik weer een pijngolf op voelde komen.

Ik beet mijn tanden zo hard op elkaar dat ik het idee dat ze zouden afbreken. Toen de pijn over was ontspande ik me weer. Jay zette me snel in de auto en deed mijn gordel om. Morgan kwam ons achteraan lopen met de maxi cosi's die ze achterin de auto legde. 'Hou me op de hoogte!' riep ze. Jay stak zijn duim op en reed als een speer weg.

'Mijn god. Jay it hurts.' Zei ik kreunend. 'Even volhouden baby girl.' Ik knikte en probeerde me te ontspannen. Wat bijna niet lukte. Maar hey. Het was het proberen waard. Ik pakte mijn buik weer stevig vast. Ooh my god. Make it stop! Ik heb niet zoveel meegekregen van de autorit naar het ziekenhuis. Ik was alleen maar bezig met mijn ademhaling en de pijn.

De auto stopte en ik keek op. Jay stapte snel uit en hielp ook mij weer uit de auto. Hij tilde me weer bruidstyle op en rende met mij het ziekenhuis in. 'Wat is er aan de hand?' 'Ze is aan het bevallen.' 'Maak meteen een kamer klaar. Nu!' riep de arts.

'Ooh my god! Aah!' riep ik toen ik weer een wee had. Ze werden steeds erger en regelmatiger. Ik heb er nu een om de twee minuten en wat the fuck mensen! Ik ben hier nu al zes fucking uur. Zes uren pijn. Ik ben moe. Ik ben klaar met deze pijn. Ik wil gewoon mijn baby's in mijn armen en ze eindelijk vast kunnen houden. En dat die fucking pijn stopt. Of dat ik desnoods mag persen.

'Dit is allemaal jouw schuld Jay!' riep ik. De tranen liepen over mijn wangen en het zweet stond op mijn voorhoofd. Hij pakte mijn hand vast en wreef erover. 'Je doet het hartstikke goed Angel. Jij kan dit. Ik heb vertrouwen in je en je doet het zo goed. Ik weet dat het pijn doet nu. Maar vergeet niet waarvoor je dit doet. Ik hou van je. En je doet het fantastisch.' Ik ademde diep in en uit.

De wee was weer over en ik heb weer even rust. 'Ik kom even kijken hoe groot je ontsluiting is.' Ik knikte zwak en liet de dokter haar gang gaan. 'Acht centimeter.' 'Ooh kom op!' zei ik geïrriteerd.' 'Sorry meis. Je bent er bijna. Ik kom zo weer terug.' Ik knikte weer. 'Hoeveel moet hij ook alweer zijn?' 'Tien centimeter.' Zei ik buitenadem.

'Hier neem even een slokje water.' Ik knikte. Jay bracht het rietje naar mijn mond en ik dronk gulzig een paar slokken. Ik zuchtte en ging weer goed liggen. Ik voelde weer een wee opkomen en kromde mijn rug en kreunde van de pijn. 'Knijp in mijn hand Angel.' 'Maar straks doe ik je pijn!' riep ik met tranen. 'Jij bent in pijn en dat is het enige wat nu telt. Nou knijp.' Ik knikte zwak en kneep hard in zijn hand totdat de wee weer voorbij was.