Chapter 8

4.6K 541 5
                                    

Chapter 8


ကျင်းစစ်သည် အချိန်ကြာကြာ သူ့မျက်နှာကိုလွှဲထားမိပြီး မျက်တောင်လေးများကတုန်ခါနေကာ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ငြိမ်စေရန် အရင်ပြုလုပ်လိုက်သည်။

“ငါ့…ငါ့အပေါ်က…”

“ဘာလဲ…”

“ငါ့အပေါ်က ဖယ်..”

ယင်းကျောင်းက ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့အား ကျေကျေနပ်နပ် လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

ကျင်းစစ်သည် ယင်းကျောင်း၏အိပ်ယာပေါ်၌ အမူအရာမဲ့စွာ ထိုင်နေသော်လည်း သူ့ပါးပြင်ကမူနီရဲနေကာ ခေါင်းပေါ်ရှိ ဆံပင်တွေကလည်း အနည်းငယ် ရှုပ်ဖွာနေပေ၏။

သူက အနည်းငယ် မသက်မသာခံစားနေရကာ သူ့လက်နှင့်ခြေထောက်အား မည်သည့်နေရာ၌ ထားရမည်ကိုပင် မသိတော့ချေ။ မစ်တီးခွက်အား ကောက်ကာ လက်ထဲ၌ကိုင်ထားလိုက်မှသာ သူ ပိုပြီးခံစားရ သက်သာသွားသည်။

သူ့အိပ်ကပ်ထဲရှိ ဖုန်းက ဒင် ဆိုသည့်အသံမြည်လာချိန်တွင် ကျင်းစစ်သည် သူ့၏ အသက်ကယ်ကောက်ရိုးလေးအား ရှာတွေ့သွားသကဲ့သို့ အမြန်ယူကြည့်လိုက်သည်။

ထိုသည်က သူအဆောင်သို့ ပြန်ရောက်ပြီဖြစ်ကြောင်းပြောလာသည့် လီကျိုးဖြစ်ပြီး ကျင်းစစ် ဘယ်မှာလဲမေးထားခြင်းပင်။

ကျင်းစစ်က စိတ်သက်သာစွာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးနောက် မတ်တပ်ရပ်ကာ ယင်းကျောင်းအား ပြောလိုက်သည်။

“ငါ့ အခန်းဖော်ပြန်လာပြီ...ငါ ပြန်လိုက်တော့မယ်..”

ယင်းကျောင်းက ကုတင်တိုင်အား ပျင်းပျင်းရိရိမှီလိုက်ကာ ကျင်းစစ်တံခါးထံ လျှောက်သွားချိန်တွင် သူတားလိုက်သည်။

“ငါ့တို့မနက်ဖြန်မနက်မှာ တူတူစားကြမလား…”

ကျင်းစစ်က ရပ်သွားပြီး တုန့်ဆိုင်းနေမိသည်။

သူက ဘာကမှားသွားလဲ ဆိုသည်အား မစဉ်းစားနိုင်သေးသဖြင့် လောလောဆယ်တွင် သူက ယင်းကျောင်းထံမှ ဝေးဝေးနေချင်သည်ကား သေချာပေသည်။ သို့သော်လည်း ယခု သူ့မူလ ရည်ရွယ်ချက်မှ ဘာကိစ္စကြောင့် ဝေးဝေးလာရတာလဲ။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now