Chapter 27

3.4K 442 7
                                    

Chapter 27

-----------------------

ဟယ့်ကျိုး၊ ကျန့်ချွယ်; “...................”

သူ့ကို အာရုံစိုက်မိစေရန် လမ်းတစ်လျှောက်ရှိုးပြနေသော ဖန်ချန်းချန်း :”...”

ဖန်ချန်းချန်းမှာ မသိလိုက်မသိဘာသာ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် အူတူတူဖြင့် နောက်ပြန်ပြေးသွားတော့သည်။

ဟယ့်ကျိုးက အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး သူ့ဘေးတွင် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေသော ကျင်းစစ်အား မျက်စောင်းထိုးကာ မရှင်းလင်းစွာ ပြောလာသည်။

“မဟုတ်သေးပါဘူး... အစ်ကိုကျောင်း အစ်ကို ဒီထက်ပိုပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုပဲ ပြောလို့မရဘူးလား ”

ကျန့်ချွယ်က ဟယ့်ကျိုးရဲ့ ပုခုံးပေါ် ညာဖက်လက်ကို တင်လိုက်ပြီး ယင်းကျောင်းကို မျက်လုံးတစ်လုံးပိတ်ကာ ကြည့်သည်။

“အစ်ကိုကျောင်း ဒီလိုထပ်ပြီးလုပ်နေရင် မနက်ဖြန်ကျ ကျွန်တော် ချစ်မိသွားလိမ့်မယ်နော်”

မကြွားနိုင်တဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်...

‘f*ck!’

‘ဒီလိုလူမျိုးတွေကတော့ အခုထိ အသိတရားမရသေးဘူးပဲ’

“မင်းက...”

ယင်းကျောင်းက သူ့ဘောပင်ကိုကိုက်လိုက်ပြီး လက်ထဲက လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်ကို နောက်တစ်မျက်နှာသို့ ခပ်ဖြေးဖြေးလှန်ကာ အထင်သေးသလိုပြုံးလိုက်သည်။

“ဘယ်ဟာကများ တစ်စုံတစ်ယောက်က မင်းကို လိုချင်တယ်လို့ ယုံကြည်စေတာလဲ... အားကျနေတာလား... မနာလိုတာလား”

ကျန့်ချွယ် : “...”

ယင်ကျောင်းက ကျန့်ချွယ်ကို အထင်သေးအမြင်သေး ပုံစံဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“မင်းတကယ်မနာလိုဖြစ်နေတာဆိုရင် ဘုရားဆီ သွားဆုတောင်းလိုက်”

ကျန့်ရွယ်မှာ မှင်တက်သွားပြီး အကြောင်းအရာက ဘာလို့ ယခုလောက်ထိ ရုတ်တရတ်ကြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပြောင်းလဲသွားတာလဲဆိုတာကို သိချင်နေသည်။ သူက ပဟေဠိဖြစ်စွာ မေးလိုက်မိ၏။

“ဟမ်”

ယင်းကျောင်းက နှုတ်ခမ်းများကို တွန့်ကွေးထားရင်း ခပ်ညစ်ညစ်ပြုံးသည်။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now