Chapter 27
-----------------------
ဟယ့်ကျိုး၊ ကျန့်ချွယ်; “...................”
သူ့ကို အာရုံစိုက်မိစေရန် လမ်းတစ်လျှောက်ရှိုးပြနေသော ဖန်ချန်းချန်း :”...”
ဖန်ချန်းချန်းမှာ မသိလိုက်မသိဘာသာ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် အူတူတူဖြင့် နောက်ပြန်ပြေးသွားတော့သည်။
ဟယ့်ကျိုးက အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး သူ့ဘေးတွင် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေသော ကျင်းစစ်အား မျက်စောင်းထိုးကာ မရှင်းလင်းစွာ ပြောလာသည်။
“မဟုတ်သေးပါဘူး... အစ်ကိုကျောင်း အစ်ကို ဒီထက်ပိုပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုပဲ ပြောလို့မရဘူးလား ”
ကျန့်ချွယ်က ဟယ့်ကျိုးရဲ့ ပုခုံးပေါ် ညာဖက်လက်ကို တင်လိုက်ပြီး ယင်းကျောင်းကို မျက်လုံးတစ်လုံးပိတ်ကာ ကြည့်သည်။
“အစ်ကိုကျောင်း ဒီလိုထပ်ပြီးလုပ်နေရင် မနက်ဖြန်ကျ ကျွန်တော် ချစ်မိသွားလိမ့်မယ်နော်”
မကြွားနိုင်တဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်...
‘f*ck!’
‘ဒီလိုလူမျိုးတွေကတော့ အခုထိ အသိတရားမရသေးဘူးပဲ’
“မင်းက...”
ယင်းကျောင်းက သူ့ဘောပင်ကိုကိုက်လိုက်ပြီး လက်ထဲက လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်ကို နောက်တစ်မျက်နှာသို့ ခပ်ဖြေးဖြေးလှန်ကာ အထင်သေးသလိုပြုံးလိုက်သည်။
“ဘယ်ဟာကများ တစ်စုံတစ်ယောက်က မင်းကို လိုချင်တယ်လို့ ယုံကြည်စေတာလဲ... အားကျနေတာလား... မနာလိုတာလား”
ကျန့်ချွယ် : “...”
ယင်ကျောင်းက ကျန့်ချွယ်ကို အထင်သေးအမြင်သေး ပုံစံဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
“မင်းတကယ်မနာလိုဖြစ်နေတာဆိုရင် ဘုရားဆီ သွားဆုတောင်းလိုက်”
ကျန့်ရွယ်မှာ မှင်တက်သွားပြီး အကြောင်းအရာက ဘာလို့ ယခုလောက်ထိ ရုတ်တရတ်ကြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပြောင်းလဲသွားတာလဲဆိုတာကို သိချင်နေသည်။ သူက ပဟေဠိဖြစ်စွာ မေးလိုက်မိ၏။
“ဟမ်”
ယင်းကျောင်းက နှုတ်ခမ်းများကို တွန့်ကွေးထားရင်း ခပ်ညစ်ညစ်ပြုံးသည်။
YOU ARE READING
[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)
RandomTranslation novel Unicode only Zawgyi users များ Tele channel မှာ pdf file ဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်