Chapter 46
-----------------------
ဟယ့်ကျိုးသည် အမူအရာမဲ့စွာ ထရပ်လိုက်ပြီး ထိုင်ခုံအား နေရာတကျ ပြန်ထားလိုက်သည်။
“တောင်းပန်ပါတယ် ငါမေးခဲ့တယ်…”
ဖန်ချန်းချန်းသည် သူ့ဘေး၌ ဘာမှမပြောဘဲ လှဲလျောင်းနေကာ သူ့၏နားများအား ပိတ်ရန် တိတ်တဆိတ် လက်ကိုဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။
ကျန့်ချွယ်..ကျန့်ချွယ်သည် ယင်းကျောင်းအား စက္ကန့်အနည်းမျှ ထုံထိုင်းစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်နှာအား ပွတ်လိုက်ကာ ကောင်းကင်သို့ မော့ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
“ငါကအရမ်းငယ်သေးတယ်…”
“ဘာဖြစ်တာလဲ..ပြဿနာတစ်ခုခုရှိလို့လား…” ယင်းကျောင်းသည် သူတို့အား အကြိမ်အနည်းငယ် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
“ငါက ကျင်းစစ်မပါဘဲ ဒီလောက်အမှတ်ရမလား..”
ဟယ့်ကျိုးသည် အမြဲတမ်း တစ်ခုခုက မှားနေကြောင်းခံစားရသော်လည်း သူက ဘယ်အရာက မှားနေကြောင်းမပြောနိုင်ကာ သူ့မျက်နှာအားအရေးကြောင်းများ ပေါ်စေသည်အထိ စိတ်ရှုပ်နေမိ၏။
“အဲ့ဒါဟုတ်တယ်…”
ယင်းကျောင်းသည် သူ့ဘောပင်အား လှည့်လိုက်ကာ နှာမှုတ်သည်။
“အဲ့ဒါမမှန်ဘူး…”
“မဟုတ်ဘူး…”
ဟယ့်ကျိုးသည် နောက်ဆုံး၌ နည်းစနစ်ကျကျ ကယ်ပေါက်အား ရှာတွေ့လိုက်ကာ ယင်းကျောင်းအား ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ငြင်းလိုက်သည်။
“ချီးလို လင်ယောက်ျားမျိုးပဲ…မင်းက ဘယ်လိုလင်ယောက်ျားလဲ…”
သူက ယင်းကျောင်းထံ မျက်စပစ်လိုက်သည်။
“ဝိုး..အရှက်မရှိလိုက်တာ…”
ယင်းကျောင်းသည် သူဘာကို တွေးနေလည်းမသိ၍ သူ့မျက်လုံးအား မှေးကာ ပြုံးလိုက်သည်။
“မစိုးရိမ်နဲ့…အနည်းနှင့်အမြန် အဲ့ဒါလေးက အိမ်ထောင်စုစာအုပ်ထဲ ရောက်လာလိမ့်မယ်…”
YOU ARE READING
[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)
RandomTranslation novel Unicode only Zawgyi users များ Tele channel မှာ pdf file ဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်