Chapter 23

2.9K 449 5
                                    

Chapter 23
-----------------------

ထိုနေ့ နေ့လည်က မရှင်းမရှင်းပြောသွားပြီးနောက် ယင်းကျောင်းက ကျင်းစစ်ကို စနောက်ရန် ထပ်မကြိုးစားတော့ပေ။

ထို့ကြောင့် သူ့မှာ အလွန်ပျော်ရွှင်စရာကောင်းပြီး ကျေနပ်အားရစရာကောင်းသော ပိတ်ရက်တစ်ခု ရှိသွားသည်။

သူက အိမ်စာတွေပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်ပြီး စာအုပ်ထဲက အရေးကြီးမှတ်စရာများကိုလည်း ကြိမ်ဖန်များစွာ ဖတ်ခဲ့ပြီးပြီ။ သို့ဖြစ်၍ သူဝယ်လာတဲ့စာအုပ်အသစ်တွေကို ထုတ်လိုက်ကာ အတန်းထဲထိုင်ကာ လေ့လာခြင်းတွင် သူ့ကိုယ်သူနစ်မြုပ်ကာ တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ်ဖတ်တော့သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ သင်ကြားရေးရုံးခန်းထဲတွင် အထက်တန်းဒုတိယနှစ် ဆရာများသည် အတူစုဝေးနေကြပြီး အဖြေလွှာများကို အမှတ်ပေးနေကြသည်။

ဆရာလျိုရဲ့ကလေး၏ ဖျားနာမှုက အရှင်းမသက်သာသေးဘဲ နေ့ခင်းပိုင်းတွင် တစ်နာရီလောက်နောက်ကျနေသည်။ တခြားဆရာများက စာစစ်နေရင်း စကားစမြည်ပြောနေကြသည်။

“ဒီတစ်ခေါက် မေးခွန်းခက်ခဲမှုကို အထူးတလည်မြှင့်ထားတယ်...ကျောင်းသားတွေ ဘယ်နှမှတ်ထိရနိုင်မလဲဆိုတာတော့ မသိဘူး”

တန်းခွဲနှစ်ကဆရာ ကျောက်ဖုန်က သင်္ချာစာရွက်တစ်ရွက်ကို စစ်ပြီး နောက်တစ်ရွက်ကိုလှန်လိုက်ရင်း သူ့ခေါင်းကိုယမ်းလိုက်သည်။

“စာသင်နှစ်တစ်ဝက်က ပြီးသွားပြီ... တချို့ကျောင်းသားတွေကတော့ ဝေလေလေလုပ်နေတုန်းပဲ... အမှတ်တွေထွက်လာပြီး လန့်ဖြန့်သွားတဲ့အထိ စောင့်နေကြတယ်... အခုလေးတင်စစ်လိုက်တဲ့တစ်ရွက်က ဘယ်လိုအဖြေမျိုးကို ဖြေထားတာလဲကွာ”

“ဟုတ်တယ် ဆရာရေ”

တန်းခွဲသုံးကဆရာ စွင်းတုန်းအန်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“စာမေးပွဲမှာရတဲ့အမှတ်တွေကို ကြည့်ပြီး အဲဒါက...”

ပြောနေရင်းတန်းလန်း ရုတ်တရင် ရပ်သွားသည်။

ရုံးခန်းထဲက ဆရာတွေကာ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လာကြသည်။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now