Chapter 68
-----------------------
ကျင်းစစ်သည် အဓိကအဆောက်အဦး [ မူရင်းပိုစ့်တင်သူ ]နှင့် reply မှ အကြောင်းအရာများကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ရှက်လွန်း၍ ကြက်ဥခွံတစ်ခုကို ရှာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုံးအုပ်ချင်မိသည်။
တစ်ဦးတည်းသော အတွင်းလူယင်းကျောင်းမှာ စားပွဲပေါ်တွင် လှဲနေပြီး ကျင်းစစ်၏ ရှက်သွေးဖြာနေသော မျက်နှာကိုကြည့်၍ သူ့ခေါင်းကို လက်မောင်းထဲတွင် မြှုပ်ထားကာ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ရယ်မောနေတော့၏။
ဟယ့်ကျိုးကတော့ ထိုနှစ်ယောက် ဘယ်လိုဂိမ်းတွေ ကစားနေလဲဆိုတာကို နားမလည်နိုင်ပေ။ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် မမြင်ရတဲ့ single dog တစ်ကောင်လို အပြင်ဘက်မှာ အထီးကျန်နေတယ်လို့ ခံစားနေရသည်။ သူ့နှလုံးသားကို တိတ်တဆိတ် နစ်မြှုပ်လိုက်ပြီးနောက် ဖုန်းကို ချကာ ထိုင်ခုံကို ပြန်သွားပြီး ဂိမ်းကစားနေလိုက်တော့သည်။
“ဟုတ်ပါပြီကွာ...”
ယင်းကျောင်းသည် ကျင်းစစ်၏ မျက်နှာကို ခဏကြာအောင်ကြည့်နေပြီးနောက် တိတ်တိတ်မနေနိုင်တော့ဘဲ ရယ်မောကာ သူ့ကို နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။
“မင်းက ကြိုးစားပြီး သူတို့အတွက် နမူနာဖြစ်လာတာလေ... အများကြီးမတွေးပါနဲ့ကွာ...”
ကျင်းစစ်က သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ယင်းကျောင်း၏ အရေထူထူကို အားကျမိသွားသည်။
(Mm T/n: အရေထူတယ်ဆိုတာ အရှက်မဲ့တာ... မျက်နှာပြောင်တာပါ...)
“ဆုလက်ခံဖို့ ဒီနေ့လည် သွားမှာလား...”
ယင်းကျောင်းက သဘာဝတွင်းထွက်ရေသန့်ဘူးအဖုံးကို လှည့်ဖွင့်ပြီး တစ်ငုံသောက်ကာ အကြောင်းရာအကိုပြောင်းလိုက်တော့သည်။
“ဒါဆို စကားနည်းနည်းပြောဖို့ လိုလား...”
ထိုကိစ္စကိုပြောတော့ ကျင်းစစ်မှာ ပိုနေလို့ကောင်းလာသလိုခံစားရပြီး သူ့ခေါင်းကို ခါလိုက်၏။
“မလိုဘူး... ဆုလက်ခံပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ရုံပဲ...”
“အဲလောက်တောင် ရိုးရှင်းတာလား...”
YOU ARE READING
[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)
RandomTranslation novel Unicode only Zawgyi users များ Tele channel မှာ pdf file ဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်