Chapter 100

1.6K 190 8
                                    

Chapter 100

-----------------------

ကြီးမားသော အိပ်ခန်းကြီးထဲတွင် လူနှစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရှူသံများက မြန်ဆန်ကာ ပြင်းထန်နေကြသည်။

လေထုထဲရှိ အပူချိန်က ပို၍ မြင့်သထက်မြင့်လာကာ မီးတောက်လေးများမှာ များသထက်များလာပြီး လောင်ကျွမ်းနေသကဲ့သို့ပင်။

နွေးထွေးသော အဝါရောင်မီးရောင်အောက်တွင် ကျင်းစစ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ယင်းကျောင်းကြောင့် နီရဲနေလေကာ သူရဲ့ ထိလျှလွယ်သော အရာလေးက ယင်းကျောင်း၏ လက်ထဲတွင် ရောက်နေ၏။

သူ့ တစ်ကိုယ်လုံးက နူးညံ့နေကာသူ့မျက်လုံးများမှာ မျက်ရည်များဖြင့် ဝေဝါးနေပြီး သူ့ စိတ်လွတ်တော့မတတ် ဖြစ်နေလေသည်။ သူ့အသံထွက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် အံကြိတ်ထားရုံသာ တတ်နိုင်သည်။

ယင်းကျောင်းရဲ့ ကျစ်လျစ် သွယ်လျသော လက်ချောင်းများက သူ့ နှုတ်ခမ်းများကို ရှေ့နောက်ပွတ်တိုက်လိုက်ကာ အက်ရှရှအသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

" ပေါင်ပေ့ ညည်းလေ ကိုယ်မင်းအသံကိုကြားချင်တယ် "

ကျင်းစစ်က အိပ်ယာခင်းစကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲလိုက်ကာ သူ့ ခေါင်းကို ဘေးသို့စောင်းလိုက်ပြီး ဘာမျှမပြောပေ။

"ကိုယ့်စကား နားမထောင်ဘူးလား"

ယင်းကျောင်းလက်၏ အမြန်နှုန်းက အနည်းငယ် မြင့်လာကာ ပြောလိုက်သည်။

" ခုလေးတင် မင်းကိုယ့်ကို ကတိပေးခဲ့တယ်လေ"

ကျင်းစစ် မထိန်းချုပ်နိုင်စွာ ညည်းလိုက်မိသည်။ သူ့ ရှည်ကာထူးလျားသော မျက်တောင်များက ငုံ့ဆင်းသွားကာ တုန်ယင်သွား၏။ အတော်ကြာသောအခါ သူ့သွားများကို အံကြိတ်ထားရာမှ ခွာလိုက်မိသည်။

"တော်တယ်"

ယင်းကျောင်းက ကျေနပ်သွားပြီး သူ့ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ကာ သူ့နားများကို ဆုချသည့်အနေဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။

ကျင်းစစ်ရဲ့ နားများမှာ အရင်ကတည်းက အထိမခံနိုင်သော နေရာများဖြစ်ကာ ယခု ယင်းကျောင်းက ထိုနေရာကို ထိလိုက်သောအခါ သူ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပေ။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now