[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)

End Of Story

Chapter 127 [Final ]

ကောလိပ်၏ပထမဆုံးနေ့တွင် ယင်းကျောင်းနှင့်ကျင်းတို့ နာမည်ကြီးနေကြသည်။

ကောလိပ်အတွင်းသို့ စိတ်ပူပန်စွာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနှင့်ဝင်လာကြသော အခြားသူများနှင့်မတူဘဲ သူတို့၂ဦးက ယုံကြည်ချက်ပြည့်နေရုံမက ကြည့်ကောင်းနေကြသည်။ စင်္ကြံလမ်းပေါ်သို့ရောက်လာသောအခါ သူတို့အေးဆေးစွာ လျှောက်နေကြပြီး လူအုပ်ကြီးရဲ့အကြည့်များကို ဖမ်းစားထားနိုင်သည်။

စီနီယာအမများ၏မျက်လုံးများက အရောင်လက်သွားကြပြီး သူတို့သွားမည့်နေရာကို လိုက်ပို့ချင်နေကြသည်။ အလွန်ချောမောသောကောင်လေး၂ဦးကို အခုလိုတွေ့ဖို့ရန်မလွယ်။ သို့သော် ဘာကြောင့် စကားသွားပြောပြီး သူတို့ရဲ့WeChatကိုတောင်းဖို့ အခွင့်အရေးမရကြတာပါလိမ့်...

သူတို့၂ဦး၏ပုံကို လျှို့ဝှက်စွာရိုက်ပြီး ကျောင်း၏ပို့စ်ဘားတွင် တင်လိုက်သောသူသည် မည်သူမှန်းမသိ။ ပို့စ်ဘားတွင်တော့ အရမ်းနာမည်ကြီးနေလေပြီ။

မကြာခင်တွင်တော့ မည်သူဆိုတာ ပေါ်ပေါက်လာသည်။ တစ်ယောက်က ဘောဂဗေဒမေဂျာမှဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်က သင်္ချာမေဂျာမှဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်က ဝင်ခွင့်တောင်ဖြေစရာမလိုဘဲ တစ်ခါတည်းခေါ်ယူခံရခြင်းဖြစ်ပြီး နိုင်ငံတကာဂိမ်းအိုလံပစ်၏ ရွှေတံဆိပ်ဆုရှင်ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ သူ့တို့ထက်သာသည်။

ကျင်းစစ်နှင့်ယင်းကျောင်းတို့၏ WeChatမှာတော့ တစ်တောင်တောင်မြည်နေသည်။

"ကျင်းရှန်...ကောင်မလေးတွေက ကောင်းတဲ့သူငယ်ချင်းတွေပဲ..."

ကျင်းစစ်အား လာအပ်သောသူများကို‌ နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ကြည့်ရင်း ယင်းကျောင်း မျက်ခုံးပင့်သွားပြီး မဲ့ပြုံးပြုံးကာ

"၂၆...ဟင့်..."

"မဟုတ်ပါဘူး...တချို့က ကျွန်တော်တို့အတန်းက သူတွေပါ..."

ကျင်းစစ်က အသေအချာပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး သိတဲ့သူကိုလက်ခံကာ မသိတဲ့သူကို တစ်ခါတည်းပယ်ချလိုက်သည်။

ကျင်းစစ်က သူ့ကိုလာအပ်သောသူများကို ဘယ်တော့မှလျစ်လျှူမရှု။ ပယ်သာချခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါမှ သူ၏ဆိုလိုရင်းကို သူတို့သိမည်ဖြစ်မည်။