Chapter 101
"မင်းရဲ့ စာတွေကိုသာ အာရုံစိုက် ကိုယ့်ကို စိတ်မပူနဲ့"
ရထားဘူတာတွင် ယင်းကျောင်းက ကျင်းစစ်လက်ထဲသို့ ဓါတ်ဆားရည်ဘူးအား ထည့်ပေးလိုက်ကာ လက်လှမ်းပြီး ကျင်းစစ်ရဲ့ခေါင်းကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
" ကိုယ်မင်းကို အိမ်မှာစောင့်နေမယ်"
သူက ရပ်တန့်လိုက်ပြီးနောက် အပြုံးလေးဖြင့် ဆက်ပြောလိုက်သည်။
" စိတ်မပူပါနဲ့ ကိုယ်မင်းပေးထားတဲ့ အချိန်ဇယားအတိုင်း စာတွေကို လုပ်မှာပါ ပျင်းရိမနေပါဘူးလို့ ကတိပေးပါတယ်"
သူတို့ မခွဲခွာခင်တွင်ပင် ကျင်းစစ်ကယင်းကျောင်း၏ အကြောင်းကို တွေးနေမိလေသည်။ သူခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ကာ တစ်ခုခုပြောရန် ပြင်လိုက်ပြီးမှ ပါးစပ်နားသို့ ရောက်လာသောအခါတွင်မူ စကားတစ်ခွန်းကိုသာ ဆိုလိုက်မိလေသည်။
" ဒါဆို ငါ့အရင်သွားနှင့်မယ် ကျောင်းမှာတွေ့မယ်"
သူပြောပြီးသွားသောအခါ ကြက်သေသေသွားရသည်။ သူအတွက် ထိုမြင်ကွင်းက ရင်းနှီးနေပေမဲ့ သူဘယ်အချိန်က ကြုံဖူးခဲ့သလဲဆိုတာကို အတော်ကြာသည်အထိ မမှတ်မိနိုင်ပေ။
လက်မှတ်ဖြတ်ပြီးသောအခါ သူက ယင်းကျောင်းကို နှုတ်ဆက်ရန် စိတ်လှုပ်ရှားနေသောကြောင့် ထိုအကြောင်းကို လေးလေးနက်နက် မတွေးတော့ပေ။
သူ့အင်္ကျီလက်အောက်၏အကွယ်အောက်တွင် ယင်းကျောင်းက သူ့လက်ကို တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" ကျောင်းမှာ ပြန်တွေ့မယ်"
လက်မှတ်ဖြတ်သည့် ဂိတ်မှ ကျင်းစစ်၏ အရိပ်လေး ပျောက်ကွယ်သွားမှ ယင်းကျောင်းက အိမ်ကို လှည့်ကာ ပြန်သွားလိုက်သည်။
လူတစ်ယောက်သာ ပျောက်သွားသော်လည်း အိမ်က ဟင်းလင်းပြင်ကဲ့သို့ ဗလာဖြစ်နေလေသည်။ သူက စာကြည့်ထိုင်ခုံကို ဗလာသက်သက်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ အချိန်အများစုတွင် ကျင်းစစ်က ထိုနေရာတွင် တိတ်တိတ်လေးထိုင်ကာ စာဖတ်နေမည် ဖြစ်လေသည်။ သူ့မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်လျှင်ပင် သူ့ကို မြင်နိုင်လေသည်။
YOU ARE READING
[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)
RandomTranslation novel Unicode only Zawgyi users များ Tele channel မှာ pdf file ဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်