Chapter 13

4K 516 19
                                    

Chapter 13


ကျင်းစစ်က စကားတည်သည့်လူမျိုးပင်။ ထိုနေ့က မှတ်စုများရေးရန် နောက်ကျနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း တရုတ်ဘာသာရပ်၌ မှတ်စုထုတ်စရာမလိုသော အပိုင်းတစ်ချို့ရှိသည်။

နားချိန်၌ သူက တရုတ်စာစီစာကုံးစာအုပ်ကို ထုတ်လိုက်ကာ ယင်းကျောင်းကို ပြောလိုက်သည်။

”လာမည့်ရက်အနည်းငယ်တွင်းမှာ ဒီစာသင်နှစ်အတွက် ကျက်ဖို့ လိုအပ်ဆဲ့ စာကြောင်းတွေကိုထုတ်ထားပေးမယ်...ကျက်ရတာ အရမ်းလွယ်တယ်..”

သူက စာမျက်နှာတစ်ခုကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။

” ’ပုလွေဆရာရှင်း’က နေပြီးစရအောင်..အဓိပ္ပာယ်ကို မင်း နားလည်လား..မင်းနားမလည်ရင် ငါထပ်ရှင်းပြပေးမယ်..အဓိပ္ပာယ်ကို မင်းနားလည်သွားပြီဆိုရင် ကျက်မှတ်ဖို့လွယ်သွားပြီ..”

ယင်းကျောင်းက သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်၏။

စာနှင့်ပတ်သက်လျှင် ကျင်းစစ်၏မျက်နှာ၌ အလေးအနက်ထားသည့် အမူအရာမျိုးရှိသည်။ သူက ဆရာငယ်လေးနှင့်ပင် တူကာအရမ်းချစ်စရာကောင်းလှသည်။

ယင်းကျောင်းက လူယုတ်မာအပြုံးဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖြည့်ညှင်းစွာလှည့်လိုက်ပြီး အရှက်ကင်းစွာ မကြားချင်ယောင်ဆောင်လိုက်၏။ 

”ဟမ်..မင်းဘာပြောလိုက်တာ..ငါကောင်းကောင်းမကြားလိုက်ရဘူး...”

စားပွဲခုံတစ်ခုံ၌ လူနှစ်ယောက်သာ ရှိသောကြောင့် ကျင်းစစ်သည် သူ့အသံက လုံလုံလောက်လောက်ကျယ်သည်ဟု ခံစားရသည်။ သို့သော်အတန်း(၇)စာသင်ခန်းမှာ အလွန်ဆူညံပြီး သူ့အသံအား ကောင်းစွာ မကြားရသည်မှာလည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့်သူက သူ့အသံကိုမြင့်လိုက်ပြီး ထပ်ရှင်းပြသည်။

“ဘာတဲ့”

ယင်းကျောင်းက မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်သည်။

”ကောင်းကောင်း မကြားရသေးဘူး...”

သူက သူ့ထိုင်ခုံကို ပျင်းရိစွာ မှီလိုက်ကာ သူ့နားကိုပွတ်လိုက်သည်။

”မင်းဒီဘက်တိုးပြီး ထပ်ရှင်းပြပေး...”

ကျင်းစစ်က သူတမင်လုပ်နေသည်ဟု ခံစားရ၍ နေရာမှမရွေ့ချေ။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now