Chapter 52

2K 285 8
                                    

Chapter 52

-----------------------

ယင်းကျောင်း၏ ကျေးဇူးကြောင့် ကျင်းစစ် လက်ခံရရှိခဲ့သော ပန်းသီး အားလုံးကို ရှင်းလင်းနိုင်ခဲ့ကာ သူ့အတွက် တစ်လုံးသာ ချန်ထားပေးခဲ့လေသည်။

ယင်းကျောင်းက အရမ်းကျေနပ်နေလေသည်။ စာဖြေရ၍ ပင်ပန်းလာလျှင် ကျင်းစစ် စားပွဲခုံပေါ်သို့ ရံဖတ်ရံခါကြည့်တတ်ပြီး ဆက်ကြိုးစားရန် အားအင်ပြည့်ဝသွား၏။

နေ့လည်စာစားပြီးနောက် ကျင်းစစ် သူ့ခုံမှ အိုလံပစ်သင်္ချာစာအုပ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဆရာလျို ဝင်လာချိန်တွင် ယင်းကျောင်းကက အုန်းသီးချိုချဥ်တစ်လုံးကိုခွာကာ ပါးစပ်ထဲထည့်နေသည်။

ဆူညံနေသော အတန်းသည် ချက်ချင်းတိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။ ဟယ့်ကျိုးနှင့် ကျန့်ချွယ် တို့သည် သူတို့၏ ဖုန်းများကို ကြည့်နေချိန်ဖြစ်ကာ ဆရာလျို ဝင်လာသောအခါ သူတို့ဖုန်းများကို ဆရာလျို မတွေ့ပါစေနှင့်ဟု ဆုတောင်းကာ သူတို့ခုံအောက်သို့ ထည့်လိုက်လေသည်။

သူတို့ကံကောင်းသည်ဟု ယူဆရ၏၊ ဆရာလျိုက သူတို့ကို လုံးဝ အာရုံမရှိပေ။ သူအတန်းသို့ ဝင်လာလာချင်းပင် ယင်းကျောင်း ဆီသို့တန်းသွားတာ သူ့စားပွဲခုံကို ခေါက်လိုက်ပြီး လေးနက်သောအမူအရာနှင့်ပြောလိုက်သည်။

" ငါနဲ့လိုက်ခဲ့"

ယင်းကျောင်းက ချိုချဥ်ခွံကို အမှိုက်ခြင်းထဲပစ်ထည့်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာပြောလိုက်သည်။

" အိုကေ"

ဆရာလျိုက သူ့ကိုရုံးခန်းသို့ ခေါ်မသွားပေ။ ကော်ရစ်ဒါ အဆုံး၏ ထောင့်သို့ခေါ်သွားကာ လူရှိ၊ မရှိကြည့်လိုက်ပြီး မည်သူမျှမတွေ့သောအခါ သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ အပြာနုရောင် စာအိတ်ကလေးကို ထုတ်လိုက်သည်။

ယင်းကျောင်းက ထိုအရာကိုမြင်သောအခါ မျက်ခုံးပင့်ကာမေးလိုက်သည်။

"ဆရာ့မှာသမီးရှိတယ်လား"

ဆရာလျိုက သူပြောတာကို နားမလည်သဖြင့် မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး​မေးလိုက်သည်။

" ဘာဖြစ်တယ်"

ယင်းကျောင်းက သူ့လက်ထဲရှိ စာအိတ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်ပြီး အပြုံးလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now