END

2K 223 6
                                    

Chapter 125 [End]

ကျင်းစစ် ပြန်၍နိုးလာသောအခါ နေ့လည်ခင်းရောက်နေနှင့်ပြီး ပြင်းထန်သောဆန္ဒဖြည့်ခြင်း၏အကျိုးသက်ရောက်မှုကို ခံစားရတော့သည်။

မနေ့ညက သူပင်ပန်းရုံတင်ပင်ပန်းခဲ့ပြီး ယနေ့တွင်တော့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက နာကျင်နေသည်။ အထူးသဖြင့် သူ၏ပေါင်ခြံအောက်အနောက်ဖက်ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် နာကျင်ခြင်းကို သူထိန်းချုပ်ထားနိုင်သည်။ သို့သော် ယခုတွင် သူလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း ပင့်သက်ရှိုက်နေရသည်။

ယင်းကျောင်းက အိပ်နေသယောင် သူ့ဘေးတွင် မျက်လုံးများမှိတ်ကာ လှဲနေသည်။

နှိုးလိုက်မိသလိုဖြစ်မည်စိုးသဖြင့် အသေအချာဘေးသို့ရွှေ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် အိပ်ယာမှထမည်အပြုတွင် လက်တစ်ဖက်က သူ့ဆီရောက်လာပြီး သူ့ကိုဆွဲဖက်လိုက်သည်။

"နိုးပြီလား..."

ယင်းကျောင်းက ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့ရဲ့လည်ပင်းကိုနမ်းလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့သွားထိပ်တွေက သူ့လည်ပင်းညွန့်ရိုးပေါ်တွင် ကြိတ်ချေနေသည်။ သူ့အသံက ရှင်းလင်းပြတ်သားနေပြီး အိပ်ရာနိုးကာစအသံလုံးဝမပါပေ။

"ဗိုက်ဆာပြီလား...ဘာစားချင်လဲ..."

"ကော...မကိုက်နဲ့လေကွာ"

ကျင်းစစ် တုန်ရီသွားပြီး သူ့ခေါင်းကို အသာအယာတွန်းလိုက်သည်။

"အင်္ကျီဝတ်ရင်တောင် ပေါ်နေမှာပေါ့"

ဆောင်းတွင်းဆိုလျှင် လည်စည်းဆွယ်တာဝတ်ရန်အဆင်ပြေသော်လည်း နွေဖက်တွင်မူ သူ့အင်္ကျီက ပါးလွှာကာ ပေါ်လွင်နေမည်ဖြစ်သည်။

"ဘာဖြစ်လဲ..."

ယင်းကျောင်းက မရပ်သည့်အပြင် သူကိုက်ထားသောနေရာများအား ထပ်မံစုပ်ယူလိုက်သည်။

"ကိုယ်တို့ဆက်ဆံရေးက ရှက်ဖို့ကောင်းနေလို့လား..."

"မဟုတ်ဘူး!"

ကျင်းစစ်က အလျှင်အမြန်ရှင်းပြသည်။

"အဲ့ဒါ...အဲ့ဒါက မြင်...မြင်လို့မကောင်းဘူးလေလို့"

ယင်းကျောင်းနှင့် ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်ဆက်ဆံရေးကို သူ ရှက်ရွံနေသည်မဟုတ်။ သို့သော် သူတို့၏ထိုသို့‌သောအတွင်းရေးကို အခြားသူများအား မသိစေလို။

[COMPLETED]ကျောင်းမြက်လေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now